Strandapósturinn - 01.06.1967, Blaðsíða 83

Torfi og þeir félagar færa sig nær dýrunum, en hafa þó
allan vara á að þau kunni að leggja til árásar. Þeir eru nú komn-
ir í 15—20 metra færi við birnuna og um leið og hún teygir upp
hausinn og urrar, hleypir Torfi af skotinu og dýrið liggur stein-
dautt. Hafði honum í engu brugðizt skotfimin, enda vel til
hleðslunnar vandað.
Þeim kom nú til hugar að reyna að taka húnana lifandi, en
hvort tveggja var, að þeir voru grimmir og fyrirferðamiklir og
einnig hitt, að ekki voru líkur til að handa þeim yrði æti, svo
að eldi þeirra gæti orðið viðunanlegt. Þeir voru því báðir skotnir
Nú sendir Torfi þá bræður í land að sækja sleða og menn
til að flytja veiðina, og það stóð sannarlega ekki á mannskap til
að koma dýrunum heim að Asparvík.
Einn þeirra manna, sem þarna kom að, var Oli Guðmunds-
son frá Brúará. Hann var rammur að afli og gekk undir nafninu
— Oli sterki —. Hann hjálpaði til að koma dýrunum á sleðann,
og þurfti til þess nokkur átök, því birnan var afskaplega þung.
Erfitt reyndist að draga sleðann eftir ósléttum ísnum, en allt
gekk þetta þó vel og var komið heim að Asparvík seinni hluta
dags með veiðina. Eftir að menn voru búnir að fá sér hressingu
var tekið til að flá dýrin, en það mátti ekki bíða, því þetta var
seinlegt verk. Því það þurfti að flá af þeim belg eins og þegar
fleginn er refur, en allt gekk þetta mjög vel. Skrokkarnir voru
síðan brytjaðir niður og kjötið gefið á marga bæi. Allt var þetta
borðað og þótti sérstaklega gott af húnunum, en nýtt kjöt var
sjaldgæft á borðum um þetta leyti árs.
Vel má vera að lof það sem kjötið fékk hafi átt sinn þátt í því,
að „svöngum þykir sætt það sem söddum finnst óætt“.
Torfi og þeir Klúkubræður smíðuðu grindur til að þurrka
skinnin og gekk það allt vel. Um vorið fóru þeir með feldina
norður á Kúvíkur við Reykjarfjörð að hitta Jakob Thoraren-
sen, er þá var kaupmaður þar, og selja honum feldina.
Thorarensen var mjög duglegur maður, og er óhætt að segja,
að hann var bjargvættur margra heimila á síðustu tugum 19.
aldar, en þá voru erfiðleika og harðindaár, þar sem segja mátti
að hafísinn væri árlegur gestur hér við Norðurland.
81