Morgunblaðið - 19.08.2021, Qupperneq 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 2021
Ég man fyrst
eftir Sigurjóni,
frænda mínum, í Glaumbæ á
Bíldudal. Þetta var upp úr 1950
og Sigurjón þá líklega við nám
við Menntaskólann á Akureyri
en í heimsókn hjá foreldrum
sínum. Foreldrar hans höfðu þá
hætt búskap á Bakka í Bakka-
dal í Ketildölum og flust til
Bíldudals.
Ólína, amma mín, og Vigdís,
móðir Sigurjóns, voru systur en
Vígdís ól upp föður minn ásamt
manni sínum Einari Gíslasyni,
föður Sigurjóns.
Sá sem þetta ritar er nefndur
í höfuðið á þeim sæmdarhjónum
og voru þau fyrir mér afi minn
og amma.
Ég var ásamt móður minni í
heimsókn og þær Vigdís voru að
þvo þvott og rulla tauið. Í
klaufaskap mínum tókst mér að
koma þumalputta í rullmaskín-
una svo af tók nögl.
Mikið var gert til að stöðva
grát piltsins og einn sem tók
þátt í því var Sigurjón. Hann fór
þá með ýmis ljóð og vísur mér
til huggunar og man ég sérstak-
lega „pabbavísur“ Jóhannesar
út Kötlum.
Á þessum árum var Sigurjón
við nám eða var til sjós frá
Bíldudal. Ég sá hann því lítið en
þó við og við. Góð vinátta var
með þeim fósturbræðrum þó
ekki væru þeir mikið samvist-
um.
Þeir skrifuðust á og voru í
símasambandi tíðum eftir að
Sigurjón hélt til náms í Háskóla
Íslands. Gaman var að hlusta á
símtöl þeirra sem að mestu
snerust um lífið í Ketildölum.
Hygg ég að Sigurjón hafi þá
þegar verið farinn að hugsa um
rit sitt „Undir hamrastáli“, ævi-
minningar sínar, sem er að mínu
Sigurjón
Einarsson
✝
Sr. Sigurjón
Einarsson,
fyrrverandi sókn-
arprestur og pró-
fastur, fæddist 28.
ágúst 1928. Hann
lést 23. júlí 2021.
Útför Sigurjóns
fór fram 17. ágúst
2021.
viti fróðleg lesning
öllum þeim sem
vilja sérstaklega
kynna sér breyt-
ingar í atvinnusögu
Vestfjarða og víðar
á landinu rétt fyrir
stríð og eftir.
Sýnist mér á
gögnum sem ég hef
frá föður mínum að
Sigurjón hafi sent
honum nokkra
kafla ritsins til yfirlestrar.
Sigurjón líktist í föðurætt
sína hvað varðaði ytra útlit.
Meðalmaður á hæð og bar sig
vel.
Hann var mjög sögufróður og
sagði vel frá og gaman var að
heyra hann segja frá uppvexti
sínum í Ketildölum og frá
mönnum og málefnum sveitar-
innar.
Sigurjón lauk námi í guðfræði
við Háskóla Íslands og var þar
af leiðandi mikið á höfuðborg-
arsvæðinu á þeim tíma. Maki
hans varð mektarkonan Jóna
Þorsteinsdóttir og eignuðust
þau börnin Æsu og Ketil.
Ekki löngu eftir vígslu varð
Sigurjón prestur á Kirkjubæj-
arklaustri og fluttu þau hjónin
þangað og dvöldu þar megnið af
starfsævinni og tóku mikinn
þátt í starfi sveitarinnar.
Hann sinnti sínum prests-
störfum og fræðistörfum með
sóma og Jóna tók einnig mikinn
þátt í safnaðarstarfi á staðnum.
Við lát Vigdísar og Einars og
síðar föður míns urðu samskipt-
in við Sigurjón minni, en hann
hélt þó símasambandi við móður
mína áfram.
Eiginkona mín kynntist Æsu,
dóttur Sigurjóns, í námi Æsu
við Menntaskólann við Hamra-
hlíð og fór vel á með þeim enda
Æsa góður nemandi.
Með söknuði og eftirsjá kveð
ég nú Sigurjón. Æsu og Katli og
fjölskyldum sendi ég mínar
samúðarkveðjur.
Vignir Einar Thoroddsen.
