Strandapósturinn - 01.06.2020, Qupperneq 81

80
1877 og hafði sá atburður mikil áhrif á heimilislífið á Broddanesi í mörg ár.
Þorsteinn Jónsson bóndi á Broddanesi og Ásgeir Einarsson á Kolla-
fjarðarnesi keyptu litla skútu 1846. Um útgerð hennar er ekkert skjalfest
en skútan fórst með allri áhöfn í einmánuði 1847 að sögn Gísla Konráðs-
sonar. Gísli segir ennfremur að skútan hafi kostað 1300 dali og þykir mér
trúlegt að eignarhald Ásgeirs á fjórða parti í Broddanesi, sem til kom um
miðja öldina, sé vegna þessara skútukaupa og Þorsteinn hafi ekki átt hand-
bært fé til að ljúka greiðslu skulda við lánardrottna. Það er svo árið 1900
sem þeir Broddanesbændur Sigurður Magnússon og Brynjólfur Jónsson
kaupa þennan fjórða part af Árna Þorkelssyni fyrir 5000 krónur en Árni
hafði keypt hann af dánarbúi Jóns Ásgeirssonar á Þingeyrum.
Þegar hákarlaveiðar lögðust af, var hætt öllu viðhaldi á bræðsluhúsinu.
Einn veggur þess stóð þó uppi til 1930. Tveir pottar, um 100 lítra hvor,
stóðu þar á hlóðum fram til 1947. Í þeim var brætt selspik til 1940 eins
og áður segir. Báðum þurrkhúsunum var fljótlega breytt í fjárhúskofa og
veggir þeirra standa að hluta til enn. Veggir hákarlshjalls standa enn í
Dyrhólma.
Á harðindaárum snemma á 19. öld komst sú venja á hjá Broddanes-
bændum að láta sveitunga sína og nágranna fá mat sem féll til af skerjum
og hólmum þeirra, þegar matarþurrð var. Aldrei mun greiðsla hafa verið
tekin fyrir það. Siður þessi hélst meðan hlunnindi voru nýtt þar. Fólk átti
erindi þangað og fékk í nesti æðaregg á vorin og nokkrar kofur er leið á
Hákarlshjallurinn á Dyrhólma. Ljósmynd: Sigurður Guðbrandsson