Morgunblaðið - 28.10.2021, Blaðsíða 55

daginn gamli, fyrst þú gast ekki
drullast til að lifa lengur!“
Þú hefur kennt mér svo ótal
margt og þá ekki bara vísur og
lög, sem koma sér svo sannarlega
vel þegar ég syng fyrir Kötlu
Dröfn og Rökkva Gunnar og
hlakka ég til að geta sagt þeim frá
þér í framtíðinni.
Elsku amma.
Takk fyrir allar frábæru stund-
irnar okkar saman síðustu 30 árin.
Takk fyrir að taka á móti lítilli
og pjattaðri borgarstúlku og
bjóða henni að vera í „sumarbúð-
um í borg“ eins og þú kallaðir það
því hún gat ekki hugsað sér að
fara í aðrar sumarbúðir og sofa í
rúmum sem aðrir voru búnir að
prumpa í.
Takk fyrir alla þolinmæðina,
ekki margir sem myndu láta plata
sig í það að stytta sér leið yfir háa
girðingu og í gegnum kirkjugarð
til þess eins að komast í bakaríið
eftir sund.
Takk fyrir að vera alltaf tilbúin
að koma sem módel til mín í lagn-
ingu, blástur og permanent.
Takk fyrir allar gæðastundirn-
ar okkar saman og allt súkkulaði-
og nammismakkið.
Takk fyrir að vera þú!
Enda þetta á síðustu orðunum
sem þú sagðir við mig: Takk fyrir
allt og takk fyrir lífið.
Sofðu rótt elsku amma mín.
Elska þig.
Þín
Guðrún Ýr Halldórsdóttir
(Gúrý).
Amma hafði sterka réttlætis-
kennd, dæmdi fólk ekki, hlustaði,
sjálfstæð og gott að leita til og
spjalla um hvaðeina. Man aldrei
eftir að hafa hitt ömmu og ekki
liðið betur á eftir, einstaklega góð
nærvera.
Reis alltaf upp eftir þau fjöl-
mörgu áföll sem urðu yfir ævina
og barðist alltaf fyrir sig og sína
eins og þurfti. Hún var ekki
manneskja sem bara talaði heldur
framkvæmdi.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ágúst Kristinn.
Elsku yndislega Stína „amma“
og langamma. Takk fyrir allar
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum með þér, man eftir einni
ógleymanlegri stund þegar þið
Jónína rugluðust á dögum og
misstuð af flugi til Spánar og
þurftuð að gista hjá okkur. Þá var
hlegið endalaust og margt brallað
það kvöld. Oft þegar við hittumst
var þetta kvöld rifjað upp og alltaf
hlógum við jafn mikið.
Einnig er ég óendanlega þakk-
lát fyrir stundina sem við áttum
saman nokkrum dögum fyrir and-
lát þitt og fékk ég þá að knúsa þig
einu sinni enn.
Þín verður sárt saknað, en
minningin um yndislega konu lifir
áfram í hjarta okkar.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
(Steinn Steinarr)
Harpa og Almar Óli.
Þá hefur elsku besta langamma
mín kvatt þetta líf. Hún er sterk-
asta, jákvæðasta og lífsglaðasta
kona sem ég hef nokkurn tímann
þekkt. Um hana væri auðveldlega
hægt að skrifa metsölubók vegna
alls sem hún hefur gengið í gegn-
um og alls sem hún hefur afrekað.
Ég er svo heppin að hafa fengið
að kynnast þessari indælu konu.
Stuttu eftir að ég fæddist fékk
hún heilablóðfall og lenti uppi á
spítala. Hún fékk ekki einungis
eitt heldur nokkur og var því ekki
talið að lífslíkurnar hennar þá
væru miklar, en viti menn; auðvit-
að kom þessi kona sterk út úr því,
jákvæðari en nokkru sinni fyrr og
þokkalega hress að vanda.
Ég er svo þakklát fyrir allar
þær stundir sem við höfum átt
saman í gegnum þessi 18 ár af
samveru sem við höfðum. Ótelj-
andi sundferðir, sumarbústaðar-
helgar, ferðalög, ís- og pönnukö-
kuát, rabarbarasultugerð og svo
margt margt fleira sem kemur
upp í hugann þegar ég hugsa um
stundirnar okkar saman. Yndis-
legar minningar.
