Strandapósturinn - 01.06.1979, Qupperneq 38

kallar Jón Atli til min að fara fram í hálsrúmið og vita hvort ég
sæi land, ágjöfin var farin að minnka svo ég gat hætt í bili við
austurinn. Nokkru síðar rofaði svo til að við sáum glóra fyrir
landi og vorum þá rétt komnir í land fram af Víðidalsá, þar var
snúið frá og stefna tekin á Hólmavík en það tókst ekki, því það
var komin svo mikil ísing á bátinn að ef bætt var við vélina
ætlaði allt í kaf, svona smáþokuðumst við yfir Skeljavíkina þar
til við komumst upp í víkina fyrir utan sandrifið sem er utan við
Hólmavík og lentum þar til að hvíla okkur og berja ísinguna af
bátnum eftir því sem hægt var. Er við höfðum stoppað þar
nokkra stund kom þeim saman um það Einari og Jóni Atla að
reyna að komast til Hólmavíkur og gerðum við tvær tilraunir að
fara fram fyrir sandrifið en það tókst ekki. I seinna skiptið mun-
aði mjög litlu að við lentum á litlum dekkbát sem Skarphéðinn
hét og lá í legufærum í hlé við sandrifið, var því ekki um annað
að velja en reyna að ná upp í víkina aftur og það tókst.
Einar bauðst til að fara inn á Hólmavík og fá mannskap til að
setja bátinn þar sem við vorum, en við Jón Atli tókum til að létta
bátinn með því að berja af honum ísinguna. Einar kom svo
skömmu síðar og með honum margir menn og gekk vel að setja
bátinn en þarna var slétt sandfjara.
Ég hef aldrei kynnst öðru en hjálpsemi hjá mönnum þegar til
þeirra hefur verið leitað hvort heldur hefur verið á sjó eða landi.
Þegar við komum á hæðina þar sem nú er sýslumanns bú-
staðurinn mátti heita óstætt fyrir hvassviðri og stórhríð, en til
Hólmavíkur komumst við og gistum þar hjá góðu fólki. Klukkan
mun hafa verið nálægt því sjö um kvöldið og vorum við þá búnir
að bagsa þetta í níu klukkutima.
Morguninn eftir var komið sæmilegt veður og fórum við þá
heim, okkur var vel fagnað, því alltaf má búast við hinu versta í
svona áhlaupsveðrum.
Ég get ekki skilið við þessa frásögn án þess að minnast nánar á
gömlu konuna, Ingibjörgu Helgadóttur, sem við fluttum út að
Drangsnesi og tafði okkur um eina klukkustund. Ef við hefðum
farið strax eins og ákveðið var, hefðum við verið búnir að draga
yfir álinn og yfir undir Þorpabrún, þá hefði verið hæpið að við
36