Strandapósturinn - 01.06.1967, Qupperneq 99

ÞORSTEINN MATTHÍASSON:
Við ströndina
I Strandasýslu er skóglendi fremur lítið, og má gera ráð fyrir
að svo hafi verið frá upphafi byggðar. Fyrir norðan Trékyllis-
heiði þrífst ekki skógur, og í innhluta sýslunnar sjást litlar
leifar, nema í Bjarnarfirði og Steingrímsfirði. Þó eru þessar
skógarleifar ekki meiri en svo, að þær gefa tæpast tilefni til
að álíta að birkiskógur í Strandasýslu hafi verið það víðlendur
eða þroskamikill að hann hafi svo neinu nemi verið notaður til
húsagerðar, hefur þá á annan hátt orðið að fá þar föng til.
Byggðin í Strandasýslu liggur mest með sjó fram, og þar sem
dalir og víkur ganga inn frá fjörðum og vogum er óvíða langt til
mnstu byggða. Festl býli eiga þar lönd að sjó eða skammt þangað
að sækja. Þessu fylgir sá kostur að nokkuð ítök í reka tilheyrir
jörðunum, auk annars sjávargangs, er síðar mun verða frá skýrt.
Timburreki á Ströndum er víða mikill og þá áraskipti að.
Hefur án efa mikill viður legið á fjörunum þegar fyrst var þar
landa leitað, og hefur verið auðvelt að fá nægilegt og handhægt
timbur til húsagerðar í öndverðu. Enn eru þessir rekar til mikilla
nytja, þó minni séu og óvissari en oft áður, aftur hefur hagnýting
þeirra orðið öllu auðveldari vegna hinnar auknu tækni, sem nú
er orðin frá því sem fyrr var, bæði hvað við kemur flutningum
og vinnu.
Mestur er trjáreki í norðurhluta sýslunnar, enda liggur strönd-
in þar næst úthafi, mundu jarðir eins og Skjaldabjarnarvík
trauðlega hafa haldizt svo lengi í byggð, hefði ekki þeirra hlunn-
inda notið. Skaufasel og Meyjarsel, eru gróðurblettir í grýttum
auðnum norðurstrandanna, þar sem enn sjást rústir af hreysum,
sem fátækt fólk, er hvergi hefur átt betri kosta völ, hefur reist,
7
97