Heilsuvernd - 01.05.1960, Síða 23

HEILSUVERND
21
Jónas Kristjánsson í Hamborg 1938.
VII.
Allt, sem er nákomnast oss, er ósýnilegt;
eyrað nemur ei rödd þess; hönd mín gælir
við aftanblæinn, en bak sitt fær hún ei snortið;
blómið á enginu, löngu visnað og gleymt,
verður sætleiki, angan og unaður nafntausra daga,
sem öðlast þá fyrst er þeir glata, heilsa þá fyrst
er þeir kveðja. Til einskis knýja vornakin trén
kólgumúrinn dimma skjálfandi greinum;
hún móðir þeirra, sólin, er setzt til fjalla.
Svefnósar hlusta líka til einskis framar
eftir komu þinni og kveðju frá Drekabrúnni,
kristall hylsins speglar ei þína mynd;
samt ertu þar, og kominn á undan mér austur.
XA