Strandapósturinn - 01.06.2020, Qupperneq 94

93
var gert og var nú beitt allri þeirri loðnu sem dugði á 51 bala. Svo var róið
með þessa línu og fengust á hana 8 tonn. Síðan var aftur farið að beita síld
fram til vors.
Ekki voru Trausti og skipsfélagar hans búnir að gefast upp við hákarl-
inn. Nú lögðu þeir lóð og fengu nokkur stykki í viðbót. Í vertíðarlok fór
Trausti norður að Seljanesi til tengdaföður síns en hann var talinn sérlega
laginn við að verka hákarl.
Einhverjir gamansamir menn í sveitinni tóku upp á því fyrr á árum að
veita nokkrum bændum virðuleg embætti og Jón á Seljanesi hlaut biskups-
embættið. Jón Elías Jónsson á Munaðarnesi hlaut forsetaembættið, Val-
geir Jónsson á Norðurfirði var páfinn, Andrés Guðmundsson var Lúther,
Eiríkur Eiríksson á Eyri fékk jarlsnafnbót og Jón Meyvant Sigurðsson fékk
viðurnefnið Sópurinn. Ekki er ljóst hvað fólst í því embætti en það kann
að vera að það hafi komið til vegna þess hve mikið hraustmenni hann var
og hafi því sópað af honum. Öll þessi embætti lögðust niður þegar þessir
höfðingjar féllu frá nema biskupembættið. Trausti tengdasonur Jóns tók
ekki í mál að það yrði lagt niður. Hann vildi að einhver afkomandi Jóns
tæki embættið að sér en enginn gaf sig fram. Heldur en að þessi embættis-
titill legðist niður tók Trausti þetta virðulega embætti að sér sjálfur. Meira
um biskup seinna á þessum blöðum.
Sama ár um haustið kom Trausti á skipi sínu norður að Seljanesi og
sótti hákarlinn sem nú var fullverkaður og í leiðinni smalaði hann okkur
saman sem ætluðum að vera hjá honum á haustvertíðinni. Ferðin til
Djúpavíkur með hákarlinn var stórskemmtileg. Þarna átu menn sérlega
góðan hákarl og skáluðu í koníaki. Margt bar á góma, Kristinn á Dröngum
var með í þessari ferð og var hann ekki af verri endanum sá fróðleikur sem
hann miðlaði til okkar. Eitt og annað man ég úr þessum samræðum en
það verður ekki rakið frekar hér. Þessi haustvertíð gekk ekki vel en það var
nánast stöðug ótíð og náðist aðeins að fara í 12 róðra.
Árið 1959 flutti Trausti ásamt fjölskyldu sinni að Sauðanesi við Siglu-
fjörð og gerðist þar vitavörður. Trausti var einstaklega skemmtilegur
maður og gamansamur í besta lagi. Það var ógleymanlegt að hafa kynnst
honum svona snemma á lífsleiðinni og enn meira gaman eftir því sem árin
liðu. Hann náði að verða 100 ára þann 13. ágúst 2018 og hann lést 7. mars
2019 og hvílir nú í Árneskirkjugarði.