Heilsuvernd - 01.05.1982, Blaðsíða 10

Meðan á þessu stóð voru
starfsfélagar hans við Methodist
Hospital efagjarnir eða beinlínis
gagnrýnir. Giacobbo, sem hafði
verið vinur Sattilaros í fjórtán
ár, sagði: „Þegar Tony byrjaði á
þessu macrobiotics matarræði,
töldum við það fáránlega hug-
mynd. Sumir álitu að hann væri
orðinn klikkaður. Ég sagði
honum, að hann væri orðinn
brjálaður. En brátt sáum við
samt, að honum batnaði, bæði
líkamlega og andlega.“
Haustið 1978 átti Sattilaro
viðræður við Michio Kushi, for-
seta East West Foundation, sem
endurbætti matarræði hans
frekar. ,,í desember var ég far-
inn að sýna mikil batamerki,“
segir Sattilaro. Hann var þrótt-
meiri og sannfærðari um góðan
árangur. En sú sannfæring olli
smávegis afturkasti.
Eftir dauða föður síns hafði
Sattilaro sagt móðir sinni frá
veikindum sínum. En hann dró
samt úr því með að segja, að
krabbameininu væri haldið í
skefjum með lyfjum. Síðar sagði
hann henni frá matarræði sínu
og hún sá til þess að hann fengi
macrobiotic fæði, þegar hann
kom í heimsókn. Á jólum það ár
ákvað hann að taka móður sína í
orlofsferð til Suðurríkjanna.
Hún fullvissaði hann um að í
lestinni væri hægt að fá fisk. En
þegar þjónninn sagði honum á
leiðinni, að þeir hefðu ekki fisk á
boðstólum, pantaði hann kjúkl-
ing og varð strax veikur. Hann
kom svo aftur til Philadelphiu
skömmu síðar, þjáður og kval-
inn af verkjum, sem héldust,
uns hann var aftur kominn á
macrobiotic matarræði. Upp frá
því vék hann aldrei frá þeim leið-
beiningum, sem Michio Kushi og
Waxman höfðu gefið honum.
Ástand hans varð stöðugra.
Enda þótt hann hefði enn ekki
hætt við estrogenið, var bjúgur-
inn, sem það hafði valdið þegar
tekinn að minnka. Hann komst
niður í 68 kg. og síðan óx þyngd-
in eðlilega upp í 72 kg. Önnur
merki um breytt og batnandi
ástand hans komu einnig í ljós.
Um kl. 3 nótt eina í janúar
vaknaði hann og hafði mjög
áköf þvaglát. Hann hélt að það
væri bara venjuleg hreinsun eit-
urefna úr líkamanum og fór aft-
ur í rúmið. Næsta morgun fór
hann til skrifstofu sinnar og hélt
þar fund með starfsliðinu eins og
venja var, en um kl. 11 fékk
hann alvarlegt nýrnakast. Rönt-
genmyndir voru teknar og hann
áleit að hann þyrfti að gangast
undir enn eina aðgerð. En nýrna-
steinninn sem hafði valdið þessu
losnaði. Sattilaro hélt að matar-
ræðið hefði valdið steininum og
hringdi í-Waxman og ætlaði að
hella sér yfir hann. En Waxman
hefði ekki getað verið ánægðari.
,,Ég taldi það sérlega gott merki
um bata,“ sagði hann nýlega.
Og þar með reyndi hann að róa
Sattilaro, sem þá viðurkenndi,
að hann væri ekki enn að fullu
sannfærður um gagnsemi matar-
ræðisins.
,,Það var mikil freisting að
hætta við matarræðið“ sagði
Sattilaro. ,,Allt sem ég vissi sam-
kvæmt minni vestrænu þjálfun,
sem læknir, mælti gegn þvi að
halda áfram þessari aðferð. En
samt var það sem var að gerast
einmitt það, að mér hafði aldrei
liðið betur á ævinni og það varð
ég að þakka því, hvernig ég hag-
aði matarræði mínu.“
Sattilaro hafði sérstakan
áhuga á þeirri vellíðan sem gagn-
tók hann. Sérfræðingar sögðu
honum þó, að slík vellíðan fylgdi
ekki í kjölfar estrogen-meðferð-
ar. Hann ályktaði því að einnig
þetta stafaði af matarræðinu.
í daglegu starfi sínu varð hann
að sinna ýmsum samkvæmis-
skyldum. Alls staðar hafði Satti-
laro með sér sinn eigin mat.
Meðan starfsbræður hans
hámuðu í sig nautalundir, hakk-
aði hann í sig brún hrísgrjón og
grænmeti, sem hann hafði kom-
ið með sér. ,,Tony var trúr mat-
arræði sínu,“ sagði Giacobbo.
— ,,Við fórum saman á þing og
ráðstefnur og meðan allir aðrir
borðuðu humarhala, sat Tony
með hrísgrjónaskálina sína.“
,,Hann er mjög athyglisverður
maður,“ segir Ginniro, einkarit-
ari hans. „Jafnvel þó allir á
skrifstofunni veittu honum alla
þá uppörvun, sem þeir gátu, þá
er þetta hlutur, sem hver verður
að gera einn. Hann var ákaflega
hugrakkur og hann hélt sér við
það.“
Vorið 1979 fannst Sattilaro
hann jafnvel enn þróttmeiri og
hann langaði til að prófa hvort
það væri í raun og veru macro-
biotics, sem hann ætti þessa
endurlifgun að þakka. Hann fór
til sérfræðings síns og ræddi við
hann um að hætta estrogen-með-
ferðinni til að sjá hver viðbrögð-
in yrðu. Sérfræðingurinn harð-
neitaði að taka þátt í slíku og
varaði Sattilaro við afleiðingun-
um. Sattilaro var samt sem áður
sannfærður um að engin slæm
áhrif kæmu í ljós. Ennfremur
fannst honum að honum myndi
aldrei batna að fullu nema hann
hætti við estrogenið.
Eftir að hafa ráðfært sig við
Michio Kushi, ákvað Sattilaro
að hætta við estrogenið 1. júní.
Um sumarið hélt hann áfram að
styrkjast með hverri vikunni sem
leið og í september ákvað hann
að láta gera beina-scan á sér og
að láta taka beinasneiðmynd af
sér og gera aðrar rannsóknir.
8 HEILSUVERND