Morgunblaðið - 25.10.2021, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. OKTÓBER 2021
✝
Arnald Reykdal
fæddist á Sauð-
árkróki 30. október
1938. Hann lést á
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 12. október
2021.
Foreldrar hans
voru Kristbjörg
Reykdal, f. 1920, d.
1999, og Guðmund-
ur Aðalsteinsson, f.
1910, d. 1988, upp-
eldisfaðir hans var Guðvarður
Jónsson, f. 1916, d. 1996. Sam-
mæðra systkini hans eru: Gréta
Kolbrún, f. 1943, Trausti, f. 1944,
Guðfinna, f. 1948, d. 2007, og
Snorri, f. 1953. Arnald átti líka
samfeðra systkini, nánust honum
Örn, f. 2003. 4) Anna Kristbjörg, f.
1966, maður hennar Njáll Krist-
jánsson. Börn hennar eru Íris
Björk, f. 1987, og Stefán Þór, f.
1988. 5) Ingibjörg, f. 1971, sonur
hennar er Annmar, f. 2017. 6)
Hjördís, f. 1972, maður hennar
Vilhjálmur H. Þorgrímsson, börn
þeirra eru Stefanía, f. 2002, og Al-
exander, f. 2007.
Arnald ólst upp á Siglufirði og
var ungur farinn að stunda sjó-
inn. Hann flutti um tvítugt til Ak-
ureyrar og bjó þar upp frá því.
Hann stundaði ýmis störf eftir að
hann hætti sjómennsku. Starfs-
ferlinum lauk hann í verslun
Pennans á Akureyri. Arnald spil-
aði lengi í bridgefélagi Akureyr-
ar og síðar með eldri borgurum.
Hann naut veiðiferða og ferða-
laga með fjölskyldunni.
Útför hans fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag, 25. október
2021, kl. 13.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
var Ingigerður, f.
1938, d. 2016.
Arnald kvæntist
Ástu Þórðardóttur,
f. 12. október 1938.
Börn þeirra: 1)
Agnes, f. 1960, börn
hennar eru Bryndís,
f. 1980, Hermann, f.
1981, og Auður, f.
1990. Barnabörn
hennar eru níu. 2)
Þórður Sigursveinn,
f. 1961, kona hans Sigurbjörg
Bjarnadóttir, dætur þeirra eru
Ásta, f. 1990, og Marta, f. 1995. 3)
Steindór Valur, f. 1963, kona hans
Sigríður Lóa Rúnarsdóttir, synir
þeirra eru Arnald Már, f. 2000,
Haukur Ingi, f. 2002, og Einar
Ævin líður, þrekið þver,
þyngist lífsins byrði.
En árin liðnu þakka ég þér
þau voru mikils virði.
(Jón Árnason frá Syðri-Á)
Í dag kveðjum við góðan mann
og tengdapabba, Arnald Reykdal.
Árið 1982 þegar við Þórður fórum
að rugla saman reytum varð ég
heimagangur í Ásveginum. Það
hefur verið yndislegt að eiga Arn-
ald sem tengdapabba, hann var
glaðlyndur og jákvæður, duglegur
og alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd, t.d. í málningarvinnu þegar
við fluttum inn í Múlasíðuna.
Hann var einnig mjög gestrisinn
og vildi gera öllum gott sem heim-
sóttu þau hjón. Hann var veislu-
maður og hafði gaman af því að
bjóða heim í mat og kaffi. Þá
fannst honum notalegt að koma í
matarboð í Múlasíðuna sem end-
uðu oft með kaffi og góðu koníaki.
