Heilsuvernd - 01.05.1982, Blaðsíða 9

meini. Sattilaro segir nú að svar
McLean hafi bjargað lífi sínu.
McLean svaraði: „Þú þarft ekki
að deyja, það er ekki svo erfitt
að lækna krabbamein.“
Sattilaro hlær, þegar hann
hugsar um viðbrögð sin við þess-
um orðum. ,,Ég leit á hann og
hugsaði, að hann væri heimskur
krakki. Ég hafði verið læknir í
tuttugu ár og vissi að mjög erfitt
var að lækna krabbamein og við
þekktum fá ráð til þess.“
McLean sagði, að ef læknirinn
vildi breyta matarvenjum sín-
um, væri unnt að snúa dæminu
við. Hann lagði fast að Sattilaro
að koma við í East West Found-
ation í Philadelphiu, sem þá var í
Essen Natural Food Store við
South Street. McLean vildi að
hann hitti þar fleiri, sem iðkuðu
makrobiotics og kynnu að geta
hjálpað lækninum. Sattilaro
keypti brauð i Essene og fór án
þess að ræða við nokkurn.
Um viku síðar fékk Sattilaro
pakka í pósti, sem á vantaði 67
centa burðargjald. Pakkinn var
frá McLean og í honum var bók,
A Macrobiotic Apprpoch to
Cancer. Læknirinn greiddi burð-
argjaldið og þar sem hann lá á
bekk þjáður af kvölum tók hann
að lesa suma vitnisburði bókar-
innar.
,,Ég tók fremur lítið mark á
þessu,“ sagði hann. ,,Ég hafði
alist upp við vísindi, við visinda-
lega þjálfun og ég vissi, að það
koma stöðugt fram fullyrðingar
um alls konar lækningaaðferðir,
og ekki ástæða til að taka mikið
tillit til slíks.“
Hann ætlaði að fleygja bók-
inni, þegar hann sá nafn annars
læknis í Philadelphiu, en í vitnis-
burði hans var sagt frá vel
heppnaðri meðferð á brjósta-
krabba með makrobiotics.
Eftir að hafa flett upp nafni
hennar í læknaskrá og staðfest
að hún væri raunverulega til,
hringdi hann til hennar. Eigin-
maður hennar svaraði og eftir að
Sattilaro hafði sagt honum á-
stæðuna fyrir upphringingunni,
spurði Sattilaro um konu hans.
,,Hún liggur fyrir dauðanum á
sjúkrahúsi“ var svarið. ,,Jæja,
það er þá svarið við spurningu
minni,“ sagði Sattilaro „makro-
biotics dugir sem sagt ekki.“
„Ó þvert á móti,“ svaraði eig-
inmaðurinn. „Henni leið vel á
meðan hún hélt sig við matar-
ræðið.“ Sattilaro spurði þá,
hvort makrobiotics væri þess
virði að vera kannað betur. Fylli-
lega svaraði maðurinn.
Næst hringdi Sattilaro til
Denny Waxman, forstjóra East
West Foundation í Philadelphia.
Það var 24. ágúst 1978, að
Sattilaro steig inn fyrir þröskuld
húss Waxmans og tók upp lífs-
stíl, sem var gjörólíkur þeim,
sem hann hafði búið við í 48 ár.
Þeir ræddu vandamálin og
Waxman skoðaði lækninn.
Sattilaro bar lítið nálastungu-
tæki á bakinu, til að draga úr
kvölunum, sem voru orðnar
óbærilegar, þrátt fyrir hin sterku
lyf. Waxman sagði síðar, að
Sattilaro hefði verið svo þjáður,
að hann hefði átt erfitt með að
tala. Samt ræddi hann blátt
áfram og virtist ekki vera með
neiít yfirlæti vegna kunnáttu
sinnar og stöðu. Waxman sagði,
að hann hefði frá því fyrsta verið
sannfærður um að unnt væri að
lækna Sattilaro.
Waxman ráðlagði honum
grundvallar matarræði makro-
biotics og með tilliti til hins sér-
staka heilsuvandamáls hans, að
forðast olíu, hveitiafurðir, á-
vexti, fisk, kjöt. Síðan sagði
hann Sattilaro hvar hann gæti
komist á matreiðslunámskeið og
fengið leiðbeiningar um breytta
lífshætti.
Grundvallarmatarræði macro-
biotics samanstendur af um það
bil 50% soðin heil hýðisgrjón,
allt að 35% grænmeti ræktað á
staðnum, 15% baunir og sjávar-
jurtir og afgangurinn súpur,
krydd, ávextir, fræ og hnetur.
„Fjandinn hafi það,“ hugsaði
Sattilaro, þegar hann fór frá
Waxman. Ég hef engu að tapa,
ég dey hvort eð er, svo ég reyni
það.“
Sattilaro, sem venjulega borð-
aði á matsölustöðum átti í erfið-
leikum með að matreiða fyrir sig
og loks þegar hraðsuðupottur
sprakk einn daginn þáði hann
boð Waxman um að borða á
heimili hans.
Þegar Sattilaro var við hönd-
ina, gat Waxman fylgst með
framförum hans, sem Waxman
taldi mjög örar.
„Innan 10 daga eða hálfs
mánaðar voru kvalirnar að
mestu horfnar,“ sagði Sattilaro.
Þá hætti hann öllum lyfjatökum
vegna sársauka, en hélt þó áfram
að taka estrogen.
Þrátt fyrir það, að honum leið
betur, var Sattilaro enn vantrú-
aður. „Þegar ég kom á heimili
Dennys, fannst mér þetta stærsti
hópur furðufugla, sem ég hafði
séð,“ sagði hann. „Allir sátu á
borðstofugólfinu tilbúnir að
borða með prjónum og svo fóru
þeir að biðja borðbæn, mér
fannst þetta hópur fábjána.
En sársaukinn var horfinn.
Hann hafði búið við þessar kvaí
ir í þrjá mánuði, svo miklar
kvalir að morfín-kókain-compa-
zine-blandan, sem hann hafði
tekið, hafði ekki ráðið við þær.
En nú, eftir að hafa borðað á
heimili Waxmans í tvær vikur,
voru kvalirnar horfnar, hann
hélt því áfram.
HEILSUVERND 7