Morgunblaðið - 19.08.2021, Síða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 2021
✝
Jónas Þórir
Þórisson fædd-
ist á Akureyri 7.
ágúst 1944. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 8.
ágúst 2021.
Jónas Þórir var
sonur hjónanna
Jónasar Þóris
Björnssonar, f. 4.
desember 1909, d.
16. mars 1999, og Huldu Stef-
ánsdóttur, f. 11. nóvember 1920,
d. 31. janúar 1993.
Bræður Jónasar eru: Björn, f.
30. júní 1943, Stefán, f. 21. ágúst
1946, og Sverrir, f. 15. nóvember
1949, d. 27. september 1993.
Jónas Þórir giftist þann 19.
september 1970 eiginkonu sinni,
skiptinemi til Nebraska í Banda-
ríkjunum árin 1961-1962.
Hann stundaði nám við Biblíu-
og kristniboðsskólann Fjellhaug
í Ósló árin 1966-1967. Lauk hann
kennaraprófi frá Kennaraskóla
Íslands árið 1971.
Æviverk Jónasar var á sviði
kristniboðs og hjálparstarfs. Þau
hjónin héldu til Eþíópíu og voru
þar kristniboðar 1973-1987. Eftir
heimkomu gegndi Jónas starfi
skrifstofustjóra aðalskrifstofu
KFUM og K í nokkur ár. Hjálp-
arstarf kirkjunnar réð Jónas til
starfa sem framkvæmdastjóra
árið 1990 og lét hann þar af
störfum árið 2014.
Jónas Þórir sat í stjórn
Kristniboðssambandsins í mörg
ár, þar af tæpan áratug sem for-
maður til ársins 2008.
Hann fylgdist ávallt vel með
og bar mikla umhyggju fyrir
starfi Kristniboðsins og Hjálp-
arstarfsins.
Útförin verður gerð frá Foss-
vogskirkju í dag, 19. ágúst 2021,
klukkan 15.
Ingibjörgu Ingv-
arsdóttur frá
Reykjavík, f. 4.
ágúst 1948. For-
eldrar hennar voru
Ingvar Árnason, f.
30. júní 1892, d. 24.
september 1960, og
Björg Jónsdóttir, f,
4. janúar 1911, d.
22. ágúst 1990.
Börn Jónasar og
Ingibjargar eru:
Hulda Björg, f. 1971, Hanna Rut,
f. 1972, Hrönn, f. 1974, Halla, f.
1976, Þóra Björk, f. 1978, og Jón-
as Ingi, f. 1988.
Barnabörnin eru sautján tals-
ins og barnabarnabörnin eru tvö.
Jónas Þórir ólst upp á Akur-
eyri og lauk þaðan gagnfræða-
prófi árið 1961. Fór hann sem
Elsku pabbi minn. Að þurfa að
kveðja þig er það erfiðasta sem ég
hef gert. Ég er svo þakklát fyrir
það að þú treystir mér og leyfðir
mér að hjálpa þér í veikindum þín-
um. Við áttum svo margar góðar
stundir saman. Þakka þér fyrir
elsku pabbi minn að hafa alltaf ver-
ið til staðar fyrir mig. Ég er svo
stolt að vera dóttir þín. Þú ert og
verður alltaf hetjan mín.
Þetta ljóð segir allt sem mig
langar að segja:
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi pabbi
minn
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum okkar
hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum virð-
ingu og trú
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar ást-
ir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og góðleg
var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og lítur
okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara það
ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku pabbi
minn.
Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú á
braut
gleði og gæfa okkur fylgdi með þig sem
förunaut.
Og ferðirnar sem fórum við um landið út
og inn
er fjársjóðurinn okkar pabbi minn.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Hvíl þú í friði elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Þóra Björk.
Þegar við í dag kveðjum kæran
vin okkar, Jónas Þóri Þórisson,
koma upp í hugann ljóðlínur eftir
Bjarna Eyjólfsson ritstjóra;
Mér finnst líða ljúft um heim,
fagurt ljóð með gleðihreim
Jesús kom á jörð og skóp þar lofsöngs-
ljóð.
Margra hjörtu heimi í
blessun hlutu af ljóði því
Jesús kom á jörð og skóp þar lofsöngs-
ljóð.
