Sjálfsbjörg - 01.07.1966, Blaðsíða 38

efni, sem væru nægilega létt á höndum og
þó arðbær. Allt þetta stendur þó tii bóta.
Þá hefur Sjálfsbjörg — landssamband
fatlaðra, ásamt félaginu í Reykjavík, frá
upphafi stefnt að því að koma upp í
Reykjavík byggingu fyrir miðstöð samtak-
anna. í þessari miðstöð verða dvalarheim-
ili, þjálfunarstöð, vinnustofur, húsnæði
fyrir fræðslustarfsemi og fleira, sem sam-
tökunum er nauðsynlegt. Þar verður rúm
fyrir fólk, sem kemur til dvalar utan af
landi, vegna sjúkraþjálfunar eða náms.
Þessu máli er nú svo langt komið að ráð-
gert er að framkvæmdir hefjist fyrir
haustið.
Að lokum: — Hvert er gildi Sjálfsbjarg-
ar fyrir okkur, hið fatlaða fólk, og þjóð-
félagið ?
Almennt er viðurkennt að menningar-
stig þjóðfélags sé undir því komið, öðru
frernur, hve mikill hluti þjóðfélagsþegn-
anna er hlugengur í samfélaginu, í félags-
lífi, menningarlífi og framleiðslu.
Allt starf Sjálfsbjargar stuðlar að því
að starfskraftar okkar, sem í samtökun-
um eru, komi þjóðfélaginu að sem bezt-
um notum og að við getum, hvert um sig,
lifað sem sjálfstæðustu og auðugustu
menningarlífi. Við lítum svo á að það sé
jafnt hagur þjóðfélagsins og persónuleg-
ur hagur okkar að veitt sé nauðsynleg
hjálp og fyrirgreiðsia af hálfu hins opin-
bera til þess að markmiðum okkar verði
náð. Þess vegna höldum við ótrauð áfram
að styrkja samtökin og halda fram rétt-
indamálum okkar.
Að lokum færi ég alúðarþakkir öllum
þeim, opinberum aðilum og öðrum, sem
sýnt hafa skilning á málefnum fatiaðra
og veitt samtökum okkar margháttaðan
stuðning.
Ásgeir Ingvarsson
SÖNGUR SJÁLFSBJARGAR
Rofin er hula húms og skugga,
hafinn dagur nýr,
»
dagur lífs og Ijúfra anna,
langur, bjartur, hlýr.
Förum saman fram til starfa,
fyllum hópinn stóra, djarfa.
Vaknandi lífstrú einn og alla
að einu marki knýr.
Er ekki líkt og haltur hafi
hækju á éldinn fleygt,
eöa blindur gœfugull
í götu sinni eygt.
við að skapa verk til parfa,
vinna, nema, lifa, starfa,
uið að hafa í vinarbrjósti
vonarloga kveikt.
38 SJÁLFSBJÖRG