Sjálfsbjörg - 01.07.1966, Qupperneq 40

JONA P. SIGURÐARDOTTIR
MINNING
Jóna var fædd 19. júní 1902 og var því
Isafirði, andaðist 18. apríl síðastliðinn. —
Hún var jarðsungin frá Isafjarðarkirkju
28. s. m.
Jóna var fædd 19. júní 1902 og var því
tæpra 64 ára að aldri, er hún lézt.
Kynni okkar Jónu hófust, er ég fluttist
með fjölskyldu minni til ísafjarðar árið
1943. Hjá henni voru tveir yngstu synir
hennar, á líku reki og ég, við urðum ná-
búar og sem leikfélagi drengjanna, kynnt-
ist ég henni fljótlega og þau kynni hafa
varað síðan.
I bókaflóði undanfarinna ára hafa verið
gefnar út margar ævisögur manna og
kvenna, sem hart hafa orðið úti í lífsbar-
áttunni. Jóna P. Sigurðardóttir hefði get-
að orðið sögumaður einhverrar þessara
sagna.
Strax í bernsku varð hún fyrir því áfalli
að fatlazt svo, að hún bar þess aldrei bæt-
ur. Og á þeim tímum bjuggum við ekki
við það þjóðaröryggi, sem við búum við
í dag. Jóna fékk því snemma að kenna á
hinum dekkri hliðum mannlífsins, en lét
þrátt fyrir það, aldrei bugast. Er mér í
minni bjartsýni hennar og ráðagerðir til
að klóra í bakkann í hinu daglega striti,
er við unnum bæði hjá sama fyrirtæki
fyrir örfáum árum. Þó var hún þá farin
að heilsu.
Jóna heitin tók þátt í stofnun Sjálfs-
bjargar, félags fatlaðra, og var alla tíð
virkur félagi og bar hag samtakanna mjög
fyrir brjósti. Hún vissi af eigin reynslu
hvar skórinn kreppti að, og um nauðsyn
þess að bæta þjóðfélagsaðstöðu þeirra, sem
hart höfðu orðið úti í lífsbaráttunni. Og
við leiðarlok hennar má fullyrða, að sam-
tökin, sem hún tók þátt í að stofna, hafa
unnið sigra og fært mörgum nýjan þrótt
og trú á lífið.
Jónu varð fjögurra barna auðið, sem
öll hafa komizt vel til manns og getið sér
hins bezta orðs í hvívetna, en þau eru:
Svanfríður, búsett í Reykjavík, Tryggvi,
búsettur í Vestmannaeyjum, Högni búsett-
ur í Neskaupstað, og Kristján, búsettur
hér á Isafirði.
Það var ekki ætlunin með þessum fáu
línum, að fara að gera skil á ævisögu
þinni, Jóna mín, heldur aðeins að þakka
þér fyrir löng og góð kynni. Ég veit það,
að við leiðarlok varst þú orðin þreytt, en
ég veit einnig, að alla tíð barst þú höfuðið
hátt með óbilandi kjarki og trú á hið góða
í manninum.
Ég bið þér blessunar Guðs á hinni nýju
göngu þinni.
Aðstanendum hinnar látnu votta ég
samúð mína.
Sigurður Jóhannsson.
40 SJÁLFSBJÖRG