Strandapósturinn - 01.06.1979, Page 23

Matthildur Gubmundsdóttir frá Bœ:
Minnisstæður atburður
Þegar maður eldist leita á hugann ýmsar minningar frá
æskuárunum, ég ætla að festa eina þeirra á blað, en hún er svo
sérstök að það veldur mér sársauka að rifja hana upp, þetta var
þegar ég sá bát farast skammt undan landi á Drangsnesi, þá var
ég bara sex ára og þannig skeði þetta.
Það var haustið 1911 margir litlir bátar stunduðu þá róðra á
Steingrímsfirði því sjórinn var gjöfull þar á þessum árum. Mest
var þessi atvinna stunduð að loknum heyskap að haustinu en þá
gat verið allra veðra von sérstaklega gat sunnan og suðvestan
áttin verið hættuleg því rok gat skollið á eins og hendi væri
veifað og þannig var það í þetta skipti.
Faðir minn var ekki á sjó þennan dag honum leist ekki á
veðurútlitið, hann var alveg sérstaklega veðurglöggur.
Ég man að þennan morgun sem þetta skeði var alveg stillilogn
og við sáum eina fjóra eða fimm báta vera að draga línu inn á
firðinum ekki lengra undan landi en svo að þeir sáust vel heim-
anað frá okkur.
Afi minn Guðmundur Magnússon réri þá með föður mínum
ég man að hann var hálf stúrinn og lét þau orð falla við pabba að
nú væru þeir að moka upp fiskinum i logninu. Ekkert gaf faðir
minn út á það, en leit bara til lofts þar sem dökkir skýjabólstrar
hrönnuðu vesturloftið, enda leið ekki á löngu þar til komið var
hvassviðri og innan skamms aftaka veður.
Sjómennirnir og annað heimafólk fór nú að reyna að fylgjast
með bátunum og giska á hvar þeir mundu ná landi. Sumir tóku
stefnu á Hafnarhólm og virtust ætla að ná landi þar en tveir voru
21