Morgunblaðið - 14.10.2021, Síða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. OKTÓBER 2021
✝
Agnar Þor-
steinsson fædd-
ist að Fagrabæ í
Grýtubakkahreppi
18. mars 1935.
Hann lést á Skóg-
arbrekku á Húsa-
vík 3. október
2021.
Foreldrar hans
voru Þorsteinn Sig-
urbjörnsson, f. 30.
apríl 1905, d. 15.
mars 1994 og Sigríður Guðna-
dóttir, f. 26. sept. 1904, d. 19.
okt. 2001.
Systkini Agnars voru Björg,
f. 27. jan. 1934, d. 1. febr. 1934,
Ásta Björg Þorsteinsdóttir, f. 5.
des. 1937, d. 9. júlí 2006, Guð-
björn Þorsteinsson, f. 29. ágúst
Pétur Rósberg og b) Elvar Logi.
Agnar gekk í Barnaskólann á
Akureyri, fermdist í Akureyr-
arkirkju og lauk gagnfræða-
prófi frá Gagnfræðaskólanum á
Akureyri. Síðar lá svo leiðin í
Iðnskólann á Akureyri þar sem
Aggi lærði skipasmíði og starf-
aði hann við það um tíma, í
skipasmíðastöð KEA. Sem ung-
ur maður reri hann til sjós og
fór svo á einstaka vertíðir fyrir
sunnan. Leiðir lágu svo austur í
Öxará þar sem hann gerðist
bóndi ásamt eiginkonu sinni. Til
viðbótar því að vera með mjólk-
urkýrnar á Öxará fór Aggi að
kenna smíðar í Stórutjarna-
skóla – og þar kenndi hann í
nokkur ár á áttunda og níunda
áratugnum. Aggi kom víða við í
smíðavinnu í nágrenni sínu og
handverk hans sést víða í ná-
grenninu.
Útför Agnars fer fram frá
Þorgeirskirkju á Ljósavatni 14.
október 2021 og hefst athöfnin
kl. 14.
1943, d. 11. mars
2013.
Hinn 31.12. 1963
kvæntist hann eft-
irlifandi eiginkonu
sinni, Elínu Ingu
Þórisdóttur, f. 19.7.
1941.
Synir þeirra eru:
1) Þröstur, f. 3.
apríl 1962, eig-
inkona hans er Jón-
ína Sigurbergs-
dóttir. Börn þeirra eru: a)
Agnar Berg, b) Inga Lóa, sam-
býlismaður hennar er Kjartan
Sigurðsson og börn þeirra eru
Sara Lóa og Alex Berg. 2) Þórir
Kristinn, f. 8. sept. 1965, sam-
býliskona hans er Dagný Pét-
ursdóttir og synir þeirra eru: a)
Elsku afi, takk fyrir allt, við
erum svo þakklát fyrir að hafa
átt þig sem afa. Þegar við sitjum
og rifjum upp tímann sem við
fengum með þér þá koma upp
alls konar skemmtilegar minn-
ingar, en allar hafa þær sama
samnefnara og það er hvað okk-
ur leið alltaf vel í kringum þig.
Við erum að kveðja dásamleg-
an mann. Afi var ákveðinn, en
einstaklega ljúfur, brosmildur
og gaf sér alltaf tíma fyrir alla
þá sem til hans komu. Með axla-
bönd, Olís-derhúfu, bláan ópal í
vasanum og margar spurningar
að vopni, leyfði hann engum sem
til hans kom að fara án þess vera
búinn að finna tengingu við að-
ilann, og ef hún fannst ekki búa
hana til.
Það eru margar ógleymanleg-
ar stundir sem við áttum saman
í sveitinni, eins og að fara saman
í braggann í hvert skipti að hæð-
armæla okkur, til að ganga úr
skugga um hvort við værum
ekki örugglega að vaxa og
dafna. Þú sýndir okkur mikinn
áhuga og vildir alltaf vita hvað
var í gangi hjá okkur. Vinum
okkar þótti alltaf gaman að
koma, þú sýndir öllum áhuga og
varst einstaklega góður í því að
hafa jákvæð áhrif á fólk. Þú
varst einstaklega mikill dýra-
vinur og myndirnar í höfðinu
eru svo skýrar af þér labbandi
með t.b. Bangsa á leiðinni út í
fjós að mjólka.
