Strandapósturinn - 01.06.1991, Qupperneq 76

hafði orð á var að endilega þyrfti að koma því í framkvæmd að fá
spunavélar í hreppinn. Þær eru ekki komnar ennþá svo ég viti til.
Og þannig var það með eitt og annað. Mamma sagði að hún hefði
verið áttatíu til hundrað árum á undan samtíðinni í hugsunar-
hætti. Ein frænka mín sagði mér að hún hefði verið kölluð „Bjarn-
arfjarðarbjallan“. Það heyrðist hátt í henni blessaðri. Gjarnan var
hlegið að því hve afgerandi hún var í talsháttum. Eitt sinn var hún
að koma konu á hestbak og gekk það með eindæmum illa. Konan
var svo klaufsk að furðu sætti. Fór þá að þykkna í gömlu konunni
svo hún segir: „Hvernig er það manneskja, geturðu ekki glennt út
klofið?“ Það er nokkuð víst að hún hefur þorað að segja meiningu
sína.
Hjá afa og ömmu ólst upp mállaus stúlka, Jónína að nafni. Ekki
veit ég hve gömul hún var þegar hún kom til þeirra, en hún mun
hafa verið alveg eðlilega talandi þangað til hún var þriggja ára. Þá
týndist hún og lá úti eina nótt og við það missti hún rnálið. Ekki er
mér kunnugt um hvort það stafaði af þessu áfalli eða öðrum
veikindum í kjölfarið. Jónína var hjá afa og ömmu þegar hún átti
að fermast. Þá kom heldur betur babb í bátinn. Presturinn harð-
neitaði að ferma hana. Þá skildi amma ekki guðfræði prestsins og
heimtaði að hann skrifaði biskupi og fengi sér betri upplýsingar.
Hún skildi ekki hvers vegna ekki mætti blessa yfir barnið þó það
gæti ekki talað. Slíkt fyrirfannst ekki í hennar guðfræði. Prestur-
inn varð við ábendingu hennar og svo fór að blessað var yfir
Jónínu eins og hin fermingarbörnin.
Einhverja meðgjöf munu þau hafa fengið með telpunni, en
varla hefur það verið há upphæð. Nú er frá því að segja að haldin
voru hreppsskil og þá voru boðnir upp þeir sem hreppurinn hafði
meðgjöf með og þar á rneðal varJónína. Ingimundur á Hellu, sem
þá var hreppstjóri, mun hafa boðið lægst í Jónínu. Svo þegar afi
kemur heim segir hann ömmu að Ingimundur hafi boðið svona
lítið í hana því hann ætlaði að láta hana sitja yfir kvíaánum. Hún
var dugleg og kvik á fæti. Amma segir Jónínu frá þessu. Hvernig
gat hún sagt þetta barni sem ekki heyrði og gat ekki talað? Það er
bæði mér og öðrum ráðgáta hve gott samband þær höfðu sín í
milli.
74