Það má segja að þessar ljóðlínur
séu yfirskrift yfir lífsköllun og lífs-
starf Jónasar og Ingibjargar. Jón-
as og fjölskylda fengu að bera þessi
gleðiboð um 15 ára skeið í Eþíópíu.
Og margra hjörtu blessun hlutu af
ljóði því, þessu ljóði sem á lífsins
mátt, ljóðið sem er um frið og sátt.
Það föllnum fregn þá ber að vor
faðir Drottinn er og vill gera alla
menn að lærisveinum sínum.
Eftir heimkomu frá Eþíópíu tók
Jónas fljótlega við starfi fram-
kvæmdastjóra Hjálparstarfs kirkj-
unnar. Hann stýrði því starfi far-
sællega í yfir 20 ár ásamt frábæru
og samhentu starfsfólki. Sú veg-
ferð er enn á góðri siglingu, og nýt-
ur starfið trausts og velvildar al-
mennings.
Jónas Þórisson var maður mildi
og miskunnar, bar glöggt skyn-
bragð á þarfir þeirra sem minna
máttu sín og vildi greiða götu
þeirra.
Í lífi og starfi naut Jónas stuðn-
ings og hjálpar frábærrar eigin-
konu, Ingibjargar Ingvarsdóttur,
og barna þeirra.
Alltaf stóð heimili þeirra opið
vinum og vandamönnum þar sem
margt var rætt og skrafað um and-
leg sem veraldleg málefni. Alltaf
var Jónas tilbúinn að hlusta og
gefa góð ráð, væri eftir því leitað,
enda ráðagóður og heilsteyptur
maður, svo að af bar.
Við undirritaðir viljum þakka
einstaka vináttu og trúmennsku
við okkur, hlýju og kærleika.
Við þökkum Guði fyrir sæmd-
arhjónin Jónas og Ingibjörgu og
þökk okkar segist best með eftir-
farandi ljóðlínum eftir Sigurbjörn
Einarsson biskup;
Guð og faðir, þökk sé þér
þig, Guðs sonur lofum vér,
ásamt heilags anda náð.
Eilíf vegsemd sé þér tjáð.
Jón Oddgeir Guðmundsson
Ágúst Baldursson
Bjarni Árnason.
Snemma árs 1998 naut ég þeirr-
ar gæfu að fylgja Jónasi Þórissyni
á slóðir samstarfsaðila Hjálpar-
starfs kirkjunnar í Eþíópíu og Ke-
níu. Sú ferð er mér ógleymanleg.
Þær urðu fleiri ferðirnar og
áfangastaðirnir, Simbabve, Úg-
anda, Malaví og Indland þar sem
vitjað var samstarfsfólks og verk-
efna sem velunnarar Hjálpar-
starfsins á Íslandi kostuðu með
gjöfum sínum og framlögum og
heimafólk bar ábyrgð á að fram-
kvæma. Þetta voru verkefni sem
sneru að fæðuöryggi, heilsuvernd,
menntun og lausn barna úr ánauð.
Það voru ótal margar heilsugæslu-
stöðvarnar, skólarnir og akrarnir
sem við heimsóttum og ófáir kamr-
ar og brunnar sem við skoðuðum á
framandi slóðum. Betri samferða-
maður og fararstjóri en Jónas fyr-
irfinnst ekki og hollari og ötulli
liðsmaður í víngarði kristninnar er
vandfundinn. Jónas hafði átt lang-
an og einkar farsælan feril í hálfan
annan áratug sem kristniboði í
Eþíópíu. Ungur hlaut hann mikla
eldskírn þar þegar hungursneyðin
geisaði og blóðug bylting. Atbeini
og áræði kristniboðanna og lagni
að meta aðstæður og koma hjálp-
argögnum örugglega til skila vakti
mikla aðdáun. Þar var Jónas
fremstur meðal jafningja. Það var
mikill fengur að fá hann til forystu
fyrir Hjálparstarf kirkjunnar þeg-
ar hann réðst þangað árið 1990.
Myndirnar frá þessum ferðum
okkar leita sterkt á hugann nú.
Hverjum manni mætti sama virð-
ingin, ljúfmennskan og glaðlyndið.