Allan þann tíma sem við feng-
um með þér var ævintýraþráin
hjá þér sterk, og í seinni tíð fór
hún að smitast yfir á tækni líka,
en árið 2009 náðir þú þér í
Apple-veiruna, veiru sem leiddi
til margra skemmtilegra sím-
tala á viku þar sem tæknin og
aðrir hlutir voru rædd. Þessi
tími styrkti eitt stærsta áhuga-
málið þitt, ljósmyndun, en þú
gast tekið myndir og rúllað yfir
þær aftur og aftur. Þú varst
snöggur að næla þér í stóra
iMac-tölvu, og svo fylgdu nýir
iPad-ar hver á eftir öðrum, sem
gerðu áhugamálið þitt einfald-
ara. Tækninni fylgdu meiri og
betri tengsl við fólkið þitt hvort
sem það var erlendis eða hér
heima. Þú hafðir mjög gaman af
því að ferðast og það var
skemmtilegt að fá að taka aðeins
þátt í því með þér. Það kom fyrir
í ævintýrunum að þú værir ekk-
ert að stressa þig á hlutunum og
skemmtileg minning þegar þú
dróst óvænt upp vasahníf í flugi
á leiðinni til Austurríkis, varst
reyndar snöggur að stinga hon-
um aftur í vasann þegar þú fatt-
aðir hverju þú hélst á, glottandi
yfir þessu. En svona varst þú,
einstakur á þinn hátt.
Þegar við horfum til baka þá
er einn stærsti lærdómurinn
sem við tökum frá þér hvernig
maður getur með einlægum
áhuga á fólki haft góð áhrif á þá
sem standa manni næst.
Þú varst alveg einstakur og
það kom svo vel í ljós eftir að þú
veiktist. Alltaf þegar við komum
í heimsókn þá fundum við
hlýjuna frá þér. Þér tókst að
tengjast við langafabörnin þín
og báðu þau reglulega um að fá
að tala við þig í síma.
Elsku afi, þótt þú sért farinn
frá okkur muntu alltaf lifa með
okkur!
Takk fyrir allt.
Agnar Berg, Inga Lóa
og fjölskylda, Pétur
Rósberg og Elvar Logi.
Við minnumst Agnars móður-
bróður okkar, eða Agga frænda,
með þakklæti fyrir allar góðu
samverustundirnar. Aggi hafði
góða og hlýja nærveru og alltaf
var stutt í húmorinn, eins og hjá
þeim „Fagrabæjarsystkinum“
öllum. Hann hafði einlægan
áhuga á því sem við tókum okk-
ur fyrir hendur og var sérstak-
lega félagslyndur. Ófáir hafa
setið í eldhúsinu á Öxará í gegn-
um tíðina og rætt um alla heima
og geima við húsbóndann. Allir
gestir voru þar hjartanlega vel-
komnir.
Drífa var svo heppin að mega
dvelja í sveit hjá Agga og Ellý á
Öxará, eins og mörg ungmenni í
gegnum tíðina. Aggi gaf sér allt-
af tíma fyrir okkur og var þol-
inmóður við ungu kynslóðina.
Nemendur við Stórutjarnaskóla
nutu góðs af því í áraraðir í
smíðakennslu hjá Agga. Því
starfi unni hann. Sigga fékk að
njóta leiðsagnar hans heima á
Öxará við trogsmíði og þá var
vandvirknin í fyrirrúmi, halla-
málið við höndina og allt upp á
millimetrann.
Ekki gafst mikill tími til
ferðalaga meðfram bústörfum
en seinustu árin, þegar yngri
kynslóðir höfðu tekið við búi,
naut Aggi þess að ferðast um
ókunnar slóðir og heimsækja
vini og ættingja. Þá hafði hann
einstaklega gaman af því að
sýna myndir frá þessum ferða-
lögum sínum og segja frá því
sem þar hafði á daga hans drifið.
Þá sást líka vel hve gott auga
Aggi hafði fyrir ljósmyndun.
