Strandapósturinn - 01.06.2020, Qupperneq 44

43
Viðartegundir
Óskemmdur rekaviður er endingargóður og afbragðs smíðaviður. En hvaða
viðartegundir voru þetta? Megin hluti rekaviðarins er talinn vera sitka-
greni, nokkuð af furu og lerki. Aðrar viðartegundir eru fremur sjaldgæfar
og koma að líkindum með golfstraumnum úr öðrum áttum. Viður var
metinn og skilgreindur í nokkra flokka. Langur, grannur viður, kvistalít-
ill og beinn, sem var fjórar til sex tommur í þvermál var kallaður súlur.
Stórkvistóttir stuttir bolir voru kallaðir raftviður. Stór viðargóð tré þrjár
stauralengdir eða meira, tuttugu tommur í þvermál og þar yfir, það voru
spýtur. Menn ræddu viðargæði á rekanum og mátu sér til gamans hve
margir staurar „féllu“ úr stórum spýtum.
Eftirfarandi nöfn og lýsingar á rekavið eru hafðar eftir Eyrarmönnum
og fleiri ónefndum rekabændum á Ströndum:
Hvítfura er kvistalaus viður með beinum æðum. Góður til smíða.
Linfura er sami viður og hvítfura en nokkru meyrari.
Rauðaviður er sennilega lerki. Rauðleitur, harður, feitur og fíngerður
rekaviður. Bestu spýturnar stundum kallaðar kirkjuviður.
Girði er hart, kleift og sveigjanlegt efni sem hleypt var til girðis á
tunnur, sái, skjólur og önnur ílát.
Sjávarbörkur er næfrakolla sem er sjórekinn trjábörkur notaður til
uppkveikju. Hann er einnig brenndur innanhúss eins og reykelsi til að gera
góða lykt.
Blóðselja er svipaður viður og blóðeikin. Selja er almennt kvista- og
flaskalaus.
Brúnselja er að líkindum mahóní og talin berast frá Karíbahafi með
Golfstraumnum.
Gráselja er fremur ljótur viður þó ekki kvistóttur og er stundum kall-
aður grágeit.
Hvítselja er talin ótæk til allrar skipasmíði.
Selja var talin hinn auðvirðilegasti allra viða, en var nothæf til rafta í
skepnuhús. Af seljunni voru taldar margar tegundir, svo sem Vindselja,
Hvítselja og Aspselja.
Slorselja er ein tegund selju. Reynsla og trú bauð mönnum að forðast
allan kleyfgerðan meyruvið í báta, en það voru allar tegundir af selju, nema
slorselja.