Það hefur verið siður að fjölskyld-
an hittist í sunnudagskaffi í Ás-
veginum þar sem málefni líðandi
stundar eru rædd og alltaf gott
bakkelsi með kaffinu, t.d. lummur
eða vöfflur sem Arnald bakaði eða
Ásta bakaði góða brúnköku. Arn-
ald var líka afar hlýr og góður afi
og ég veit að stelpurnar okkar
Þórðar sakna þess að hitta afa og
ömmu í Ásveginum á sunnudög-
um. Hann sýndi líka alltaf áhuga á
því sem þær voru að gera, hvort
sem það sneri að námi eða vinnu,
og hvatti þær til góðra verka. Arn-
ald hafði gaman af ferðalögum og
voru æskustöðvarnar, Siglufjörð-
ur, í uppáhaldi hjá honum. Síðast-
liðið sumar fórum við dagstúr
þangað og hann sýndi okkur húsið
þar sem hann hafði alist upp og
rifjaði upp ýmislegt skemmtilegt
frá uppvaxtarárunum þar. Það var
greinilegt að hann var stoltur af
sínum heimabæ. Þá spilaði hann
bridds og hafði gaman af því að
veiða og ferðirnar austur í Vopna-
fjörð voru margar. Arnald var
mikill fjölskyldumaður og var um-
hugað um sitt fólk og hvernig því
reiddi af í lífinu. Síðustu starfsárin
vann hann í Pennanum-Eymunds-
son og var vel liðinn af sínu sam-
starfsfólki. Eftir að starfsferli
lauk voru hann og Ásta dugleg að
fara í göngutúra og einnig í sund.
Ég vil að lokum þakka tengda-
pabba fyrir yndislega samfylgd í
gegnum árin og ég mun halda
áfram að stjana við Þórð eins og
þú orðaðir svo skemmtilega þegar
þú lást veikur síðustu dagana á
sjúkrahúsinu, en hafðir alls ekki
misst húmorinn og gleðina sem
fylgdi þér alla tíð. Ég kveð elsku
tengdapabba með ást og hlýju og
votta Ástu tengdamömmu og fjöl-
skyldunni allri mína dýpstu sam-
úð. Guð geymi góðan mann.
Sigurbjörg (Sibba).
„Nei, ert þetta þú!“ eru orð sem
hafa ómað í höfðinu síðustu vikur,
svo fylgdi „… og þú líka!“ ef við
systur vorum samferða, því þann-
ig tók afi iðulega á móti okkur.
Þessi orð eru með sterkari minn-
ingunum sem sveima um hugann,
enda eiga þær óteljandi kveiki.
Orðunum fylgdi ávallt bros, glað-
legur augnsvipur og hlýjan og
væntumþykjan skein frá honum.
Svo faðmaði hann okkur að sér
eins og maður hefði snúið aftur
óhultur úr löngu ferðalagi eða
væri sjálf sólin.
Að sitja í eldhúsinu í Ásvegin-
um, fylgjast með þaulæfðum og
öruggum dansi afa og ömmu í eld-
húsinu, hvort sem verið var að
steikja lummur, laufabrauð eða
annað, notalegur kaffibolli sem
fylgdi spjalli um lífið og tilveruna
eru meðal margra minninga sem
ylja í myrkrinu.
Afi var ljúfur, hress og hörku-
duglegur, þrátt fyrir það sem
hann hafði upplifað og reynt á ævi
sinni. Hann var alltaf jákvæður og
drífandi og vildi helst ekki sitja
auðum höndum, enda var hann
mættur í Múlasíðuna einn daginn,
ekki löngu eftir að hann fór á eft-
irlaun, að mála gluggakarma þeg-
ar ekki voru fleiri verkefni að
finna í Ásveginum. Þessi atorka
hans beindist einnig að tækni, sem
hann fylgdist vel með, vildi prófa
það nýjasta og vera með puttann á
púlsinum.
Afi var allur af vilja gerður og
góður og gerði óteljandi hluti fyrir
okkur barnabörnin, hvort sem það
var að baka vöfflur ef þess var ósk-
að, skutlast með okkur hingað og
þangað, lána bílinn eða rétta fram
hjálparhönd. Nú eða útvega okkur
vinnu, en að vinna með afa var
mikil gæfa. Það var yndislegt að
kynnast þeirri hlið á honum og
upplifa það að vinnufélagarnir
mátu hann mikils og hvað hann tók
öllum vel. Einnig sýndi afi ávallt
stolt og stuðning, hvort sem var yf-
ir misjöfnum leiksýningum, hand-
boltaleikjum, prófgráðu eða hvað
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Afi naut þess að lesa góða bók,
setjast niður með góðan kaffibolla
og spjalla en það var jafnframt
alltaf stutt í gamanið. Líkt og þeg-
ar hártoppurinn fékk að fjúka einn
daginn, sem er eitthvað sem eng-
inn í fjölskyldunni eða aðrir sem
hittu hann þann dag gleyma í bráð.