Drífu og fjölskyldu heimsótti
hann tvisvar og naut sín vel þar
inni á milli Alpafjalla. Þegar við
svo komum í heimsókn til Ís-
lands var Aggi alltaf tilbúinn til
þess að aðstoða; hvort sem var
að lána fararskjóta eða sækja
svanga veiðimenn frá Ljósa-
vatni í hádegismat.
Við þökkum þér fyrir allar
góðu stundirnar, elsku Aggi, um
leið og við vottum fjölskyldunni
samúð okkar.
Drífa og Sigríður (Sigga).
Elsku elsku Aggi. Það
hryggði mig mikið þegar ég
fékk símtalið þar sem mér var
greint frá fráfalli þínu. Þú hafðir
vissulega glímt við erfið veikindi
og ert hvíldinni mögulega feg-
inn. Ég vona og er viss um að þú
ert nú á betri stað, laus við veik-
indin og spjallar og grínast sem
aldrei fyrr. Það eru nú komin 32
ár frá því að ég dvaldi fyrst á
Öxará, sumarið 1989 var ég 6
ára gamall og kom þar í heim-
sókn með foreldrum mínum.
Ætlunin var að halda áfram för
okkar síðar þann sama dag en
eftir að hafa fengið að skoða
fjósið og spjalla við þig og Ellý
þá tók ég það ekki í mál og sótti
fast að fá að verða eftir. Það var
ekki að spyrja að því að þið
hjónin tókuð vel í þá beiðni og
var það upphafið á vináttu sem
entist út ævina. Þú reyndist mér
gríðarlega vel og áttir ásamt
Ellý stærstan þátt í að móta mig
að manni að undanskildum for-
eldrum mínum og fyrir það er ég
og verð ævinlega þakklátur. Það
reyndist mér mikið heillaskref
að fá að dvelja á Öxará á sumrin
og læra þar ótalmargt. Ég fékk
tækifæri til að þroskast, gera
mistök, fá leiðsögn og aldrei
nokkurn tíma fékk ég að heyra
styggðaryrði frá ykkur hjónum.
Mér þykir enn mjög vænt um
þig, Ellý og Öxará og mun sá
tími sem ég átti þar og þið hjón-
in ávallt skipa mjög stóran sess í
hjarta mér. Elsku Aggi vinur
minn, ég kveð þig nú með sökn-
uð í hjarta og með mjög hlýjar
minningar um allar okkar
stundir. Ellý, Þresti, Þóri og
öðrum ástvinum votta ég mína
innilegustu samúð.
Þinn vinur,
Gylfi.
Góður maður er genginn, ég
minnist Agnars Þorsteinssonar
með hlýju.
Það var 1. desember 1959 sem
ég hitti Agnar fyrst. Þeir komu
þrír saman vinirnir á ball í Sól-
garð en ég átti þá heima þar.
Ekki man ég hvernig þeir komu
en 30 km eru milli Sólgarðs og
Akureyrar. Vinirnir, Agnar,
Bárður Halldórsson og Pétur
Brynjólfsson, komu oftar á böll í
Sólgarði næsta árið. Stundum
held ég að Agnar hafi lagt til bíl-
inn, hann var sá eini þeirra sem
átti bíl enda elstur, en oft voru
sætaferðir sem þeir hafa sjálf-
sagt nýtt sér eða þeir tóku leigu-
bíl. Unga fólkið á þessum tíma
skemmti sér á þennan hátt, hitt-
ist á böllum, dansaði, spjallaði
og hlustaði; á harmónikuleikar-
ana Hauk og Kalla, Póló og
Erlu, Hljómsveit Pálma Stef-
áns, Ingimar Eydal og fleiri. Í
minningunni var ró yfir Agnari,
hann var ekki líkt og vinirnir,
eins og þeytispjald á dansgólf-
inu og að gantast við stelpurnar,
hann var á hliðarlínunni, fylgd-
ist með og rabbaði við þá sem
þarna voru.
Ég veit ekki hvenær vinskap-
ur þeirra þriggja hófst, Bárður
kom frá Húsavík til að læra
bólstrun á Akureyri og Pétur
frá Bíldudal að læra skipasmíði.
