Morgunblaðið - 25.10.2021, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. OKTÓBER 2021
✝
Arngrímur
Sigurðsson
fæddist 11. febrúar
1933 á Seyðisfirði.
Hann lést 7. októ-
ber 2021, 88 ára að
aldri. Arngrímur
var yngstur fjög-
urra systkina.
Móðir hans var
Ólöf Kristjáns-
dóttir ljósmóðir og
faðir Sigurður
Arngrímsson ritstjóri, kaup-
maður og skáld. Arngrímur
kvæntist Ellen Sverrisdóttur
Ragnars frá Akureyri, f. 8. apr-
íl 1933, læknaritara, 28. maí
1955.
Arngrímur lauk BA-námi í
ensku og dönsku frá Háskóla
Íslands 1961. Það sama ár lauk
hann einliðaprófi (solo) á flug-
vél af gerðinni Piper J-3 Cub.
Fyrst um sinn kenndi hann
við grunn- og gagnfræðaskóla
en gerðist síðar kennari á
framhaldsskólastigi og kenndi
íslenskra flugmála. Árið 1994
kom svo út bókin „Það verður
flogið“ - Flugmálasaga Íslands í
75 ár (1919-1994).
Hann var félagi í Hinu ís-
lenska flugsögufélagi þar sem
hann sat í stjórn frá 1989 til
2003 og var gerður heiðurs-
félagi 1989.
Ættfræðifélagið naut einnig
starfskrafta Arngríms um langt
skeið og sat hann í stjórn þess
og hannaði merki félagsins. Ár-
ið 1983 varð hann einnig fyrsti
ritstjóri fréttabréfs félagsins. Á
50 ára afmæli félagsins 1995
var hann sæmdur gullmerki fé-
lagsins fyrir störf sín í þágu
ættfræðinnar.
Arngrímur var einnig virkur
meðlimur í Rotaryklúbbnum í
Breiðholti og lagði mörgum
góðum málefnum lið sitt.
Hann lék á gítar og voru
nokkur dægurlög eftir hann
gefin út.
Arngrímur og Ellen eign-
uðust þrjá syni. Þeir eru Sverr-
ir framkvæmdastjóri, f. 27.
mars 1956, Sigurður fjárfestir,
f. 28. nóvember 1963, og Matt-
hías flugstjóri, f. 7. nóvember
1970.
Útför hans fór fram í kyrr-
þey.
við Iðnskólann í
Reykjavík fram að
starfslokum.
Arngrímur var
afkastamikill sem
rithöfundur og
fræðimaður og eft-
ir hann liggja fjöl-
mörg ritverk. Ensk
lesbók (1962),
kvæði, greinar um
flugmál í tímarit-
um og blöðum,
einna mest þó í barnablaðinu
Æskunni þar sem hann skrifaði
um flugmál og flugvélar í fé-
lagi við Skúla Jón Sigurðarson
á sjöunda og áttunda áratugn-
um. Arngrímur skrifaði bókina
Flugeðlisfræði - Ágrip, sem
kom út 1967. Íslensk-ensk orða-
bók eftir hann kom svo út 1970
og var endurprentuð tvisvar.
Hann hófst handa við að rita
flugsögu Íslands og sú vinna
stóð yfir með hléum allt frá
1970 til 1990 og urðu bindin
alls 6 sem báru titilinn Annálar
Látinn er faðir minn, Arn-
grímur Sigurðsson kennari og
rithöfundur. Óhætt er að segja
að lífshlaup hans hafi verið fjöl-
þætt og gefandi en ekki án
átaka. Ég minnist hans fyrst og
fremst fyrir ótrúlegan dugnað
og áræði í hverju því sem hann
tók sér fyrir hendur og það var
ekki fátt. Mér er einkum minn-
isstætt hversu mikla vinnu hann
lagði í Íslensk-enska orðabók, þá
fyrstu sinnar tegundar hérlendis
svo vitað sé. Auk þess liggja eft-
ir hann fjölmörg ritverk á sviði
flugmála og ættfræði svo eitt-
hvað sé nefnt. Ekki nóg með
það; hann fékkst líka við tón-
smíðar og liggja eftir hann nokk-
ur dægurlög að auki. Það ætti að
vera markmið hvers manns að
verða betri einstaklingur til orðs
og æðis en foreldrarnir. Ég hef
haft þetta að leiðarljósi í lífinu
en mér er ekki ljóst ennþá hvort
það tekst, a.m.k. ekki á öllum
sviðum. Pabbi var mjög handlag-
inn og á okkar heimili tíðkaðist
að við vorum sjálfum okkur nóg
með flest, hvort sem það laut að
smávægilegum viðgerðum og
viðhaldi eða hvort um meirihátt-
ar framkvæmdir var að ræða á
heimilinu. Hann var auk þess
með endemum sparsamur en
jafnframt örlátur ef því var að
skipta. Honum hélst almennt vel
á fé og eignaðist m.a. bifreið árið
1966, Ford Consul Cortina Mark
I (tvennra dyra). Þessi bifreið
var í miklu uppáhaldi hjá hon-
um, svo miklu að hann stóð nán-
ast óhreyfður, en vel smurður og
bónaður, mánuðum saman á
bílastæðinu. Ég frétti af því
mörgum árum síðar að það hefði
verið altalað í hverfinu að hann
hefði verið sviptur ökuleyfi
vegna ölvunaraksturs og því
væri bíllinn nánast óhreyfður á
stæðinu langtímum saman.
