Strandapósturinn - 01.06.2020, Qupperneq 106

105
svo fráleitar; byggja heilsuhótel og baðaðstöðu í Pollvíkinni fyrir ferða-
menn, leiða heitt vatn frá Pollvíkinni yfir á Gjögur, byggja stóra höfn á
Gjögri, fljúga með ferskan fisk á erlendan markað… svona mætti lengi telja.
Svenni hafði þó ekki það sem þurfti til að láta svo stóra drauma verða að
veruleika.
Enginn efi er í mínum huga að mamma og Svenni hafa lagt mikið á sig,
til að fá allt til að ganga upp þessi ár sem við áttum heima á Gjögri, unnið
var myrkranna á milli. Bera vatn inn í fötum, hita vatn í potti á eldavélinni,
þvo þvott á bretti, skúra gólf, saga og höggva eldivið, bera eldivið inn, sjó-
setja og draga bát upp með handafli, róa, draga net, kasta fiskinum upp á
bryggjuna, verka fisk og svo mætti lengi telja. Handafl og aftur handafl var
það sem var allsráðandi.
Árið eftir að við fluttum á Gjögur lagði Svenni vatn inn í húsið, gróf
langan skurð með handafli og lagði rör frá brunni, sem var fyrir ofan túnið.
Sama ár var svo miðstöð lögð í húsið og Sólóeldavél, sem brenndi hráolíu,
leysti kolaeldavélina af hólmi. Árið eftir voru svo raflagnir lagðar í húsið og
ljósavél keypt. Nútíminn flutti smám saman inn í Jónshús, á Gjögri.
Ég á margar minningar frá Gjögri, góðar og minna góðar. Með árunum
hafa góðu minningarnar tekið yfir þær verri. Kannski er það eitt af því
góða við að eldast. Minningin um „stóru krókana“ er ein af þessum góðu
og lærdómsríku minningarbrotum sem ég á frá þessum árum sem við
áttum heima á Gjögri.
Stóru krókarnir
Litlu innan við húsið okkar á Gjögri var bryggjustubbur. Bryggjan var
uppáhalds veiðistaðurinn okkar Höskuldar bróður. Veiðarfærið var girnis-
spotti, vafinn uppá fjöl, með öngul og lóð á endanum. Girnið varð að vera
tryggilega fast við fjölina áður en undið var uppá, annars var hætta á að
maður missti færið. Gera þurfti lykkju við krókinn, stutt frá sökkunni sem
var fest með einum hnút í endann á færinu. Svo var bara að skera beitu og
krækja á krókinn og kasta. Aflinn var mest sandkoli og marhnútar.
Í logni og björtu veðri var hægt að sjá allt kvikt á botninum. Þegar
svo var lögðumst við á magann á bryggjuna og fylgdumst spenntir með
öllu sem hreyfðist á botninum. Krabbar, krossfiskar, kuðungakrabbar og
stundum komu þaraþyrsklingar fram undan þarablöðkunum. Ef vel var