Agnar og Pétur hafa líklega
kynnst í smíðunum, Bárður
leigði herbergi hjá foreldrum
Agnars og mér þykir svo líklegt
að svipuð lífssýn þeirra og
áhugamál hafi stuðlað að frekari
samvistum.
Við Pétur urðum par árið
1961 en þeir þrír lögðu þó áfram
rækt við vináttuna og stundum
vorum við fjögur saman „úti á
lífinu“. Alltaf var líf og fjör hjá
vinunum þremur, mikið hlegið
og sögur sagðar enda voru þeir
allir húmoristar og gleðimenn.
Bárður kynntist svo Hönnu
sinni og Agnar kynntist Elínu
Ingu. Vinirnir þrír stofnuðu
heimili, einn á Akureyri, annar á
Húsavík og Agnar gerðist bóndi
í Ljósavatnsskarði. Bárður sett-
ist svo að í Kópavogi og við Pét-
ur fluttum vestur yfir Trölla-
skaga. Samfundum fækkaði.
Síðustu ár Péturs sýndi Agn-
ar honum mikla ræktarsemi,
vináttan sem stofnað var til á
ungdómsárum var sönn og
traust þegar á reyndi. Agnar
heimsótti Pétur reglulega, frá
því sjúkdómurinn MND lét á sér
kræla. Ég var Agnari mjög
þakklát fyrir að koma og rifja
upp gamla tíma og rifja upp sög-
urnar sem þeir höfðu áður
fleygt á milli sín, það var til-
breyting fyrir Pétur sem varð
ofurseldur þeim örlögum að
komast ekkert og geta ekkert
gert. En ég er hrædd um að ég
hafi aldrei þakkað Agnari eins
og vert var. Þannig er það, mað-
ur heldur alltaf að það verði tími
seinna.
Vináttan þeirra minnir mig á
verðmætasta steininn en það
var þó líkt og steinninn lægi í
ryki vegarins um árabil. Ég
varð í það minnsta ekki vör við
mikil samskipti á árunum sem
við Pétur bjuggum fyrir vestan
en það virðist ekki hafa spillt
neinu. Báðir gömlu vinirnir,
Agnar og Bárður, tóku upp sam-
skipti við Pétur þegar á reyndi,
með símtölum og heimsóknum.
Krabbamein lagði þó Bárð að
velli á mjög skömmum tíma,
hann fór á undan Pétri. Ég vissi
að Agnar fylgdist líka með líðan
Bárðar. Og nú er Agnar einnig
farinn, elstur en kvaddi síðast-
ur. Að lokum vil ég þakka fyrir
tryggð Agnars, umhyggju og
sanna vináttu.
Sigfríður Angantýsdóttir.
Agnar
Þorsteinsson
Útför í kirkju
Stuðningur
og sálgæsla
þegar á reynir
utforikirkju.is
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512
✝
Jóhann Helga-
son fæddist á
Þórustöðum í
Öngulsstaðahreppi
26. janúar 1926.
Hann lést á dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 3. októ-
ber 2021. For-
eldrar hans voru
Helgi Eiríksson
bóndi á Þórustöð-
um, f. 12. júlí
1884, d. 2. feb. 1964 og Hólm-
fríður Pálsdóttir húsfreyja á
Þórustöðum, f. 18. apríl 1889,
d. 9. mars 1974.
Systkini Jóhanns eru: Páll
Helgason, f. 1914, d. 1994,
Þuríður Helgadóttir, f. 1915,
d. 1979, Ármann Helgason, f.
1917, d. 2006, Líney Helga-
eiga fjóra syni og fimm barna-
börn. 3) Árni, f. 1960, d. 2014.
4) Hólmfríður, f. 1962, eigin-
maður Unnar Vilhjálmsson, f.
1961, þau eiga fjórar dætur og
sex barnabörn. 5) Sigríður, f.
1963, eiginmaður Sigurður
Sigurðsson, f. 1963, þau eiga
fjóra syni og fjögur barna-
börn. 6) Eiríkur S., f. 1968,
eiginkona Friðrika Tómas-
dóttir, f. 1969, þau eiga þrjú
börn og eitt barnabarn. 7) Jón-
ína Þuríður, f. 1969, eigin-
maður Guðmundur Örn Sverr-
isson, f. 1969 en þau eiga tvö
börn. Alls eru afkomendur Jó-
hanns og Sigríðar 49.