Þetta var auðvitað fleipur, hann
neytti hvorki áfengis né reykti
alla sína ævi! Sennilega hefur
honum þótt bensíndropinn of
dýr. Síðustu árin glímdi hann við
alvarleg minnisglöp sem vissu-
lega rýrðu lífsgæði hans og hans
nánustu. Hann verður hvíldinni
feginn. Hvíl í friði elsku pabbi
minn.
Sverrir Ragnars
Arngrímsson.
Látinn er einn af æskuvinum
mínum, Arngrímur Sigurðsson,
88 ára að aldri. Við kynntumst
fyrst í skátastarfi í Reykjavík
árið 1948, og fórum árið eftir
ásamt átta öðrum félögum í eft-
irminnilega skátaferð til Eng-
lands. Höfum alla tíð síðan verið
nánir vinir og vorum nokkra
áratugi saman í kanasta-spila-
klúbbi með skátafélögum okkar,
Ólafi Walter Stefánssyni og
Steinari Guðjónssyni.
Meginævistarf Arngríms var
kennsla í framhaldsskólum í
Reykjavík, og ég er viss um að
nemendur hans muni minnast
hans með miklu þakklæti og
virðingu. En til hliðar vann hann
ötullega að ýmsum áhugamálum
sínum, einkum skráningu flug-
sögu Íslands. Árið 1967 samdi
hann og gaf út bækling um flug-
eðlisfræði. Á árunum 1970 til
1980 birti hann í tímaritinu
Æskan, í samstarfi við Skúla
Jón Sigurðsson, mjög fróðlega
pistla um skráningu loftfara á
Íslandi.
Að mínu mati er hins vegar
hið stóra afrek Arngríms á
þessu sviði hin stórmerka sam-
antekt hans „Annálar íslenskra
flugmála 1917-1945“, sem kom
út í sex bindum á árunum 1971-
1990. Þetta voru stórar og vand-
aðar bækur með fjölda sögu-
legra ljósmynda. Hann fékk
hinn fræga breska flugmynda-
málara Wilfred Hardy til að
mála viðeigandi kápumyndir
allra sex bindanna. Í þessum
bókum er einnig að finna afar
fróðleg viðtöl Arngríms við átta
frumherja flugs á Íslandi, m.a.
Frank Fredrickson flugmann,
sem hér flaug Avro 504K flug-
vél Flugfélags Íslands hins
fyrsta árið 1920. Þessir annálar
Arngríms eru ómetanlegar
heimildir um upphafsár flug-
sögu Íslands. Í kjölfar annál-
anna samdi Arngrímur árið
1994 einnig merka bók í sama
formi, „Það verður flogið“, sem
var skráning flugsögu Íslands,
ágrip helstu atburða 1919-1994.
Eftir að ég fékk flugréttindi
bauð ég Arngrími stundum í
flug, bæði svifflug og vélflug.
Mér er mjög minnisstætt hversu
gaman hann hafði af því. Hann
var aðstoðarmaður minn á Ís-
landsmótunum í svifflugi árin
1980 og 1982 og reyndist mér
þar heldur betur vel.
Við Oddrún vottum Ellen og
sonunum, Sverri, Sigurði og
Matthíasi, og fjölskyldum þeirra
innilega samúð okkar. Minning-
ar um góðan dreng munu lifa.
Leifur
Magnússon.
Arngrímur
Sigurðsson
✝
Guðrún Garð-
arsdóttir,
Dúna eins og hún
var alltaf kölluð,
fæddist á Akranesi
29. júní 1956. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
16. október 2021.
