Strandapósturinn - 01.06.2020, Side 95

94
Ekki man ég hvaða ár það var en sennilega öðru hvoru megin við síð-
ustu aldamót fórum við hjónin, Sólveig og undirritaður, austur að Laugum
í Þingeyjarsýslu. Erindið var að fara með Hafrúnu dóttur okkar í fram-
haldsskólann þar. Samferða voru þau Bæjarhjónin Guðbjörg og Hjalti en
þau voru að fara með dóttur sína, Birnu, í sama skóla. Við ókum í einni
lotu austur að Laugum og til baka til Akureyrar og gistum þar. Við höfðum
ákveðið, ásamt þeim hjónum Hjalta og Guðbjörgu, að leggja lykkju á leið
okkar og aka út með Eyjafirði og yfir Lágheiði og fara út á Siglufjörð og
líta við á Sauðanesi í bakaleiðinni. Ekki vorum við búin að ákveða hvar
við ætluðum að gista næstu nótt en ekki var ætlunin að aka alla leið heim
þennan dag.
Við bönkuðum upp á Sauðanesi og verður því ekki lýst sem vert væri
þeim góðu og hressilegu móttökum sem við fengum. Það var eins og hér
væru á ferðinni stórmenni. Okkur var strax tilkynnt að lengra færum við
ekki í dag og nú tæki gleðin völdin. Reyndar sagðist Trausti hafa séð þessa
bíla okkar fara út á Siglufjörð fyrir góðri stundu og hann hefði strax fundið
á sér að þarna væru á ferðinni Strandamenn. Aðspurður hvernig hann
hefði fundið það á sér sagðist hann ekki ræða það frekar. Er nú ekki ástæða
til að orðlengja það frekar, en nú fór í hönd ógleymanlegt kvöld. Bæði í
mat og drykk og stór skemmtilegum samræðum. En fljótlega kom að því
að Trausti sagðist vilja láta okkur vita að hann væri enn starfandi biskup.
Hann hefði tekið við embættinu þegar Jón heitinn á Seljanesi lést. Hann
sagðist hafa tekið við embættinu til bráðabirgða en þar sem enginn hafði
sótt um það væri hann enn starfandi biskup eins og tengdafaðir hans hafði
verið og af því svo væri þá ætlaði hann nú að taka gesti sína til altaris. Þar
með dró hann upp viskýflösku og hellti í bikara og rétti Hjalta og konum
okkar. Þá veiddi hann upp aðra flösku sem hann sagði að væri ættuð frá
Grikklandi og í henni væri vín sem sérstaklega væri ætlað hreppstjórum.
Rétt er að taka það fram áður en lengra er haldið að betra vín hefur sá
sem þetta skrifar ekki bragðað um dagana, en það var mjög í sterkara lagi.
Við höfðum orð á því við biskup hvort við gætum ekki fengið vatn með
svo auðveldara væri að koma þessu góða og sterka víni niður. En biskup
aftók það með öllu, vatn gætum við drukkið heima hjá okkur og við það
sat. Var nú ekki rætt meira um vatn þetta kvöldið. Enda kom það á daginn
að þetta eðalvín rann ljúflega niður og kannski rúmlega það. Ég held að