Strandapósturinn - 01.06.2020, Qupperneq 121

120
Ef kýr var yxna að sumrinu man ég eftir að ég var látin teyma hana inn
að Bæ og Ásdís rak á eftir. Bræðurnir Óli og Benni tóku þá við og héldu
kúnni. Nautið var haft í girðingu í Bæjarnesinu. Við systur fengum góð-
gerðir hjá Kristínu á meðan og löbbuðum svo aftur heim með kúna, u.þ.b.
sjö km aðra leiðina. Ég man líka eftir einu skipti þegar við fórum sömu
erinda út að Kolbeinsá. Þarfanautið var um tíma í hesthúsinu hans Brands
að vetri til og var ég þá send að gefa því og var alveg skíthrædd þegar það
baulaði og bölvaði greyið, aleitt í húsinu.
Jólin voru auðvitað dásamlegur tími. Allt var þvegið og pússað hátt og
lágt. Meira að segja mokaði mamma hænsnakofann á Þorláksmessu og bar
undir þær mikið af þurru moði. Já það urðu líka að vera jól hjá hænunum.
Svo kom fyrir að við fengum eina appelsínu eða eitt epli eftir baðið á Þor-
láksmessukvöld, það var sko eftirminnileg stund. Verst hvað aðfangadagur-
inn var óskaplega lengi að líða. Það voru öll útiverk drifin af svo fólkið gæti
verið komið í sparifötin kl. sex þegar heilagt var orðið. Borðstofan okkar
var eini staðurinn sem var skreyttur, með alls kyns kreppappírsræmum,
sem snúið var upp á og hengdar upp í loftið og svo músastigum úr alla
vega litum pappír sem hengdir voru á veggina.
Allir á bænum komu saman eftir að hafa borðað hver hjá sér. Gróa
og langamma gáfu síðan öllum súkkulaði með alls kyns góðgæti, það var
rjómaterta, vínarterta, brún lagkaka og smákökur, hálfmánar, gyðingakökur
(skrítið nafn), vanilluhringir og e.t.v. fleira. Mikið var erfitt að bíða eftir að
fá að smakka á öllu góðgætinu sem svo sannarlega var ekki á borðum dag-
lega. Alltaf var verið að hlaupa niður stigann og kíkja í Gróu eldhús og gá
hvort jólakvöldið væri ekki að byrja.
Enn er til á Kollsá borð sem draga má út og stækka, en á aðfangadag
var jólatréð heimasmíðaða haft þar á, skreytt með lyngi og litlum kertum
sem kveikt var á í smástund á meðan allir gengu í kringum og sungu
jólalög og sálma.
Ekki var mikið um jólagjafir, en þó man ég eftir nokkrum bögglum á
borðinu undir jólatrénu, sem juku nú ekki lítið á spennuna. Allir fóru sælir
að sofa á aðfangadagskvöld, sem var alveg ógleymanlegt. Síðan kom jóla-
dagur, með sitt hangikjöt og annað góðgæti. Þá tók fullorðna fólkið sér frí
frá öllum störfum, nema að sinna skepnunum sínum, og var þá valið besta
heyið, minnir mig, því allir áttu að eiga góð jól.