Hinsegin dagar í Reykjavík - 01.08.2021, Blaðsíða 23

Þáttahorn Unnsteins

Unnsteinn Jóhannsson (hann, 38 ára) sló eftirminnilega í gegn í fyrra með
„Hlaðvarpshorni Unnsteins“ og er hann nú snúinn aftur. Eins og glöggir lesendur
muna vann Unnsteinn í hönnunarversluninni Epal og nýtti því tímann heima til
að sjæna með tuskum og spreybrúsum á meðan hann hlustaði á þátt eftir þátt af
krassandi hinsegin hlaðvörpum. En nú er öldin önnur og sökum Covid var Unnsteinn
meira eða minna iðjulaus heima allt síðasta ár. En það var sannarlega ekki til einskis
því hér deilir hann með lesendum sjónvarpsþáttameðmælum sínum.

Schitt’s Creek
Annaðhvort elskar þú þessa þætti eða
þolir þá ekki. Ég reyndar á erfitt með
að skilja hvernig er hægt annað en að
vilja vera partur af Rose fjölskyldunni,
en þættirnir fjalla um líf þeirra eftir að
þau missa allt sitt ríkidæmi og flytja í
smábæinn Schitt’s Creek. Ef ég ætti að
reyna að lýsa þáttunum í fáum orðum
myndi ég segja að hér væri þroskasaga
forréttindafólks sem á allt og má allt. Lag
Tinu Turner, Simply the Best, er sett í nýtt
samhengi í þáttunum í líklega einni af
hómórómantískari senum sem ég man
eftir. Ekkert lag hefur verið spilað jafn
oft á Spotifyinu mínu. Kannski fyrir utan
Dvel ég í draumahöll (af hverju er ekki til
barnaaðgangur á Spotify!?)

þessa þætti og persónur þáttanna. Þarna
er einhver dýpt sem náði mér við fyrsta
þátt og eru Pose þegar orðnir þættir sem
ég get horft á aftur og aftur og aftur.

Everything’s Gonna Be Okay
Þessir þættir koma úr smiðju hins
Pose
Ef þú hefur ekki séð Pose, þá ertu með
þeim heppnari að eiga það eftir, enda
erum við hugsanlega að tala um bestu
hinsegin sjónvarpsþætti síðari tíma.
Pose fjallar um hinsegin fólk í New York á
síðari hluta níunda áratugarins og byrjun
hins tíunda. Í þáttunum er fjallað um
einstaklinga sem lifa og hrærast innan
ballroom senunnar, en sú sena hefur haft
mikil áhrif á hinsegin samfélagið um allan
heim. Það er einhver algjör galdur við
Legendary
En talandi um ballroom culture.
Legendary er með flottari
raunveruleikaþáttum sem ég hef horft
á. Við erum að tala um persónulegar
sögur af jaðarsettu hinsegin fólki! Við
erum að tala um glamúr! Við erum að
tala um búninga! Við erum að tala um
kynþokka! Og það sem mestu máli
skiptir; dansatriðin! Ég er nokkuð viss
að þótt þú sért ekki sérlegur aðdáandi
raunveruleikasjónvarps gætu þessir
þættir náð þér. Með tilkomu þátta eins og
Pose og Legendary hefur ballroom orðið
mainstream og mikil vitundarvakning
um sögu og áhrif senunnar átt sér
stað. Því miður hefur viðhorfið verið
allt annað en jákvætt og fordómalaust.
Það er því mikilvægt að bera virðingu
fyrir og jafnvel kynna sér sögu ballroom
senunnar.

ástralska Josh Thomas sem er einnig
höfundur Please Like Me. Þættirnir fjalla
um Nicholas (Josh Thomas) og systur
hans en þau eru ein á báti eftir að faðir
þeirra deyr skyndilega. Þau þurfa að
takast á við áfallið sem fylgir fráfalli föður
þeirra sem og einhverfu, kynhneigð,
kynlíf, samþykki og ástina á þeirra eigin
forsendum. Líkt og í Please Like Me er
húmorinn og söguþráðurinn oft nokkuð
vandræðalegur en samt svo heillandi.

Genera+ion
Nýlega heyrði ég af þessum þáttum,
sem ég ákvað að finna strax og byrja að
horfa á. Hinsegin unglingadrama sem
minnir mig örlítið á SKAM (það munu þó
fáir, ef einhverjir, þættir toppa SKAM).
Ekkert Disney-væb í þessu heldur er allt
látið flakka um málefni sem snerta ungt
fólk í dag. Þar á meðal samfélagsmiðlar,
woke menningin og hið klassíska
ástarlíf og allar þær flækjur sem fylgja
unglingsárunum og ástinni. Generation
eru þættir sem ég hefði viljað geta horft
á þegar ég var unglingur. Nú er ég rétt
að byrja á þáttunum og á því eftir að sjá
hvernig spilast úr þeim og hvernig ég
mun tengjast persónum þáttanna en ég
ætla að minnsta kosti að klára seríuna.
23