Ég sé hann fyrir mér þar sem við
sitjum saman á hækjum okkar inni
í myrkum strákofa á gresjum Eþí-
ópíu, karlarnir totta pípur og Jónas
spjallar á þeirra tungu, alvarleg
mál augljóslega þar sem mönnum
er mikið niðri fyrir en líka slegið á
létta strengi. Græskulaus kímnin
og hláturinn var aldrei langt und-
an. Ég skil ekki orð en finn að
þarna er maður sem þekkir sitt
fólk, talar þess tungu, virðir það og
nýtur virðingar. Þeir kölluðu hann
Ababa, sem merkir faðir. Þar hafði
hann búið og starfað, og þau Ingi-
björg Ingvarsdóttir, kona hans, og
karlarnir vissu ekki hvort þeir
ættu að votta honum samúð eða
óska til hamingju þegar þeim
fæddist þar þriðja dóttirin! Svo
bættust reyndar tvær dætur við og
um síðir sonurinn. Stoltur var hann
af þeim og börnum sínum og
barnabörnunum öllum og styðj-
andi var hann og umhyggjusamur
um hagi þeirra allra, það duldist
ekki. Þau Ingibjörg voru samhent
og samstillt í trúnni á Drottin Krist
og ástinni á málefnum ríkis hans.
Kristniboðsköllunin var þeim báð-
um ljós og hjartans mál og alla tíð
lagði hann mikið af mörkum í starfi
kristniboðsins sem ötull og atorku-
mikill forystumaður og trúr þjónn
biðjandi, boðandi og þjónandi
kirkju. Í öllu starfi hans var það
trúmennskan, fagmennskan og
mannúðin sem voru Jónasi leiðar-
ljós. Við Kristín kveðjum dýrmæt-
an samferðamann í hugheilli þökk
fyrir samfylgdina, samtölin, stuðn-
inginn, vináttuna, fyrirbænirnar,
sem var okkur hjónum ómetanleg
blessun. Guð blessi það. Guð blessi
minningu Jónasar Þórissonar og
þau öll sem hann unni og málefnin
sem hann bar fyrir brjósti.
Kristín og Karl
Sigurbjörnsson.
Maður þurfti ekki að vera sam-
mála Jónasi Þóri til þess að bera
fyrir honum óskoraða virðingu.
Hann var einlægur í trú sinni og
ósérhlífin hamhleypa í verkum fyr-
ir náungann alla sína tíð.
Fyrstu sex ár þessarar aldar
starfaði ég náið með Jónasi sem
stjórnarformaður Hjálparstarfs
kirkjunnar þar sem hann var far-
sæll og traustur framkvæmda-
stjóri í rúma tvo áratugi. Þá sem
nú var allt hjálparstarf erlendis
byggt á alþjóðlegum verklags-
reglum. Áskilið var meðal annars
að samstarfsverkefni hefðu fyrir-
framákveðið upphaf og endi til
þess að markmið um sjálfshjálp
næðust. Jónas var ekki alls kostar
sáttur við þetta. Hann vildi kynn-
ast fólki, miðla því af reynslu sinni
og ala upp nýja foringja til þess að
takast á við verkefnin.
Á Suður-Indlandi var Hjálpar-
starfið í löngu sambandi við Social
Action-hreyfinguna sem fékkst
einkum við að efla réttindi stétt-
leysingja og frelsa börn úr þræl-
dómi í spunaverksmiðjum. Þegar
tsunami-aldan reið yfir 26. desem-
ber 2004 eftir skjálftann mikla í
Indlandshafi, sem olli dauða 230
þúsund manns í 14 löndum og
skildi eftir sig eyðileggingu innviða
við strendurnar, brugðust hjálpar-
stofnanir við víða um heim. Á
næstu vikum hlóðust upp hjálpar-
gögn á indverskum flugvöllum sem
ómögulegt var að koma til skila og
nýttust illa. Strax daginn eftir
hörmungarnar var Jónas Þórir á
hinn bóginn kominn í samband við
föður Martin, kaþólskan prest í
Chennai, sem annaðist tengslin við
Social Action Movement. Stjórn
Hjálparstarfsins ákvað þá að heim-
ila að nota allt verkefnafé sem þeg-
ar hafði verið sent til Indlands í
tsunami-hjálp. Það gerði sam-
starfsfólkinu kleift að kaupa á
mörkuðum innar í landinu, sem
ekki höfðu truflast vegna flóðanna,
allt sem þurfti til þess að styðja
stéttleysinga við ferskvatnslónin
inn af ströndunum í Tamil Nadu
sem fyllst höfðu af saltvatni sem
einnig sópaði burt kofum þeirra.
