Strandapósturinn - 01.06.2020, Side 40

39
Að söguninni unnu bræðurnir
Gunnar og Ingólfur Guðjónssynir.
Aðrir sem að þessu komu í upphafi
og þá aðallega að viðarferðum voru
Indriði Guðmundsson Mun aðar nesi,
Gunnsteinn Gíslason Steins túni og
Benjamín Jónsson Seljanesi.
Talsvert var sagað af dekk-
plönk um í bryggjur meðal annars í
bryggjur á Kaldrananesi og Króks-
fjarðarnesi en mest í nýja bryggju
við Stykkið í Stykkishólmi. Bryggju-
viður var aðallega 3x6 og 3x8
tommur. Mikið var alltaf sagað af
girðingastaurum fyrir einstaklinga
en mest fyrir sauðfjárveikivarnir í
svo kallaðar mæðiveikisgirðingar.
(Árið 1961 greiddu Sauðfjárveiki varnir 13 krónur fyrir staurinn kominn í
skip á Eyri). Allur var þessi viður fluttur sjóleiðina á markað og mest með
strandferðaskipum Skipaútgerðar ríkisins.
Þessi starfsemi stóð til 1965. Þá var vélbúnaður Sögunar hf. orðinn
úreltur og úr sér genginn og var afskrifaður sem slíkur. Tuxham vélin fór á
Þjóðminjasafnið en sögunaröxulinn fékk Kristinn Jónsson á Seljanesi sem
kom sér upp vélsögun á Seljanesi árið 1973. Félaginu var slitið haustið
1982 og eignum þess sem var Drangavíkurjörðin skipt milli eigenda í sam-
ræmi við eignahluta.
Tuxham vélin er einstimpla tvígengis glóðarhausvél. Þessi vél var með
mótorlampa (sumar voru með svokallaðri hraðkveikju) til að hita glóðar-
hausinn og gekk fyrir hráolíu. Hún var með kúplingu. Við vélina var tengd
kopar kælivatnsdæla og einnig stór smurkista úr kopar og frá smurkistunni
lágu lagnir að öllum núningsflötum. Vélin er talin vera frá 1930. Á henni
er koparskilti sem á stendur:
TUXHAM
Maskinfabrik. Kjøbenhavn Danmark.
No 1110 HK 25
Rekafjörur Eyrarmanna. Mynd teiknuð 2.6.2018