Strandapósturinn - 01.06.1991, Side 110

Gísli Jónatansson
í Naustavík:
Það flýtur á
meðan ekki
sekkur
Þar sem ég var við sjómennsku um nokkra áratugi þá er það svo,
að manni verður gjarnan hugsað til liðna tímans. Oft munaði
sáralitlu að sjóslys yrðu þegar vonskuveður skall á smáfleyturnar
okkar. Það þurfti sannarlega ekki stóra brotbáru til að færa lítinn
bát í kaf og þar sem veðrabrigði voru oft snögg rnátti það heita
brein furða hve slys voru fátíð. Það varð eins og að vana, að etja
kappi við höfuðskepnurnar. En þegar um líf eða dauða var að
tefla reið á að láta ekki deigan síga þótt útlitið væri skuggalegt.
Mér er sérstaklega minnisstæð ein slík sjóferð, sem ég fór með
Runólfi bróður mínum á trillunni okkar, sem við nefndum
Freyju.
Ég var þá á besta aldri eða 36 ára gamall, en Rúni var 12 árum
eldri. Við bræðurnir keyptum þessa trillu sumarið áður. Þetta var
stór skekta, 20 fetá lengd ogbar um VA tonn eða 3.000 pund. Hún
var smíðuð af Lárusi Björnssyni skipasmið í Reykjavík. Hann var
ættaður af Vestfjörðum og snilldarsmiður. Af öðrum báturn frá
honum í Steingrímsfirði má nefna Hrefnu Einars Sigvaldasonar
og Svaninn frá Heydalsá, er voru fjögurra tonna trillur. Þessi trilla
okkar var einhver besti bátur, sem ég hef komið útí, þótt lítill væri
108