Sjálfsbjörg - 01.07.1966, Page 41

KARL SIGTRYGGSSON
FRÁ HÚSAVÍK
MINNING
Þú ferð ekki aleinn í feðranna slóð.
Það fylgir f)ér skarinn til hafnar.
Við munum og geymum þín listaljóð,
en lögmálið söknuðinn jafnar.
Lind þin var tær og töfra-hrein.
Að tíbránni skimaði sjónin.
Þrösturinn hjalaði á grœnni grcin
og gaf okkur fyrsta tóninn.
Fagur er dálurinn, frændi minn,
sem fóstraði þig og dáði.
Þar fléttuðu saman feril þinn
þau frækorn, er drottinn sáði.
Átthagatryggðin batt þín bönd
og benti þér fram á veginn.
Þú leitaðir hafnar með Ijós í hönd
á landinu hinum megin.
Röddin er hljónuð og þögnin þung.
Þjóðirnar koma og fara.
Vér hljótum að spyrja: ,Er eilífðin ung V
Enginn er til að svara.
Ættjörðin góða sinn daggardúk
dregur á fölar kinnar.
Vornóttin hnígur svo mild og mjúk
að musteri sálar þinnar.
Guðmundur Friðbjarnarson.
SJÁLFSBJÖIIC 41