Strandapósturinn - 01.06.2020, Síða 138

137
miðið líka að efla barnalýðræði. Það sem nemendurnir skiluðu af sér voru
fjölbreytt verkefni og greinilegt er að þarna er hugmyndaríkt og skapandi
ungt fólk á ferðinni. Nemendur sömdu sínar eigin þjóðsögur, komu með
hugmyndir um hvernig Galdrasýningin gæti höfðað meira til barna, unnu
myndbönd og margt fleira. Hér er ein af fjölmörgum þjóðsögum:
Mín eigin þjóðsaga
Eitt sinn var ungur maður og ung kona, þau voru mjög fátæk. Þau áttu bæ
sem var hjá risastóru fjalli hvað bærinn heitir er ekki getið. Dag einn var
barið að dyrum, en þegar að Karl fór og opnaði, var enginn þar. Þegar Karl
fór þá var aftur barið að dyrum. Karl fór aftur og enn og aftur var enginn
þar. Karl var kominn með nóg af þessari vitleysu næst þegar að einhver
bankar þá ætlaði hann sko ekki að fara og opna hurðina. Dágóðri stund
síðar var aftur barið að dyrum í þetta sinn fór konan og opnaði hurðina.
Þegar að það var byrjað að kvölda og konan var ekki komin aftur inn fór
karlinn að litast um eftir henni. En fann hana ekki þegar hann fór að listast
um uppi á fjallinu þá sá hann allt í einu helli sem hann hafði aldrei séð
áður. Það var eins og það hefði bara komið hellir allt í einu. Þegar hann
fór að kíkja hvað væri í hellinum sá hann konuna sína í búri en búrið var
risa stórt, gyllt og ofan á maganum á skessunni og klifraði ofan á hana og
reyndi að opna búrið. Til allra hamingju var búrið ekki læst. Hann opnaði
búrið en það kom ískur, alveg rosa hátt ískur, það hátt að skessan vaknaði
við það. Hún tók karlinn og konuna og át þau með húð og hári.
Elías Guðjónsson Krysiak í 7. bekk.
Galdrasafnið á Hólmavík. Ljósmynd: Jóna Ingibjörg