Sigurjón var ásamt Baldri
Vilhelmssyni einn þeirra rót-
tæku stúdenta að norðan sem
tóku haustið 1953 á móti ný-
græðlingi að sunnan í Háskól-
anum. Og maður var brátt drif-
inn í Félag róttækra og síðan í
leshring hjá Brynjólfi í stjórn-
málafræðum. Ekki mundi af
veita. Það undraði nokkuð þann
sem haldinn var eðlislægri efa-
hyggju að þessir róttæklingar
skyldu líka vera prestlingar. En
eftir því sem ár liðu varð ljósara
að hjá mörgum þurfti þetta ekki
að vera þversögn. Og Sigurjón
var heldur aldrei stokkfreðinn í
þessum efnum.
Við Sigurjón áttum samleið á
ýmsum sviðum og ævinlega var
notalegt að koma að Klaustri til
þeirra Jónu. Minnisstætt er
þegar við nokkur saman leidd-
um þangað prestlinginn Sigurð
Örn Steingrímsson til að flytja
æfingaprédikun í Prestbakka-
kirkju og gistum hjá þeim hjón-
um. Í annað sinn urðum við
samferða Sigurbirni Einarssyni
biskupi út í Oddbjarnarsker á
Breiðafirði. Þar þjónaði Sigur-
jón með vissum hætti fyrir alt-
ari hjá sínum gamla biskupi.
Svo skemmtilega vildi til að
þessir guðsmenn áttu það sam-
eiginlegt að hafa báðir verið
uppnefndir í Morgunblaðinu
með áratugar millibili, Sigur-
björn sem „hinn smurði Mosk-
vuagent“ en Sigurjón sem
„rúbluprestur“. Sú nafngift
loddi furðu lengi við Sigurjón
bæði í gamni og alvöru án þess
menn vissu tilefnið og er ástæða
til að rifja upp að ævilokum
hans þetta gamla pólitíska slúð-
ur sem er lýsandi dæmi þess
hvað sumt fólk getur reynst
ófyrirleitið.
Sigurjón var með Guðmundi
Magnússyni og Jóni Böðvars-
syni fararstjóri á heimsmót
æskunnar í Moskvu sumarið
1957 og var gjaldkeri hópsins
sem taldi á annað hundrað
manns. Fyrir bragðið öðlaðist
hann þessa nafnbót í Morgun-
blaðinu. Svo var mál með vexti
að Guðrún Á. Símonar óperu-
söngvari hafði verið á söng-
ferðalagi í Rússlandi nokkru áð-
ur við góðan orðstír og fengið
vel greitt fyrir – í rúblum, en
fékk ekkert yfirfært í vestræn-
an gjaldeyri. Upphæðin var
geymd hjá íslenska sendiráðinu
í Moskvu. Fóstri Guðrúnar,
kunnur sjálfstæðismaður, fór
þess á leit við fararstjórnina að
hún keypti þessar rúblur Guð-
rúnar og seldi þær íslenskum
mótsgestum. Á þessum árum
var gjaldeyrir til íslenskra
ferðamanna afar naumt
skammtaður svo þessari beiðni
var vel tekið og rúblurnar seld-
ar á skrifstofu fararstjóra enda
ekkert ólöglegt við það. Sigur-
jón varð hinsvegar árum saman
vegna þessa fyrir miklum get-
sökum um gjaldeyrisbrask í
Morgunblaðinu. Honum fannst
samt þessar ásakanir of fáfengi-
legar til að vera svaraverðar og
hirti ekki um að leiðrétta þær.
Hann útskýrir þetta þó í end-
urminningum sínum, Undir
hamrastáli sem komu út þegar
hann var að nálgast áttrætt.
Ég sá Sigurjón seinast á
Hrafnistu fyrir nokkrum mán-
uðum og það urðu kærar kveðj-
ur.
Árni Björnsson.
Sigurjón Einarsson er mér
minnisstæður maður. Hann var
prófastur í Skaftafellssýslum og
sóknarprestur á Klaustri þá er
ég var prestur á Höfn. Yndis-
legri mann er vart hægt að
hugsa sér. Hann fór vel með
prófastsvald sitt. Allt spratt
áreynslulaust fram og allt gekk
vel. Eitt sinn leituðu mektar-
menn úr mínu brauði til pró-
fasts út af undirrituðum, ég
hafði eitthvað verið að belgja
mig út, en Sigurjón neitaði al-
farið að skipta sér af málinu,
setja ofan í við prest eða eitt-
hvað álíka, og sagði mönnum að
svona lagað leystu menn í hér-
aði, sem var gert, farsællega.