Svona var Jónas Þórir. Það var
stórfróðlegt að fylgjast með störf-
um hans á eftirlitsferðum með
verkefnum í stríðshrjáðum flótta-
mannabyggðum Mósambík og
Malaví, á kristniboðsakrinum í
Eþíópíu og í afskekktustu héruð-
um Indlands meðal frumbyggja og
stéttleysingja. Alls staðar um-
gekkst hann fólk sem jafningja
sína. Hann gat verið fastur fyrir og
bent á vanrækslu og vanhöld á
verkefnafé og gerði það þannig að
tekið var fullt mark á honum.
Hann bjó að því að hafa verið 13 ár
í Eþíópíu ásamt Ingibjörgu Ingv-
arsdóttur konu sinni og börnum
við kristniboð, fræðslu- og hjálp-
arstarf og fjármálastjórn kirkju.
Hann gjörþekkti því allt sem upp
getur komið í hjálpar- og fé-
lagsstarfi við erfiðar aðstæður. Það
fann fólk og virti.
Jónas Þórir gekk haltur frá
barnæsku og stríddi við malaríu-
köst sem herjuðu á hann eftir Afr-
íkudvölina. Aldrei lét hann það á
sig fá og var allra mesti þjarkur á
ferðalögum og meinlætamaður um
allan kost að því er okkur sam-
ferðafólki hans fannst. Við Akur-
eyringarnir náðum ágætlega sam-
an og ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst honum vel á lífsleiðinni.
Guð blessi minningu hans!
Einar Karl Haraldsson.
Kveðja frá Kristniboðsfélagi
karla
Jónas Þórir var virkur félagi í
Kristniboðsfélagi karla. Hann var
heilsteyptur og heiðarlegur, hafði
hlýja og góða nærveru. Ávallt
reiðubúinn þegar til hans var leitað
um allt er varðaði kristniboðið.
Köllun hans var að boða fagnaðar-
erindið og það gerði hann, boðaði
Guðs orð hreint og ómengað. Hann
var góður verkamaður í víngarði
Drottins. Félagar í Kristniboðs-
félagi karla þakka samfylgdina og
allt sem hann gerði fyrir félagið.
Ástvinum sendum við innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Jónasar Þóris Þórissonar.
Halldór Konráðsson.
Leiðir okkar Jónasar lágu fyrst
saman á Þórsgötunni þar sem
hann var ungur maður, nýfluttur
til Reykjavíkur, bjó ofar í götunni
og var oft í mat á heimili fjölskyld-
unnar. Á Akureyri ólst hann upp í
kristilega starfinu og á Hólavatni.
Starfsmenn Kristniboðssambands-
ins (SÍK) heimsóttu oft Akureyri
og héldu samkomur og tóku þátt í
fundum og guðsþjónustum. Þátt-
taka Jónasar í þessu starfi mótaði
hann fyrir lífstíð. Hann var lifandi í
trú og starfi og minnist ég sérstak-
lega æskulýðsviku sem Jónas
stjórnaði á unglingsárum mínum.
Trúin á Drottin Jesú var kjöl-
festa lífs hans. Hinn krossfesti og
upprisni frelsari kallaði hann ung-
an að árum til lífs með sér, eftir-
fylgdar og þjónustu við fagnaðar-
erindið á kristniboðsakrinum. Þau
hjónin störfuðu í Eþíópíu að marg-
víslegum verkefnum bæði í Konsó
og víðar. Starfið var í örum vexti er
þau komu og verkefnin á köflum
krefjandi vegna hungursneyða og
byltingar þar sem marxísk hug-
myndafræði var innleidd, tor-
tryggni sáð í garð kirkju og kristni-
boðs og kristið fólk fangelsað.
Þrátt fyrir það hélt starfið áfram
að eflast og styrkjast. Síðustu tvö
árin störfuðu Jónas og Ingibjörg í
Awasa, höfuðstöðvum starfssvæðis
kirkjunnar, og sá Jónas um fjár-
málastjórn og uppfræðslu í þeim
málum. Jónas var margs vísari og
með víðtæka reynslu er heim kom
árið 1987.