Foreldrar Dúnu
voru Garðar Berg-
mann Benedikts-
son, f. 27.7. 1919,
d. 17.2. 2004 og Ásta Guðjóns-
dóttir, f. 10.2. 1927, d. 25.9.
2018.
Systkini Dúnu eru Drífa, f.
9.1. 1949, Skúli Bergmann, f.
12.8. 1951 og Halldóra Jóna, f.
30.12. 1953. Uppeldisbróðir
Dúnu var Benedikt Rúnar
Hjálmarsson, f. 31.1. 1946, d.
7.3. 1990.
Eiginmaður Dúnu er Karl
Dúna og Kalli hófu búskap á
Akranesi 1973 og giftu sig 28.
nóvember 1976. Dúna var stúd-
ent frá Fjölbrautarskóla Vest-
urlands. Framan af starfs-
ævinni vann Dúna við verslanir
og ýmis þjónustustörf. Aðal-
starf Dúnu var við bókhald og
skyld störf. Hún rak bókhalds-
fyrirtæki ásamt Skúla Berg-
mann bróður sínum í þrjá ára-
tugi. Þau seldu reksturinn til
KPMG á árinu 2015, hjá KPMG
starfaði Dúna í 3 ár og eftir
það við Tónlistarskóla Akra-
ness.
Dúna átti ýmis áhugamál þar
ber að nefna útivist, hreyfingu,
ferðalög og golf. Hún var í
kirkjukór Akraneskirkju með
Kalla, með kórnum fóru þau í
tónleikaferðalög víða erlendis.
Dúna kom víða að í félags-
störfum.
Útförin fer fram frá Akra-
neskirkju 25. október 2021 kl.
13. Streymt verður frá athöfn-
inni á vef Akraneskirkju:
https://www.akraneskirkja.is/
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Örn Karlsson, f.
24.3. 1957. For-
eldrar hans voru
Karl Kristján
Ragnarsson, f.
12.11. 1930, d.
9.11. 2007 og Erna
Guðbjörg Bene-
diktsdóttir, f. 16.3.
1930, d. 28.7. 2017.
Börn Dúnu og
Kalla eru Rakel
Karlsdóttir, f. 14.6.
1979, eiginmaður hennar er
Bjarni Árnason, f. 11.1. 1980,
börn þeirra eru: Sara Börk, f.
19.8. 2001 og Tristan Bjarki, f.
5.6. 2007. Styrmir Karlsson, f.
14.11. 1980, maki hans er
Hulda Sigmarsdóttir, f. 22.10.
1982, börn þeirra eru Benjamín
Karl, f. 13.7. 2001, Sigmar Örn,
f. 3.6. 2015 og Baldur Hrafn, f.
18.6. 2017.
Ég áttaði mig á því strax á
fyrsta degi þegar ég kom í fjöl-
skylduna að tengdamóðir mín
væri mikil týpa. Kona sem lét
margt flakka, sagði hlutina um-
búðalaust og það sem henni datt
í hug hverju sinni. Það lærði
maður á með tímanum og höfð-
um við Styrmir oft gaman af því
þegar hún lét hitt og þetta
flakka.
Dúna var frábær amma sem
lifði fyrir barnabörnin og fjöl-
skylduna sína. Alltaf til í að
passa, bjóða drengjunum okkar í
sumarbústaðinn, kyssa þá og
knúsa. Drengirnir okkar voru
mjög hændir að henni og vildu
helst fara sem oftast á Skagann,
leika á Langasandi og svo í ró-
legheit heima hjá ömmu Dúnu og
afa Kalla. Hún var mjög dugleg
að koma til okkar í heimsókn og
njóta tíma með okkur og drengj-
unum.
Dúna var skemmtileg tengda-
mamma sem tók mér vel frá
fyrstu stund, var mér góð og við
náðum vel saman sem fjölskylda
og vinkonur. Ég er þakklát fyrir
þau 17 ár sem ég hafði hana í
mínu lífi. Hún var drífandi og
margar af þeim samverustund-
um sem við fjölskyldan áttum
eru henni að þakka. Það er
þyngra en tárum taki að við fáum
ekki hafa hana áfram í lífi okkar
og barnanna okkar. Ég er þakk-
lát fyrir hana og hún mun alltaf
eiga stað í hjarta mínu.
Hulda
Sigmarsdóttir.
