Strandapósturinn - 01.06.1972, Blaðsíða 44

og kassar. Voru unglingar settir til að draga aflann að landi og
tóku konur einnig þátt í því.
Eigi er nú vitað um nöfn allra þeirra unglinga, er tóku þátt í
að draga aflann, en meðal þeirra voru: Jakob sonur Kristjáns
Loftssonar í Litlu-Avík, síðar bóndi í Reykjarfirði nyrðra á
Ströndum, Guðfríður systir hans, nú til heimilis að Miklubraut
16 Reykjavík. Agnar sonur Jóns Péturssonar í Stóru-Ávík, nú til
heimilis að Bjarkargötu 8, Reykjavík. Hallfríður systir hans og
Þórólfur Jónsson frá Kjós, fóstursonur Jóns í Stóru-Ávík.
Fyrst var lifrin dregin að landi, því hún var verðmætust, en
því næst það bezta af hákarlinum. Þegar karlmennimir fóm í
land til hvíldar, drógu þeir að sjálfsögðu það sem þeir komust
með í hverri ferð. Brátt mynduðust miklir valkestir af hákarla-
skrokkum á ísnum og þar sem vakirnar voru nálægt hvor annarri,
varð fljótt til tafar að halda sér afla hvers veiðihóps. Formenn-
irnir komu sér þá saman um þá tilhögun, að hver veiðihópur
hefði sér lifrina úr þeim hákörlum er hann drægi, en hákarlinum
skyldi skipta eftir nánari reglum er þeir settu.
Brátt kom að því, að svo mikill hákarl var kominn á ísinn, að
hann tók að svigna undan þunganum, þá færðu veiðimennimir
sig úr stað, en gættu þess að straumurinn lægi frá nýju vökunum
á þær gömlu, en brák af beitu berst undan straumi og er hákarl-
inn fljótur að finna það og veit að þar er æti.
Það var mjög erfitt verk að draga lifur og hákarl að landi,
slæm færð var á ísnum sem gerði allt erfiðara, en brátt myndaðist
slóð og bætti það mjög úr, því hún fraus að nóttunni. Til að létta
hinn erfiða gang á ísnum, vom búnar til þrú'gur, þrúgumar vom
gerðar þannig, að smíðaður var tréhringur sporöskjulaga þó, á
hann var sett þétt riðið net úr snæri og tábragð til að setja fótinn
í svo þrúgumar héldust fastar á fætinum. Þrúgumar þóttu óþægi-
legar að ganga á þeim, því menn urðu að ganga mjög gleiðfættir
með þær á fótunum, aftur á móti vom þær ekki eins bakskreiðar og
skíðin, sem oftast var gengið á.
Hákarlaskrokkarnir fmsu fastir niður í ísinn og var til þess
42