Heilsuvernd - 01.05.1947, Blaðsíða 36

Skeggsýki
Björn L. Jónsson:
heitum
böðum
læknuð
með
Sumarið 1943 rataði ég í þá ógæfu að smitast á rakarastofu
af svonefndri skeg'gsýki, en það er illkynjaður og mjög þrá-
látur húðsjúkdómur í andliti og liöfði, aðallega í skeggrót, og
orsakast af einhverri bakteríu eða svepp. Ég hélt í fyrstu, að
þetta væru einhverjar meinlausr bólur. En er þetta ágerðist og
breiddist út, sýndi ég það lieimilislækni ínínum, Jónasi Krist-
jánssyni, og voru þá Jiðnar 3 eða 4 vikur frá þvi ég vurð
þess fyrst var.
Læknirinn sá þegar, að hér var um skeggsýki að ræða, og
gaf mér áburð til að bera á útbrotin. Ég spurði liann, hvort ég
ætti að raka mig, og kvað liann já við því. Hann var á förum í
sumarleyfi, svo að ég fór eftir nokkra daga til Úlfars Þórðar-
sonar, sem annaðist sjúklinga hans í fjarveru hans. Skeggsýki,
sagði hann og gaf mér annan áburð. Á ég að raka mig, spurði ég.
Nei, svaraði hann. Ég lilýddi, en ekkert dugði.
Ég verð að leita á náðir sérfræðinnar, hugsaði ég' og lagði
vongóður leið mína til Iiannesar Guðnuindssonar, sérfræðings
í húðsjúkdómum. Hann skoðaði útbrotin gaumgæfilega. Það var
engum blöðum um það að fletta, að þetta var skeggsýki, sagði
hann og gaf mér þriðja áburðinn. Á ég að raka mig, spurði ég
enn. Já, ætli það sé ekki bezt, var svarið. Ég hlýddi — og út-
brotin ágerðust dag frá degi. Þau náðu nú yfir kinnar og kjálka,