Er ég tók við starfi fram-
kvæmdastjóra SÍK fyrir 16 árum
var hann formaður stjórnar og
næstu árin á eftir. Það var gott að
hafa hann sem yfirmann, hann var
hreinskilinn, hrósaði þegar við átti
og benti á það sem betur mátti fara
í kærleika og einlægni. Málefnið
skipti hann miklu máli en ekki síð-
ur starfsfólk og kristniboðsvinir,
grasrót og bakhjarl starfsins. Alls
staðar var Jónas ráðagóður, gæt-
inn en jafnframt áræðinn, vakti yf-
ir því starfi sem hann tengdist og
bar ábyrgð á.
Við sátum nokkur ár saman í
kristniboðs- og hjálparstarfsnefnd
þjóðkirkjunnar og sömuleiðis fyrir
hönd frjálsra félagasamtaka í ráð-
gefandi nefnd utanríkisráðuneytis-
ins um þróunarsamvinnu en hann
var þá framkvæmastjóri Hjálpar-
starfs kirkjunnar. Jónas var
óhræddur við að tjá sig og hafði
augun á haghöfum starfsins, þeim
sem áttu að njóta góðs af. Í gagn-
rýni sinni á vissum hlutum á sviði
þróunarsamvinnu gat hann gripið
til húmorsins með sögum sem
sögðu mikið um annan hugsunar-
hátt og menningu en ríkir á Vest-
urlöndum.
Þó svo Jónas hætti í stjórn SÍK
kom hann í heimsókn eða spurði
um gang mála er við hittumst.
Hann var kristniboði og kristni-
boðsvinur, virkur félagsmaður í
Kristniboðsfélagi karla og sjálf-
boðaliði, m.a. á Basarnum, nytja-
markaði SÍK eftir að hann lauk
störfum. Þegar í ljós kom að við
vorum með sömu sjúkdómsgrein-
ingu kom hann til að ræða þau mál,
spyrja um líðan mína, uppörva og
hvetja mig áfram. Umhyggja hans
var sönn og kærleiksrík.
Ég þakka kynnin af Jónasi,
traustum vini og fyrirmynd. Fyrir
hönd SÍK þakka ég trygga og
langa þjónustu og þátttöku í starf-
inu. Framlag hans til kristniboðs,
mannúðarmála og þróunarsam-
vinnu er ómetanlegt. Drottinn
blessi minningu hans og styrki og
huggi ástvini alla.
Ragnar Gunnarsson.
Kveðja frá kirkjunni í Konsó
Söfnuðurinn í Jalaqle og þýðing-
arteymi Biblíunnar í Konsó sendir
heilhugar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu og ættingja Jónasar og
kristniboðsvina á Íslandi vegna
fráfalls hans. Við þökkum Drottni
fyrir þjónustu hans hér í Konsó og
þá blessun sem hann var starfinu.
Sérstaklega minnumst við síðustu
heimsóknar hans fyrir nokkrum
árum sem einkenndist af gleði, friði
og vináttu. Nú vitum við að hann er
kominn heim í himininn og lifir í
nærveru frelsara okkar Jesú. Við
lifum í von um að hittast öll þar um
síðir.
Kusse Kushusho, Gesesse
Karishawo og Engida Kussia.
Kveðja frá Hjálparstarfi
kirkjunnar
Jónas Þórir Þórisson lést 8.
ágúst sl. 77 ára að aldri. Þar er far-
inn mikilvirkur maður sem lét til
sín taka á sviði hjálparstarfs til
margra áratuga.
Jónas gegndi starfi fram-
kvæmdastjóra Hjálparstarfs kirkj-
unnar frá árinu 1990 til loka árs
2013 en á þeim tuttugu og þremur
árum sem hann veitti stofnuninni
forstöðu tóku bæði hún og allt um-
hverfi hennar miklum breytingum.
Þrír starfsmenn voru á skrifstof-
unni til að byrja með en verkefnin
erlendis voru á Indlandi og í Eþí-
ópíu. Jónas hafði þó fljótt frum-
kvæði að verkefnum í Mósambík
og Keníu ásamt því að veita frekari
aðstoð vegna fátæktar hér á Ís-
landi. Jónas réð svo félagsráðgjafa
til að sinna faglegu starfi innan-
lands árið 2003. Þegar hann hætti
störfum voru starfsmenn orðnir
sjö.