Áramótapartíin í Ásveginum eru
líka ógleymanleg og með þeim
betri, enda afi og amma gestgjafar
af bestu gerð. Þá kom stórfjöl-
skyldan saman og partíið varð
stundum svo stórt að dúka þurfti
langborð á ganginum og útbúa
sætaraðir framan við sjónvarpið til
þess að allir gætu horft á skaupið.
Og þrátt fyrir háan aldur var afi
jafn spenntur og við barnabörnin
fyrir því að sprengja flugeldana.
Björgvin Halldórsson var ávallt í
miklu uppáhaldi hjá afa og sú
minning stendur upp úr þegar fjöl-
skyldunni áskotnuðust miðar á
Jólagesti Björgvins á Akureyri og
það kom fátt annað til greina en að
bjóða afa með á tónleika. Við afi
fórum prúðbúin á tónleikana og
þeir voru alveg hreint magnaðir og
afi talaði lengi um þá. Þessi dýr-
mæta minning er geymd í hjart-
anu.
Það er sárt að kveðja en eftir
sitja dýrmætar minningar um
yndislegan mann.
Takk fyrir samfylgdina, elsku
afi, alla þá ást, umhyggju og
hvatningu sem þú veittir okkur.
Þín verður sárt saknað.
Ásta og Marta.
Elsku besti afi, það verður
skrýtið að koma norður næst og
geta ekki hringt í þig og látið þig
vita að við séum hjá Þverárrétt
sem var fastur liður í ferðinni
norður til ykkar ömmu og þá gast
þú farið að hlakka til að sjá okkur
og hellt upp á kaffi fyrir mömmu
og pabba.
Þú varst afinn sem gott var að
vera hjá og tala við, gast sagt okk-
ur endalausar sögur bæði úr sveit
og af sjó, þú hafðir mikinn áhuga á
því sem við tókum okkur fyrir
hendur. Það var alltaf gaman í fjöl-
skylduútilegunum og ég Stefanía
man þegar þú tókst vasadiskó hjá
einu barnabarninu og byrjaðir að
dansa um allt, okkur hinum til mik-
illar skemmtunar, varst kannski
ekki alveg með lagið á hreinu en
söngst bara þína útgáfu af því.
Þú varst afinn sem hafðir þann
eiginleika að geta blakað eyrun-
um og fannst okkur þetta ótrú-
lega merkilegt og þú værir lík-
lega sá eini sem þetta gæti því
það var sama hvað við börnin
reyndum þá gátum við þetta ekki
og getum ekki enn.
Þú varst alltaf til í að þvælast
með okkur og fyrir okkur og það
klikkaði ekki að fá spes-brauð í
Ásveginum beint úr Bakaríinu
við brúna því þú vissir að þetta
væri eitt af okkar uppáhalds-
brauði.
Alexander á góða minningu af
ykkur og Annmari litla þegar þú
ákvaðst að skella þér í hengirúmið
úti í garði og lést strákana sveifla
þér í því. Þeir frændur hlógu dátt
að því en voru um leið svolítið
smeykir um að þú myndir ekki
geta staðið aftur upp en auðvitað
hafðir þú þetta af, 81 árs gamall þá.
Elsku afi, það verður skrýtið
að fá ekki afaknús næst þegar við
komum en við eigum góðar minn-
ingar um yndismann og yljum
okkur við þær um ókomna tíð.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Þín afabörn,
Stefanía og Alexander.
