Strandapósturinn - 01.06.2020, Qupperneq 45

44
Þinill er sérstök (hörð) rekaviðartegund.
Þinur er hörð, rauðleit rekaviðartegund, erfið í sögun.
Blóðeik er rauðleitur kleifur rekaviður. Sagt var að ef slíkur viður var
notaður í skip taldi þjóðtrúin að það myndi farast. Talinn manndrápsviður
og úr honum feigðarfjalir eða í besta falli ólánsfjalir.
Gömul sögn segir:
Einhverju sinni voru bræður tveir að fletta rekavið og ætluðu borðin
í að byrða upp gamalt tveggja manna far. Móðir þeirra öldruð kom
og færði þeim bita. Meðan þeir kjamsa á kostinum skoðar kerling
viðinn sem þeir höfðu dregið að. Bograði hún lengi yfir ósöguðum
bol, fór um hann fingrum og muldraði stöðugt fyrir munni sér. Snéri
sér síðan að sonum sínum, sem fylgst höfðu með gjörðum hennar
og bað þá að gera hvorki sjálfum sér né sínu fólki þann voða, að
nota við úr þessum bol í farið föður þeirra sáluga, enda væri þeim
ekki viðar vant. Bræðurnir vildu ekki ergja þá gömlu og nikkuðu
sem sú gamla tók sem loforð. Þeir voru ráðnir í að hafa að engu
hégiljur hennar. Það gerðu þeir líka, flettu bolnum og notuðu borðin
í tveggjamannafarið. Nokkru síðar réru þeir bræður. Nýbyrtur bátur-
inn sökk í blíðu veðri á firðinum og týndust bæði bátur og menn. GGG.
Viðarferðir
Viðarferðir var það kallað á Eyri að sækja við á rekafjörur. Til þess þurfti
báta, skektur og mannskap en umfram allt gott veður sem kallað var reka-
veður eða með öðrum orðum ládauðan sjó. Menn þurftu oft að bíða lengi
eftir því. Litu hvern morgun fram í fjarðarkjaftinn og gættu hvort enn
„væri upp á Munaðarnesskerin“ og menn sögðu hver við annan „ætlar
‘ann ekki að jaga þetta helvítis grubb niður“. Þegar gerði loks vestanátt og
hann gekk niður, þá gerði rekaveðurs ládeyðu en efsta stig þess var „alger
blanki“. En vestanáttin er svipul á Ströndum og fyrirvaralítið getur gert
rok „vestanrok“ og til að varast það var farið með löndum og stundum
þurfti að liggja það af sér.
Viðarferð frá Eyri gekk fyrir sig með eftirfarandi hætti. Tekin voru
til dráttartógin og sett um borð í bátana. Þegar gaf var lagt af stað á
flóði til að vera kominn á staðinn fyrir fjöru. Á leiðinni var smalað saman