Ég átti yndislega kveðjustund
með henni. Hún spurði mig hvort
ég hefði fundið hamingju í lífinu,
því að sjálfsögðu liggur það henni
helst á hjarta. Hamingja fólksins
hennar. Hún gaf og gaf af sér,
jafnvel þegar ekkert var til þess
að gefa, þannig var hún bara. Þeg-
ar hennar fólki leið vel, þá leið
henni vel. Hún hefur alltaf elskað
tónlist og því sungum við með
henni er við heimsóttum hana í
síðasta sinn upp á spítala. Hún
reyndi að syngja með inni á milli
þegar hún hafði orkuna til en naut
annars að hlusta á okkur syngja
lögin sem hún hafði svo gaman af.
Takk fyrir samveruna,
langamma mín, ég er óendanlega
þakklát fyrir þig og finnst það því-
lík forréttindi að hafa fengið að
kynnast þér, hvað þá að hafa þig
sem langömmu.
Camilla Hjördís
Samúelsdóttir.
Lífið gaf og lífið tók
lífs þíns er nú skrifuð bók
sé henni flett þá finna má
fagurt vitni um lífsins þrá.
„Mamma þín bað mig um að
gefa sér þig. Ég sagði þvert nei.
Um nóttina dreymdi mig að það
yrði þín ógæfa. Ég hringdi í hana
um morguninn og bað hana um að
sækja þig strax.“
Það rættist, held ég, betur úr
því heldur en kleinuuppskriftinni
sem þú gafst mömmu seinna - þó
uppskriftin væri góð.
Ég var tíunda barn mömmu
Stínu, og svo einkabarn Gunnu
systur hennar, og hennar manns.
Hún fór ekki auðveldu leiðina,
heldur þá leið sem afkomendum
hennar gæfist best.
Um samviskusemi hennar
kann ég þetta: Bör Börsson var
vinsælasta saga sem lesin hafði
verið í útvarpið, og mátti ekki
nokkur maður missa af lestri. Svo
var haldið próf í barnaskólanum
og allir flýttu sér að klára prófið
til að ná lestri dagsins, nema
mamma Stína. Hún sat og gerði
eins vel og hún gat, þó svo að séra
Sigtryggur, í yfirsetunni, væri
orðinn eirðarlaus yfir að missa af
lestrinum.
Mig rámar í að hafa komið til
hennar á Kleppsveginn. Ég man
eftir veislum í Granaskjólinu. Og
svo voru margar góðar stundir á
Laugarnesvegi þegar við vorum
nágrannar, og ég heimsótti hana
og Gísla bróður. Það var gott að
þegja með mömmu, þó að gleði,
söngur og hlátrasköll hafi verið í
hávegum þegar systurnar hittust.
Hún kunni vel hina fornu
bragfræðilist íslenskunnar. Hún
þurfti ekki skrifaðar reglur á bók,
heldur lá þetta náttúrulega fyrir
henni.
Allar minningar með Stínu
mömmu eru fallegar. Takk fyrir
mig.
Kristján Gaukur
Kristjánsson.
MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. OKTÓBER 2021
✝
Elínborg Bern-
ódusdóttir fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 4. desember
1940. Hún lést á
sjúkrahúsinu í Vest-
mannaeyjum 17.
október 2021.
Foreldrar hennar
voru Aðalbjörg Jó-
hanna Bergmunds-
dóttir, f. 1919, d.
2003, húsmóðir og
verkakona, og Bernódus Þor-
kelsson, f. 1920, d. 1957, skip-
stjóri. Systkini hennar eru Birna
Berg, f. 1938, d. 2021, Þorkell
Birgir, f. 1939, d. 1943, Þóra
Birgit, f. 1942, d. 2013, Aðalbjörg
Jóhanna (Lilla), f. 1944, Birgir, f.
1946, d. 1979, Helgi, f. 1949, Jón,
f. 1952, d. 2021, Þuríður, f. 1954,
og Elín Helga Magnúsdóttir, f.
1963.
Elínborg hóf um 1960 sambúð
með Jóni Inga Steindórssyni, sjó-
manni og síðar kaupmanni, f. 4.
jan. 1938. Hann lést 20. nóv. á síð-
astliðnu ári. Þau giftu sig 30. nóv.
1969. Foreldrar Jóns Inga voru
Lára Jónsdóttir, skrifstofumaður
og snyrtifræðingur í Vestmanna-
eyjum, f. 1. mars 1915, d. 13. júní
1981, og Steindór Aðalsteinn
Steindórsson vélstjóri, f. 11. nóv.