Annmar Arnald
Reykdal
Ljúfmennið og
meistarinn Guð-
mundur Ingimund-
arson blikksmíða-
meistari er látinn,
sem er okkur sem hann þekkt-
um mikil sorg. Guðmund hef ég
sjálfsagt séð fyrst í kringum
1978 þegar ég byrjaði að starfa
sjálfstætt, en þá fór ég í Blikk-
smiðjuna Vog í mínum Kópa-
vogi ef blikkvinnu vantaði. Þeg-
ar Vogur hætti stofnuðu
nokkrir félagar þaðan Blikk-
smiðjuna Vík 1985. Það var mín
gæfa að ég fylgdi þeim frá
fyrstu tíð og geri enn. Þarna vil
ég meina að ég hafi eignast
góða vini og Guðmundur var
einn af þeim. Alltaf viðræðu-
góður og stutt í húmorinn,
vandvirkur og úrræðaflottur
blikkari. Hann vann og stjórn-
aði nokkrum verkefnum sem
Einar P. og kó tóku að sér, þar
fóru fram margbreytileg störf
við loftræstingu og blikksmíða-
hluti sem Guðmundur fram-
kvæmdi af mikilli fagmennsku.
Guðmundur S.
Ingimundarson
✝
Guðmundur S.
Ingimundarson
fæddist 12. júní ár-
ið 1953. Hann lést
7. október 2021.
Útförin fór fram
20. október 2021.
Hann var vinnu-
félagi sem gott var
að vera nálægt.
Guðmundur var að
vinna að verkefn-
um fyrir okkur af
sömu trú- og fag-
mennsku eins og
alltaf áður fram á
síðustu daga. Hann
hafði talað við son
minn Helga Pál
nokkrum dögum
fyrir áfallið, hann vildi hafa allt
á hreinu um verkefnið af því
hann var á leiðinni í hnéaðgerð.
Í sama símtali talaði hann um
að það þyrfti að smíða smá
heima hjá sér og hvort það
væri ekki tilvalið að sá gamli
(ég) kæmi, hann skyldi sko sjá
um að gefa honum kaffi og kök-
ur því hann yrði heima að jafna
sig. Það hefði pottþétt verið
gaman fyrir mig að vera með
Guðmundi heima hjá honum en
því miður fór það á annan veg.
Fyrir hönd Einars P. og kó og
mín vil ég þakka frábært sam-
starf við Guðmund meistara
sem lauk alltof snöggt og fljótt.
Eiginkonu, Guðrúnu Þor-
björnsdóttur, og fjölskyldu
vottum við okkar dýpstu sam-
úð.
Einar
Pétursson.
✝
Þrúður Svanr-
ún Ingvars-
dóttir fæddist á
Laxárnesi í Kjós
11. nóvember
1943. Hún lést 14.
október 2021 á
hjartadeild Land-
spítalans við
Hringbraut.
Foreldrar henn-
ar voru Bjarni
Ingvar Jónsson, f.
júní 1935, d. 2012. Þrúður gift-
ist Hreini Eyjólfssyni, f. 18.
maí 1943, d. 5. mars 2016, hinn
6. apríl 1968. Þau áttu saman
tvö börn: Evu Hrönn, f. 27. jan-
úar 1965, d. 5. febrúar 1986,
og Reyni Sigurbjörn, f. 24.
október 1967. Kona hans er
Nína Björg Bernhöft Salvar-
ardóttir og börn þeirra eru
Gottskálk Daði Bernhöft, f.
1993, Bjarni Freyr Bernhöft, f.
1995, og Eva Rut Bernhöft, f.
2001. Sambýliskona Gottskálks
er Saga Sigríðardóttir, f. 1991,
og saman eiga þau Lóu Karen,
f. 2018.
Útför Þrúðar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 25.
október 2021, klukkan 13.
1. apríl 1901, d.
1981, og Úrsúla
Þorkelsdóttir, f.
23. desember 1899,
d. 1994. Systkini
hennar voru Fjóla
Svandís, f. 6. júní
1930, d. 1970, Jó-
hannes, f. 17. mars
1932, d. 1947,
Ólafur, f. 23. maí
1933, d. 2017, og
Auður Helga, f. 13.
Við viljum þakka Þrúði fyrir all-
ar þær stundir sem við áttum sam-
an. Sem krakki var alltaf spenn-
andi að koma í heimsókn til Hreins
og Þrúðar. Efsta hæðin í blokk á
hæsta tindi í Reykjavík. Þar var
spilað, púslað, ýmislegt sjónvarps-
gláp, spiluð tónlist, endalaust skoð-
að pennasafnið og hinir ýmsu mun-
ir sem keyptir höfðu verið á
ferðalögum erlendis. Þar inn á
milli var spjallað í eldhúskróknum.