Elsku litla systir mín hún
Dúna er dáin langt fyrir aldur
fram, raunveruleiki sem er erfitt
og sárt að kyngja.
Dúna er búin að vera stór
hluti af lífi mínu allt frá því hún
fæddist heima á Stekkjarholti á
sólríkum júnídegi fyrir rúmlega
sextíu og fimm árum. Hún var
mér meira en systir. Hún var
vinur minn og félagi. Við vorum
samstarfsfólk og rákum saman
fyrirtæki í rúmlega þrjá áratugi.
Samstarf sem aldrei bar neinn
skugga á. Dúna var góður vinnu-
félagi, afburðadugleg og ósérhlíf-
in, létt í skapi, kát og skemmtileg
og vildi hafa góðan anda í kring-
um sig. Hún var réttsýn og
hreinskiptin og sagði manni til
syndanna þegar henni mislíkaði
við mann.
Það var gæfa Dúnu að eignast
góðan dreng sem lífsförunaut
sem var strax hluti af fjölskyld-
unni okkar og góður vinur. Þau
stofnuðu saman fjölskyldu og
eignuðust tvö yndisleg börn.
Börnin voru þeim allt og barna-
börnin þegar þau komu í heim-
inn.
Ég set þessi fátæklegu orð á
blað til þakka fyrir að Dúna var
til og allt sem hún gerði fyrir mig
og mína. Ég mun alltaf sakna
hennar mikið.
Elsku Kalli, Rakel, Styrmir,
Bjarni, Hulda, Benjamín, Sara,
Tristan, Sigmar Örn og Baldur
Hrafn og Drífa og Dóra. Inni-
legar samúðarkveðjur til ykkar
allra. Við stöndum saman í okkar
sorg og mikla missi og eflum vin-
áttu okkar og fjölskyldubönd
eins og Dúna hefði viljað. Það er
á svona stundum sem maður sér
best hvað vinátta og fjölskyldu-
bönd eru mikils virði og að þau
eigi maður að rækta.
Skúli Bergmann
Garðarsson.
Elsku Dúna okkar!
Hjartans þakkir fyrir allt – þú
varst einstök, minning þín verð-
ur ljós í lífi okkar.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf. óþekktur).
Drífa, Skúli og Halldóra
(Dóra).
Það var dimmt yfir landinu
þegar við vinkonurnar lentum
eftir góða golfferð til Spánar.
Það dimmdi þó enn frekar morg-
uninn eftir, þegar ég fékk þær
fréttir að elsku Dúna hefði veikst
alvarlega og væri vart hugað líf.
Dúna hafði ætlað sér að koma
með okkur í ferðina en skömmu
áður fékk hún óvænt verkefni í
fangið, sem kom í veg fyrir það.
Við sem þekktum Dúnu vorum
aldrei í neinum vafa um að hún
myndi klára það verk með stæl.
En því miður fékk hún ekki tæki-
færi til þess.
Lífið er núna. Það höfum við
verið rækilega minnt á. Við sem
áttum eftir að gera svo ótal
margt. Það var farið að styttast í
lífið eftir vinnu og þá átti ým-
islegt að bralla. En lífið er það
sem gerist á með við gerum aðr-
ar áætlanir.
Við Dúna vorum tólf ára þegar
við byrjuðum að labba saman í
frímínútunum eftir stóru stétt-
inni við Barnaskólann á Akra-
nesi. Síðan þá höfum við verið
vinkonur. Í mínum huga hafa það
alltaf verið forréttindi að vera
vinkona Dúnu. Hún var alltaf svo
skemmtileg, með sinn dásamlega
húmor en fyrst og fremst traust
og yndisleg manneskja.
Tárin og allar góðu minning-
arnar hafa streymt fram samtím-
is undanfarna daga. Unglingsár-
in með öllum sínum áskorunum,
sumarið okkar í Hnífsdal, full-
orðinsárin, barneignirnar, gagn-
kvæm barnapössun, kvöldskól-
inn í Fjölbraut, leikfimi, skokk,
sjóböð, gönguferðir, utanlands-
ferðir, golf, ömmuhlutverkið,
sem við vorum báðar svo stoltar
af, leikhúsferðir með körlunum
okkar og allskonar samvera með
góðum vinkonum. Óteljandi
gæðastundir sem áttu að verða
svo miklu, miklu fleiri.
Elsku Kalli, Rakel, Styrmir og
fjölskyldur. Við Sturlaugur send-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra. Þið voruð
líf hennar og yndi.
