Strandapósturinn - 01.06.1998, Blaðsíða 118

þegann í farangursgeymsluna. Þetta var unglingspiltur sem var í
Hlíð í Kollaftrði og hafði reyndar ekki verið reiknað með í þessa
ferð, hann vildi allt til vinna til að komast á skemmtunina þó
hann yrði að sitja innilokaður í farangursgeymslunni.
Veðrið lék við okkur, blankandi logn og sólskin allan daginn.
Bíllinn var þungur og vegurinn bauð ekki upp á hraðakstur. Mig
minnir að ferðin suður tæki u.þ.b. 3 klst. En tíminn var fljótur
að líða og mikið sungið eins og alltaf þegar Tungusveitungar
voru saman í bíl. Uppi á Steinadalsheiðinni var stoppað um
stund til að lofa fólkinu að rétta úr sér og svoleiðis. Þar sem eng-
in var hreinlætisaðstaðan benti Andrés farþegunt á hina
margrómuðu aðferð Olafs Ketilssonar, sem fólst í því að karl-
mennirnir röðuðu sér annars vegar við rútuna en konurnar
hinsvegar. Hann lofaði þó að gera ekki eins og Oli Ket., sem
keyrði burt þegar athöfnin stóð sem hæst.
Flest höfðum við einhvern tíma komið í Króksfjarðarnes á
ball, oftast þá á hestum, en sveitir sunnan Gilsfjarðar voru okk-
ur flestum ókunn lönd. Það voru Saurbænum hagstæð skilyrði
að sýna sig forvitnum augum ferðafólksins á þessum sólskinsdegi
enda skartaði hann sínu fegursta.
Eftir knattspyrnuleikinn, sem ég man nú ekki lengur hvernig
fór, var haldið í samkomuhúsið á Hólnum þar sem dansað var af
miklu fjöri undir dunandi harmonikkumúsik Kollafjarðarnes-
bræðra langt fram á kvöld. Það var talsvert farið að skyggja þeg-
ar lagt var af stað heimleiðis. Fljótlega fór þá að bera á því að
sinadráttur færi að gera okkur sumum boltamönnunum lífið
leitt. Urðu þá mikil umbrot og óværð í rútunni því þrengsli voru
mikil. Helsta ráðið var að standa og var þó ekki þægilegt því lágt
var til lofts í þessum gömlu rútum. Andrés stoppaði loks bílinn
og hleypti þeim út sem verst voru haldnir, svo þeir gætu jafnað
sig. Kryddaði hann svo upp á tilveruna þarna í myrkrinu á
Steinadalsheiðinni með því að segja mannskapnum mergjaðar
draugasögur.
Þegar kom niður á Steinadalinn fór að færast værð yfir mann-
skapinn. Það var mánudagur að morgni og ekki er ég grunlaus
um að sumir hafi verið syfjulegir yfir morgunkaffmu.
Þetta var í fyrsta sinn sem unga fólkið í Tungusveitinni fór
116