Oft var sofið inni í stofu og þá var
stóra klukkan tifandi og sló vina-
legan tón með reglulegu millibili.
Alltaf voru bangsarnir spennandi
langt fram eftir aldri þó svo að það
væri ekki sagt svo hátt að aðrir
skyldu heyra. Þrúður hafði þægi-
lega nærveru sem mikið verður
saknað. Ég get lokað augunum og
heyrt smitandi hlátur hennar sem
brast út við hinar fjöldamörgu
bækur sem hún las og bíómyndir
sem henni fannst gaman að. Við
höfum ferðast saman og fengið
fjöldamargar heimsóknir í gegn-
um tíðina sem alltaf skildu eftir sig
skemmtilegar minningar. Þar
stendur upp úr ferðalag til Þýska-
lands þar sem á ýmsu gekk. Á
meðal annars týndust Þrúður og
Ágústa systir mín sem voru skildar
eftir á bryggjunni og horfðu á eftir
okkur sigla í burt, en þó ekki nema
stuttan spöl, og voru svo komnar
til baka á undan okkur með smá
lestarferð. Þess má geta að á þess-
um tíma var ekki farsími til þess að
skipuleggja hitting í ókunnugu
landi. Í sömu ferð vorum við á labbi
og mikið úrhelli skall á og Hreinn
og Þrúður hreinlega settu heims-
met í því hversu blautur er hægt að
verða af rigningu.
Þrúður bjó til ýmsa hluti með
höndunum og munum við minnast
hennar sérstaklega á jólunum
þegar við setjum upp hið árlega
jólaskraut sem hún bjó til.
Síðasta minning okkar með
Þrúði er þegar við heimsóttum
hana klædd brúðarfötunum og
supum freyðivín.
Við þökkum fyrir okkur, Þrúð-
ur, og hafðu það sem allra best
þangað til við hittumst aftur.
Megir þú hvíla í friði og guð veri
með þér.
Sturla Már, Karina og
Ólivía Long.
Þrúður S.
Ingvarsdóttir
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir,
bróðir, mágur, afi og langafi,
SNORRI KRISTINN ÞÓRÐARSON,
Ársölum 1,
lést í faðmi fjölskyldunnar á líknardeild
Landspítalans miðvikudaginn 20. október.
Útförin fer fram mánudaginn 1. nóvember
frá Lindakirkju.
Brynja Böðvarsdóttir
Böðvar Snorrason Kristín V. Jónsdóttir
Þórður Snorrason Herdís Sigurðardóttir
Ingibjörg Halldóra Snorrad. Páll Ólafsson
Sigríður Brynja Snorradóttir Sveinn Daníel Arnarson
Jóna Maggý Þórðardóttir Haukur Óskarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur og afi,
VALGARÐUR J.L. JÖKULSSON
frá Núpi, Laxárdal, til heimilis að
Hamarsteigi 4, Mosfellsbæ,
lést á líknardeild LSH þriðjudaginn 19.
október. Jarðarförin fer fram frá
Grafarvogskirkju mánudaginn 1. nóvember
kl. 11. Þeim sem vilja minnast hans er bent
á Ljósið.
Aðalbjörg G. Þorkelsdóttir
Egill Þór Valgarðsson Hafdís Gréta Þórsdóttir
Þorvaldur Smári Valgarðss. Eva Pácaltová
Reynir Már Valgarðsson Lilja Björk Bjarnadóttir
Signý Björg Valgarðsdóttir
Valgerður Kristjánsdóttir
og afabörnin
Elsku besta móðir mín, dóttir og systir,
HEIÐA JÓHANNSDÓTTIR,
kvikmynda- og bókmenntafræðingur,
Bergstaðastræti 43, Reykjavík,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítalans
18 október, verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn
1. nóvember klukkan 13.
Magnús Kolbjörn Björnsson
Hanna Gunnarsdóttir Sigurður Steinþórsson
Anna Jóhannsdóttir, Ástráður Eysteinsson og börn
Magnús Jóhannsson og börn