Eftir almenn sveitastörf á
Þórustöðum fór Jóhann til
náms við Samvinnuskólann
sem þá var í Reykjavík og að
loknu prófi þar réðst hann til
Kaupfélags Héraðsbúa á Egils-
stöðum. Síðar lá leiðin til
Kaupfélags Eyfirðinga á Akur-
eyri en fljótlega var hann ráð-
inn gjaldkeri og síðar skrif-
stofustjóri Búnaðarbankans á
Akureyri. Starfsferlinum lauk
Jóhann sem skrifstofustjóri
hjá embætti skattstjórans á
Akureyri.
Jóhann var virkur í fé-
lagsmálum, söng með karla-
kórnum Geysi á Akureyri, lék
knattspyrnu með KA auk þess
að vera keppnismaður í skák
og bridge. Hann var um tíma
formaður UMSE, Ungmenna-
sambands Eyjafjarðar, og
gjaldkeri Knattspyrnufélags
Akureyrar.
Útför Jóhanns fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 14.
október 2021, klukkan 13. At-
höfninni verður streymt á
facebooksíðunni Jarðarfarir í
Akureyrarkirkju – beinar út-
sendingar.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat.
dóttir, f. 1919, d.
1990, Halldór
Helgason, f. 1923,
d. 1976, Sigríður
Helgadóttir, f.
1931, d. 2009 og
Sigrún Helgadótt-
ir, f. 1936, sem lif-
ir bróður sinn.
Jóhann giftist
22. desember 1957
eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Sig-
ríði Árnadóttur, f. 14. maí
1930, frá Finnsstöðum í Eiða-
þinghá. Börn þeirra eru: 1)
Stefán, f. 1955, eiginkona Kar-
ólína Margrét Másdóttir, f.
1956, þau eiga fjóra syni og
fimm barnabörn. 2) Helgi, f.
1959, eiginkona Kristín Sól-
veig Eiríksdóttir, f. 1964, þau
Með þessum orðum langar
mig að kveðja Jóhann ömmu-
bróður minn. Þegar ég var barn
kom ég ansi oft í heimsókn í
Hrafnagilsstrætið til ömmu-
systkina minna, þeirra Líneyjar,
Ármanns og Palla. Á neðri hæð-
inni bjuggu þá Jóhann og Sigríð-
ur og fór ég líka til þeirra og þótti
mér páfagaukurinn þeirra sér-
staklega spennandi. Á tímabili
var samt smá bras þar sem ég
var agalega hrædd við Jóhann og
hljóp alltaf upp þegar hann kom
heim og fékkst bara til að vera
niðri hjá Sigríði og páfagaukn-
um, ekki hef ég né nokkur annar
hugmynd af hverju þessi hræðsla
stafaði því Jóhann var þvílíkur
barnakall sem allir hændust að.
Sem betur fer hvarf svo þessi
hræðsla og alltaf var jafn ljúft að
koma til þeirra hvort heldur sem
var í Hrafnagilsstrætið eða
Grundargerðið. Jóhann var
áhugasamur um hvað við vorum
að brasa í leik og í starfi. Hann
spurði mig líka alltaf sömu
spurningarinnar þegar ég kom til
Akureyrar og fékk alltaf sama
svarið sem honum var alltaf jafn
skemmt yfir. Hvenær komstu?
Ég kom norður áðan, og hvenær
ferðu? Ég fer norður í kvöld. Já,
það skilja það alls ekki allir að
maður getur alveg komið og farið
norður í sömu ferðinni en þetta
var okkar. Í sumar heimsótti ég
Jóhann á Hlíð og átti góða og
dýrmæta stund með honum og
fyrir það er ég þakklát.
Elsku Sigríður og fjölskylda,
innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra frá okkur Kristínu
Björgu, góðar minningar um
góðan frænda lifa áfram.
Sigurlaug Dóra
Ingimundardóttir (Lulla).
Jóhann Helgason
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar