Sjálfsbjörg - 01.07.1966, Blaðsíða 13

inga á staðnum, nokkuð á f jórða ár. Reka
þau í sameiningu verzlun og vinnustofuna
Vinnuver, með starfskrafti úr báðum fé-
lögum og hefur það gefið góða raun. Það
er bæði eðlilegt og sjálfsagt að öryrkja-
félögin vinni saman eftir föngum og efli
þannig hvert annað.
Félagið á Akureyri varð fyrst til þess
að byggja fyrir starfsemi sína, en nú hafa
fjórar deildir komið sér upp eigin hús-
næði, enda er það frumskilyrði fyrir vexti
hvers félags. að hafa fastan samastað,
þar sem hægt er að koma saman til starfs
og leiks.
Landssamband Sjálfsbjargar opnaði
skrifstofu í Reykjavík árið 1960, eru þar
nú tveir starfsmenn, en starfssvið eykst
stöðugt. Aðaltekjuöflun hefur verið fólgin
í árlegu happdrætti og sölu á merki og
tímariti sambandsins.
Árið 1959 kaus Alþingi milliþinganefnd,
sem skyldi rannsaka félagsleg vandamál
og atvinnuskilyrði öryrkja og koma með
tillögur til úrbóta.
Nefnd þessi lagði meðal annars fram
frumvarp þess efnis að landssambandi
Sjálfsbjargar yrði veittur tekjustofn til
sjóðsmyndunar og samþykkti Alþingi lög
þess efnis árið 1962.
Sjóður þessi nefnist Styrktarsjóður fatl-
aðra og er í vörzlu félagsmálaráðuneytis-
ins. Tekjur hans eru aukatollur af hrá-
efni til sælgætisgerðar, næstu tíu ár frá
setningu laganna. Fé þessu skal varið til
byggingar og reksturs félags- og vinnu-
heimila. Erfðafjársjóður veitir einnig lán
og styrki til bygginga vinnustofa.
Sjálfsbjörg gjörðist fyrir fimm árum
aðili að bandalagi fatlaðra á Norðurlönd-
um. Félagar innan þess munu nú vera um
áttatíu og sex þúsundir. Við höfum á und-
anförnum árum átt þess nokkurn kost að
kynnast starfsemi þeirra og teljum það
mikinn ávinning fyrir samtökin að hafa
komizt í snertingu við hið norræna sam-
band, svo snemma á þroskaskeiði okkar.
Þangað getum við sótt fyrirmyndir að
öllu, sem til framfara horfir í þessum mál-
um. Bræðraþjóðirnar eru mjög vinveittar
hinu fámenna, íslenzka sambandi og má
þar nefna að danska landssambandið hef-
ur komið því til leiðar að Öryrkjasjóður
Dana veiti um það bil sex hundruð tuttugu
og fimm þúsundir íslenzkra króna til
væntanlegrar byggingar Sjálfsbjargar hér
í Reykjavík.
Eins og áður segir hafa öll norrænu fé-
lögin margra ára starf og mikla reynslu
að baki. Sænska sambandið er þeirra elzt,
stofnað 1923 og það danska tveimur árum
seinna. Norðmenn mynduðu sín samtök
árið 1931 og Finnar árið 1938.
Norðurlöndin fjögur munu að öllu sam-
anlögðu standa mjög framarlega á sviði
öryrkjamála. Aðstaða þeirra virðist nokk-
uð jöfn, enda hafa þau haft mikla sam-
vinnu og hafa lært af reynslu hvers ann-
ars. Þó hefur hvert um sig sérstöðu að
einhverju leyti. Svíar hafa lagt mikla
áherzlu á tryggingamálin, Norðmenn eiga
flest vistheimilin, Finnar reka flesta skól-
ana og Danir hafa, auk margs annars
leyst þá miklu þraut, bifreiðavandamálið.
Norrænu samtökin leggja öll mikla
áherzlu á menntun fatlaðs fólks. Finnska
sambandið rekur til dæmis fimm heima-
vistariðnskóla, sem útskrifa nemendur í
þrjátíu mismunandi greinum.
Þessu máli hefur því miður verið of
lítill gaumur gefinn hér á landi fram til
þessa. Af því hefur leitt, að margt fatlað
fólk hefur ekki getað leitað sér mennt-
unar við sitt hæfi, sem er því þó öðrum
fremur lífsnauðsyn, þar sem starfsval
hlýtur að verða takmarkaðra. Hverju
heilbrigðu þjóðfélagi er það þó brýn þörf,
að starfskraftur þegnanna sé sem bezt
nýttur og á það ekki sízt við hjá svo fá-
mennri þjóð sem okkur Islendingum.
Það er fróðlegt í þessu sambandi að
SfÁLFSBJÖRG 13