Í þróunarsamvinnu lagði Jónas
höfuðáherslu á að tryggja fólki að-
gengi að hreinu vatni og að fólk
fengi fræðslu um mikilvægi hrein-
lætis. Öllu starfi vildi hann haga
þannig að í því fælist hjálp til sjálfs-
hjálpar, að gera fólk ekki háð að-
stoð heldur að það tæki virkan þátt
í verkefnunum. Þannig næðist ár-
angur til framtíðar.
Jónasi tókst að vinna traust
almennings og það hefur gert
Hjálparstarfinu kleift að starfa
með og fyrir skjólstæðinga bæði
hér heima og á erlendum vett-
vangi.
Undirritaðir þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast Jónasi, hann var
alltaf hreinn og beinn, kærleiksrík-
ur og bar hag annarra fyrir brjósti.
Hann var óhræddur að segja skoð-
un sína en gerði það með mýkt og
umburðarlyndi og var meistari í að
skilja að menn og málefni. Sönn
fyrirmynd fyrir okkur hin. Sér-
staklega var gaman og lærdóms-
ríkt að vera með honum á ferð í
verkefnalöndum Hjálparstarfsins,
þar var hann í essinu sínu. Alltaf
rólegur og yfirvegaður, náði góðu
sambandi við fólkið á hverjum stað,
hlustaði og gaf síðan ráð og leið-
beiningar þegar það átti við. Hann
var nákvæmur og fylginn sér en
vildi alltaf leysa öll mál með virð-
ingu og tillitssemi við alla máls-
aðila. Hvert sem farið var, var aug-
ljóst að hann var mikils metinn og
alltaf stutt í brosið.
Trú hans var honum mikils
virði, Jónas treysti Guði og hand-
leiðslu hans. Nú er hann kominn í
faðm Drottins. Um leið og Hjálp-
arstarf kirkjunnar þakkar fyrir
trúfasta þjónustu Jónasar Þóris
Þórissonar sendum við Ingibjörgu
eiginkonu hans, börnum, barna-
börnum, barnabarnabörnum og
öðrum ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd stjórnar og starfs-
fólks Hjálparstarfs kirkjunnar,
Gunnar Sigurðsson formaður
Bjarni Gíslason fram-
kvæmdastjóri.
Við Þóra nutum þeirra forrétt-
inda að „heimsækja“ Jónas og
Ingibjörgu til Eþíópíu í febr.-mars
2016.
Í Konsó voru þau á heimavelli,
höfðu búið þar um árabil á átt-
unda og níunda áratug síðustu
aldar, stjórnað neyðaraðstoð í
hungursneyð og séð afleiðingar
byltingarinnar þegar keisaran-
um var steypt af stóli. En þau
sáu einnig glöggt hvernig fagn-
aðarerindi kristinnar trúar
breytti hugsunarhætti og að-
stæðum fjölmargra til hins
betra.
Þessum áratugum síðar nutu
þau enn mikillar virðingar og
velvildar heimafólks sem leitaði
til þeirra með ýmis erindi og
fannst greinilega visst öryggi í
að vita af „gömlu“ kristniboðun-
um á svæðinu. Eins og aðrir ís-
lenskir kristniboðar í Eþíópíu
höfðu þau erfiðað og nutu nú
ávaxtar erfiðisins.
Fljótlega eftir umrædda Eþí-
ópíuferð okkar Þóru hrakaði
heilsu Jónasar svo að hann gat
ekki farið fleiri ferðir á sinn
gamla starfsvettvang þar syðra.
Það var miður.
En fólkið í Konsó og nærliggj-
andi héruðum nýtur enn góðs af
kristniboðsstarfi þeirra hjóna,
þau sáðu og enn er uppskerutími.
Jónas er nú kominn í hóp
þeirra sem heyra frelsarann
segja „gott, þú góði og trúi
þjónn, …gakk inn í fögnuð herra
þíns“ (Matt. 25:21).
Ingibjörg á skilið sérstakar
þakkir því Jónas var aldrei einn
heldur voru þau samferða og
samhuga í öllu verki sínu, Guði til
dýrðar og ótalmörgum til bless-
unar.
Ólafur Jóhannsson.
Jónas Þórir
Þórisson