Strandapósturinn - 01.06.1998, Blaðsíða 82

Ekki veit ég með vissu hvaða tími þeim vannst til að vinna að
þessu. En það er víst að enginn lá þar á liði sínu, þó mest væru
afköst þeirra nafna, Guðmundanna. Var þeim samt óhægt að
vinna ájakanum, sem fljótt varð flugháll af brák úr hvalnum auk
þess að vera að verulegu leyti í sjó.
A skammri stundu skipast veður í lofti er sagt. Og það fengu
þeir að reyna sem þarna voru á hvalfjörunni. Menn tóku eftir
því, að skýjafar var að breytast og útlit fyrir að drægi til vestanátt-
ar. Var þá hert á verkinu og ekki létu þeir nafnar sinn hlut eftir
liggja. Þeir hömuðust sem mest þeir máttu og bættist þá enn við
kösina, sem beið þess að verða flutt í land.
En áður en varði lagði skarpan vestanvind ofan af landinu og
leið þá ekki á löngu þar til komin var hreyfmg á ísinn út íngólfs-
fjörð. Við þiýstinginn af ísnum innan úr firðinum fór stóri jak-
inn, stríðsvettvangur þeirra sem þar voru að verki, að færast út
með landinu.
Var þá séð hvað verða vildi og að mikii hætta var á ferðum. En
við það los sem kom á ísinn rýmkaðist inni í vökinni við landið,
þannig að flutningsleiðin varð greiðfærari og gátu feijumenn
notfært sér það um stund. Var nú hert á að flytja á land það sem
hægt var. Og ekki gáfust þeir nafnar upp, heldur hugsuðu um
það fýrst og fremst að fanga sem mest af þessari happasendingu
áður en það yrði um seinan. Sagt var að þeir hefðu ekki hætt
sínu verki fyrr en stóri jakinn þeirra var kominn út undir Mun-
aðarnes.
Svo mikið var skriðið á ísnum út fjörðinn og til hafs, að menn-
irnir gættu ekki að sér í tíma að komast á land. Þar var heldur
ekki um gott að gera, ísinn á hraðffugi og mikill þiýstingur milli
jaka enda tókst ekki að ná mönnunum tveim af stóra jakanum.
Barst hann óðfluga út sundin milli Munaðarnesskerjanna. Þeg-
ar menn sáu hvað verða vildi sló óhug á viðstadda. Hér var voði
á ferðum og mannslíf í stórri hættu.
Eg hetd að enginn geti gert sér grein fyrir hve hratt skriðið
getur orðið á landföstum ís þegar vindar og straumar leggjast á
eitt að losa hann frá landi svo hann hverfur úr augsýn á skammri
stundu með braki og brestum. Minnist ég þess frá bernskuárum
mínum í Norðurfirði þegar ísinn var fastur við land svo hvergi
80