Þetta sögðu menn mér löngu
seinna og voru ánægðir með
prófast. Þetta lýsir Sigurjóni
vel. Hann var mannasættir og
hafði góð áhrif.
Séra Sigurjón var heimsmað-
ur, vel klæddur, vel lesinn. Það
var yfir honum einhver óútskýr-
anlegur sjarmi. Hann hefði
sómt sér vel alls staðar og
Skaftfellingar voru svo sannar-
lega lukkunnar pamfílar að
njóta starfskrafta hans. Þeir
voru fyrir vikið fallega skírðir,
vel giftir og jarðaðir af mikilli
virðingu.
Ég naut stundum gestrisni
hans og hans ágætu konu Jónu
Þorsteinsdóttur sem kvaddi allt-
of snemma og þakka hér með
fyrir góð og gefandi kynni, gott
kaffi og vitrænar samræður, af
þeirra hálfu að minnsta kosti.
Baldur Kristjánsson.
Sálm. 86.7
biblian.is
Þegar ég er í
nauðum staddur
ákalla ég þig
því að þú
bænheyrir mig. Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Yndislega móðir okkar, dóttir, systir, frænka
og vinkona,
UNNUR GUÐRÚN RÖGNVALDSDÓTTIR,
Laugarvegi 37, Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Siglufirði 10. ágúst. Útförin fer fram frá
Siglufjarðarkirkju laugardaginn 21. ágúst klukkan 11.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað, en þeim sem
vilja minnast Unnar Guðrúnar er bent á söfnunarreikning
nr. 348-13-000017, kt. 110557-5669 sem rennur alfarið til
barna hennar.
Hilmir Darri Kristinsson Auður Anna Kristinsdóttir
Auður Björk Erlendsdóttir Rögnvaldur G. Gottskálksson
Aðalheiður L. Rögnvaldsd. Guðjón Hall Sigurbjörnsson
Lárey Lind Guðjónsdóttir Magnea Mist Guðjónsdóttir
Kristinn Kristjánsson Arnór Gauti Kristinsson
Ástkær móðursystir okkar og frænka,
MARÍA GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Hörðalandi 24, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
13. ágúst. Útför hennar fer fram frá
Fossvogskapellu fimmtudaginn 26. ágúst klukkan 15.
Í ljósi aðstæðna verða einungis nánustu aðstandendur
viðstaddir athöfnina og verður því boðið til athafnar.
Útförinni verður streymt á vefsíðunni mbl.is/andlat.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á að styrkja Barnaspítalasjóð Hringsins.
Sigurður Rúnar Ívarsson Þóra Eyjólfsdóttir
Bjarnheiður Jóna Ívarsdóttir Guðjón Guðmundsson
María Björk Ívarsdóttir Hákon Hákonarson
Svandís Guðrún Ívarsdóttir Jakob Þórarinsson
Bjarni Hrafn Ívarsson Elsa Björk Knútsdóttir
og fjölskyldur
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JENS JÓNSSON
húsgagnabólstrari,
Funalind 7, Kópavogi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 9. ágúst.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn
27. ágúst klukkan 13.
Valdís Kristmundsdóttir
Jón Kristinn Jensson Sigurborg M. Guðmundsdóttir
Sigríður Jensdóttir Axel Alfreðsson
Lára Jensdóttir Einar Stefánsson
afa- og langafabörn
Ástkær sonur okkar, stjúpsonur, bróðir
og barnabarn,
GÍSLI REGINN PÉTURSSON,
lést á heimili sínu laugardaginn 7. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 23. ágúst
klukkan 13.
Bryndís Hrönn Ragnarsdóttir Hannes Lárusson
Pétur Sigurðsson Matthildur Edda Pétursdóttir
Björk Gísladóttir Ingirafn Steinarsson
Ragnar Stefánsson Ingibjörg Hjartardóttir
Elsku hjartans sonur okkar, bróðir, mágur
og frændi,
JÓN ÓLAFSSON,
Nonni,
Fannafold 178, Reykjavík,
áður til heimilis Ljárskógum 22,
sem lést á bráðamóttöku Landspítalans
10. ágúst, verður jarðsunginn frá Seljakirkju föstudaginn
27. ágúst klukkan 13. Streymt verður frá athöfninni inni á
www.seljakirkja.is.