Einnig sendum við systkinum
Dúnu og öðrum aðstandendum
og vinum innilegar samúðar-
kveðjur.
Fari elsku Dúna mín í friði. Ef
það er líf eftir þessa jarðvist, þá
hlakka ég mikið til að hitta vin-
konu mína aftur.
Jóhanna H. Hallsdóttir.
Við í Tónlistarskólanum á
Akranesi vorum svo heppin fyrir
rúmum þremur árum að fá hana
Dúnu til starfa hjá okkur sem
skólaritara. Það kom í ljós frá
fyrsta degi að þar var rétt mann-
eskja á réttum stað og féll hún
vel inn í starfsmannahópinn.
Hún var fljót að komast inn í allt
og eldklár og sömuleiðis var mik-
ill kostur að það virtist stundum
sem hún þekkti bókstaflega alla
á Akranesi. Dúna var alltaf hress
og gekk með gleði í öll verk.
Einnig var það oft hún sem átti
frumkvæði að því að gera eitt-
hvað skemmtilegt og var manna
duglegust að halda uppi stemn-
ingunni á vinnustaðnum. Það var
okkur því áfall þegar hún greind-
ist nú fyrir stuttu með krabba-
mein, en hún tókst á við það eins
og allt annað með bjartsýnina að
vopni og þetta leit allt saman
bara vel út. En örlögin spyrja
ekki alltaf leyfis og nú er hún
farin frá okkur. Við tregum mjög
frábæra samstarfskonu en erum
jafnframt ákaflega þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast henni
og vinna með henni. Það voru
sannarlega forréttindi. Við send-
um Kalla, Styrmi, Rakel, börnum
þeirra og allri fjölskyldunni okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Tónlistarskólans á
Akranesi,
Jónína Erna Arnardóttir
skólastjóri.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjar-
dóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Í dag kveðjum við kæra vin-
konu sem fór allt of fljótt og
skyndilega frá okkur.
Fyrir tæpum þrjátíu árum
byrjuðum við að hlaupa saman í
hlaupahóp sem þá var nýstofn-
aður á Skaganum. Við fórum
þrisvar í viku kl. 18.30 og þótti
mörgum nóg um, konurnar á
hlaupum um bæinn á kvöldmat-
artíma!
Við þekktumst flestallar og
vissum hver af annarri en vinátta
okkar styrktist og hópurinn
Englakroppar varð til.
Þegar hlaupunum linnti var
fundið upp á ýmsu skemmtilegu,
við fórum að læra magadans og
línudans svo eitthvað sé nefnt.
Við höfum fyrir reglu að hitt-
ast einu sinni í mánuði og borða
saman. Það eru gæðastundir sem
engin okkar vill missa af. Einnig
hittumst við hver hjá annarri,
förum í óvissu-, sumarbústaða-
og utanlandsferðir saman og það
nýjasta er að spila saman golf.
Eins og alltaf fór Dúna á kostum
á golfvellinum, skammaði kúluna
ef höggið misheppnaðist.
Dúna sá um að vera ritari
hópsins og aldrei kom maður að
tómum kofunum hjá henni. Við
hinar gátum ekki sett staf á blað
á meðan flæddi frá Dúnu. Hún
skrifaði öll afmæliskort fyrir
okkur í hópnum en þegar kom að
henni fékk hún autt kort og var
vinsamlegast beðin um að skrifa
það sjálf.
Dýrmætt er núna að eiga allar
þessar góðu minningar.
Dúna var húmoristi, glaðleg,
orkumikil, skemmtileg, hrein og
bein, sagði sína meiningu og um-
fram allt góð og traust vinkona.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund og Dúna lögð af stað í sína
hinstu ferð er okkur efst í huga
þakklæti fyrir allar þær dýr-
mætu stundir sem við áttum með
henni. Fyrir húmorinn, glað-
værðina og ómetanlega vináttu.
Nú eigum við tvo Englakroppa í
Sumarlandinu.
Elsku Dúna okkar, engillinn
okkar. Þú munt alltaf vera hluti
af okkur og þín verður sárt sakn-
að. Minning um yndislega vin-
konu mun alltaf fylgja okkur.
Guð geymi þig.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Kalli, Rakel, Styrmir og
fjölskyldur. Hugur okkar er hjá
ykkur. Megi sá sem öllu ræður
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Valdís, Helga, Rósa,
Jóhanna (Hanna), Erna,
Bryndís, Valdís (Addý),
Ingibjörg (Imba), Auður.
Guðrún
Garðarsdóttir