1916, d. 11. júlí 1991.
Börn Elínborgar og Jóns Inga
eru þrjú: 1) Bernódus, f. 23. okt.
1960, d. 24. okt. 1960. 2) Hinrik, f.
19. ág. 1964, búsettur í Reykja-
vík; börn hans eru Ívar Aron, f.
25. júní 1986, og Telma Hafrós, f.
9. febr. 1998. 3) Ölver, flugstjóri,
búsettur á Selfossi, f. 2. des. 1970,
giftur Svanhildi I. Ólafsdóttur fé-
lagsráðgjafa, f. 20. febr. 1979;
börn þeirra eru Gabríel, f. 27.
maí 1999, Anna Lára, f. 11. jan.
2002, Katrín, f. 17.
okt. 2005, Rakel, f.
19. okt. 2007, og
Veigar Elí, f. 19. ág.
2011. Barnabarna-
börnin eru fjögur.
Í heimili með Ellu
og Jóni Inga voru
lengi Lára, móðir
Jóns Inga, og Anna
Mathiesen, ömmu-
systir hans.
Elínborg gekk í
barnaskóla Vestmannaeyja og
síðar Gagnfræðaskólann í Eyj-
um. Hún fór ung að vinna fyrir
sér, var fyrst í sumarvinnu frá 12
ára að aldri, en vann síðan í fisk-
vinnslu í Hraðfrystistöð Vest-
mannaeyja og Fiskiðjunni. Heim-
ili Elínborgar við Urðaveg 50 fór
undir hraun í eldgosinu á Heima-
ey sem hófst í janúar 1973. Þau
Jón Ingi dvöldust fyrst á eftir í
Ölfusborgum en fluttust aftur til
Eyja í maí, mánuði áður en gos-
inu lauk. Skömmu síðar stofnuðu
þau matvöruverslunina Jónsborg
og ráku hana fram undir 1990.
Þau keyptu húsið Gimlé við
Kirkjuveg og bjuggu þar mörg
ár og ráku þá á fyrstu hæð vin-
sæla sjoppu, Búr. Síðar voru þau
nokkur ár á Faxastíg 1 en keyptu
svo Miðstræti 11, „rakarans hús“,
og bjuggu þar uns yfir lauk. Þeg-
ar verslunin Jónsborg var seld
vann Ella nokkur ár á Búr en
1998 fór hún að vinna í fiski á ný
og vann í Ísfélagi Vestmannaeyja
þar til fyrir fáum árum.
Útför Elínborgar fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag, 28. október 2021. Streymt
verður frá athöfninni:
https://www.landakirkja.is/
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Andlát Ellu, systur minnar,
var ekki óvænt. Hún háði langa og
stranga baráttu við krabbamein.
Ella lét þó meinið aldrei slá sig út
af lagi, kvartaði hvorki né vildi um
það tala við aðra. Hún vann starf
sitt fram á áttræðisaldur, sam-
viskusöm, áreiðanleg og einstæð-
ur dugnaðarforkur. Þannig var
það alltaf, alveg frá því hún byrj-
aði að vinna 12 ára gömul. Sama
kappið hvort sem hún var í fiski,
við afgreiðsluborðið eða heima
við. Ella var fremur lágvaxin og
tággrönn alla ævi. Það var ótrú-
legt hve mikill kraftur og skap-
festa bjó í þessum létta kroppi.
Hún var æðrulaus þegar á móti
blés, gat þá verið köld í lund, en
annars var hún hress og kát með
vinum sínum sem voru margir.
Í fæðingu skaddaðist annar
fótur Ellu og við þá fötlun bjó hún
alla tíð, en faldi vanhag sinn fyrir
öðrum sem best hún gat. Hún var
oft á sjúkrahúsum í æsku og gekk
í spelku. En það var eins og þessi
bagi herti hana. Mér var sagt að
engar aðrar konur en systir mín
hefðu komist upp í „Efra gras“ í
Spröngunni, heldur ekki margir
strákar farið svo hátt í bergið.
Ella hafði mikla þörf fyrir að
skemmta sér og slá sér út. Það
loddi við hana frá unglingsárum
og fram eftir öllum aldri, allt þar
til sjúkdómurinn tók að herja á
hana. Hún var sérstakur áhuga-
maður um sjóstangaveiði og var
forustumaður veiðimanna í Eyj-
um í 20 ár og eignaðist í því sporti
marga kunningja. Ella hafði líka
gaman af að spila og lét sig sjald-
an vanta á spilakvöld í Alþýðu-
húsinu, var glúrin og kappsfull í
því sem öðru.