Guðlaug Adolphsdóttir Ólafur Jónsson
Erla Ólafsdóttir Björgvin Óskar Steingrímsson
Ingibjörg Ólafsdóttir Ólafur Örn Bragason
Margrét Rós
Ólafur Þór
Harpa Dís
Tinna Katrín
Darri Steinn
Elsku afi minn.
Það er sárt að
kveðja þig. Minn-
ingarnar eru þó ótal margar,
ljóslifandi og skilja eftir þakk-
læti og gleði. Það er erfitt að
stikla á stóru enda eyddi ég
miklum tíma með ykkur ömmu.
Bílferðir út um allar trissur og
Gísli
Sumarliðason
✝
Gísli Sum-
arliðason fædd-
ist 15. maí 1939.
Hann lést 21. júní
2021.
Útförin hefur
farið fram í kyrr-
þey að ósk hins
látna.
aldrei neinn asi,
bara njóta þess sem
Ísland hefur upp á
að bjóða á meðan
þú kenndir mér
nöfnin á bæjum,
fjöllum og fleira.
Þegar upp er staðið
eru það litlu hlut-
irnir í lífinu sem
skipta mestu máli;
klink fyrir bland í
poka, dudd á nefið,
nýjar radísur og smælki. Þetta
ásamt tíma, frelsi og þolinmæði
verður alltaf kært í minningunni.
Mikið þótti mér vænt um að geta
hitt þig í síðasta sinn með stelp-
urnar mínar. Það var stutt í grín-
ið eins og þér einum var lagið.
Takk fyrir allt afi minn.
Edda.
Þórey vinkona
mín lést aðfaranótt
27. júlí. Vinátta okkar
hófst haustið 1987
þegar við hófum nám
í sérkennslu sem fyrst og fremst
var ætlað austfirskum kennurum
en við fengum að fljóta með þar
sem það var ekki fullsetið. Námið
fór fram í staðlotum á Hallorms-
stað með verkefnavinnu heima á
milli og stóð yfir í tvö ár. Við tókum
upp samvinnu við verkefnavinnuna
og studdum hvor aðra og þannig óx
vinátta okkar og hefur staðið órofin
síðan,
Eftir að náminu lauk og Þórey
var flutt frá Stóru-Tjörnum til Ak-
ureyrar ásamt Sverri, manni sín-
um, og sonunum þremur, tókum
við að hittast oftar. Við Þórey fór-
um í nokkur ár reglulegar göngu-
ferðir á laugardagsmorgnum, fór-
um saman á gönguskíði í
Kjarnaskógi og tíndum hrútaber á
haustin. Þá má ekki gleyma
Skraflspili mánaðarlega á vetrum
ásamt Sverri og Palla, manni mín-
um, þar sem margar „rimmur“
voru teknar um hvað teljast skyldu
Þórey Ketilsdóttir
✝
Þórey Ketils-
dóttir fæddist á
Húsavík 17. janúar
1948. Hún lést 27.
júlí 2021.
Útför hennar fór
fram í kyrrþey.
alvöru orð eða „bárð-
dælska“. Þess utan
var alltaf gott að hitt-
ast smástund yfir
kaffi eða tebolla og
ræða það sem okkur
lá á hjarta eða bara
að spjalla um allt
milli himins og jarðar
og þá oft í léttum tón.
Þórey var einstök
manneskja; mann-
vinur, náttúruunn-
andi, fróð um land og þjóðlegan arf,
söngvin og dansglöð. Hún var hóg-
vær gagnvart eigin hæfileikum og
naut þess að eiga í samskiptum við
ættingja, vini og kunningja og
leggja lið, hvort sem það var við að
gæta barnabarna, aðstoða Ingvar,
bróður sinn, á Halldórsstöðum við
búskapinn eða liðsinna öldruðum
vinum.
Veikindum sínum tók Þórey af
æðruleysi og þó að hugurinn næði
ekki að fylgjast með öllu sem gerð-
ist, brást það ekki að þegar ég hitti
hana, eftir að hún flutti á hjúkr-
unarheimili, og stakk upp á því að
við syngjum saman, að hún lifnaði
við og söng með mér. Ég sat með
Skólaljóðin til að rifja upp textana
en Þórey þurfti ekki á því að halda,
hún kunni þá alla utanbókar.
Ég kveð Þóreyju hinstu kveðju
með þakklæti í huga fyrir einstaka
vináttu.
Anna Guðmundsdóttir.