Heimili þeirra Ellu og Jóns
Inga var einstaklega smekklegt
og notalegt. Þar var fylgt ströng-
um venjum og varð allt að vera
gljáandi og í föstum skorðum,
Ajax-ilmur fram í anddyri, allt
viðrað ef veður gaf. Alveg frá
æskuárum var Ella mikill safnari.
Engu mátti henda. Hjá henni
voru góðar bækur, mörg og þykk
myndaalbúm og geysimikið af
bæklingum eins og t.d. pró-
grömmum.
Ella var elst okkar systkina
sem ólumst upp saman í Borgar-
hól í Eyjum um og upp úr miðri
síðustu öld og því foringi í liðinu
þá. Eftir að hún fór að búa varð
heimili hennar eins og það væri
okkar líka. Á Urðaveginn var gott
að koma fram að gosi og mörg
kvöldin pössuðum við þar eða
gistum; vorum stundum í fæði hjá
henni um tíma. Þótt matarhlé
væru aðeins klukkustund í
vinnunni var tími til að fara heim,
elda eitthvað staðgott, þvo upp,
ganga frá og skella sér svo í stutt
sólbað ef blítt var úti. Hún mátti
varla sjá sólina svo að ekki yrði
hún kaffibrún. Það var indælt að
fá að endurgjalda henni alla þessa
vinsemd og velvilja þegar að leið-
arlokum kom. Systur mínar
sinntu Ellu af nærgætni og hlýju.
Þuríður var hjá henni nær dag-
lega, hressti hana með bíltúrum
og átti þá við hana trúnaðarsam-
töl um hennar innstu tilfinningar
og þrár. Vinkonur litu inn til
hennar og hjúkrunarfólkið dekr-
aði við hana. Síðustu missirin
breyttist skaphöfn Ellu, viðmótið
varð blíðara, hún lét sér um munn
fara orð sem við höfðum ekki
heyrt áður. Væntumþykja og
þakklætissvipur í augum er sú
mynd af systur okkar sem við
munum lengst geyma.
Helgi Bernódusson.
Elínborg
Bernódusdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, dóttir, systir og tengdadóttir,
HULDA GUÐNÝ FINNBOGADÓTTIR,
lést í Noregi miðvikudaginn 25. ágúst.
Útför hennar á Íslandi fer fram frá
Garðakirkju í Garðabæ miðvikudaginn
3. nóvember klukkan 13.
Helgi Hólmar Ófeigsson
Kolfinna Ósk Helgadóttir Christian Bacolod Wiik
Steinar Helgi Helgason
Guðmundur Hólmar Helgason
og fjölskylda
Kolbrún Sigfúsdóttir Guðmundur Árnason
Linda Bára Finnbogadóttir
Elfa Dögg Finnbogadóttir Stefán Þór Björnsson
Steinunn Sigvaldadóttir Ófeigur H. Jóhannesson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BIRNA SESSELJA FRÍMANNSDÓTTIR,
áður kennari á Hvolsvelli
og í Hveragerði,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði
laugardaginn 23. október.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju miðvikudaginn
3. nóvember klukkan 13.
Matthías, Ragnheiður,
Málfríður Klara og Kolbrún Kristiansen
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar,
HÓLMFRÍÐUR GESTSDÓTTIR,
Sunnubraut 8,
Kópavogi,
andaðist í Sunnuhlíð 15. október.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju
mánudaginn 1. nóvember klukkan 15.
Gestur Jónsson
Helga Jónsdóttir
Skafti Jónsson
Gunnar Jónsson
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir
og amma,
GUÐRÚN VALSDÓTTIR,
kennari og félagsfræðingur,
lést í faðmi fjölskyldunnar á líknardeildinni í
Kópavogi 21. október.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju 1. nóvember klukkan 13.
Snæfríður Sól Thomasdóttir
Valur Brynjar Guðrúnarson Ella Björt Teague
barnabörn og aðrir aðstandendur
Ástkær bróðir okkar,
VALGEIR INGVI KARLSSON
frá Víkum,
lést mánudaginn 18. október
á HSN Blönduósi.
Útför fer fram frá Hólaneskirkju
á Skagaströnd laugardaginn 6. nóvember klukkan 14.
Systkini hins látna