Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2009, Blaðsíða 11

að ég hætti að vinna. Þar var ég rekinn í
sveinspróf, og það leizt mér ekkert á. Þá
var búið að breyta lögunum. Ef maður
var búinn að vinna 10 ár í smiðju, þá
mátti maður fara í sveinspróf. Og Gísli,
yfirverkstjóri, kemur til mín einu sinni
og spyr, hvort ég treysti mér ekki til
þess að taka sveinspróf. Það sé öruggara
vegna vinnunnar. Þetta var árið 1968,
þegar síldin klikkaði. Það var atvinnu-
leysi og segja þurfti upp fjölda fólks.
Hann vitnaði í það, og að þá þyrfti ekki
að segja mér upp. Ég sagðist ekkert
skilja í teikningunum. Þá fékk hann
mann til þess að kenna mér á þær. Guð-
mundur Rósinkransson átti að kenna
mér það, og ég var nú búinn að grúska
eitthvað í því. Svo smíðaði ég sveins-
stykki eftir teikningu, og það var látið
heita gott. Ég var orðinn 55 ára gamall,
og þá hafði ég fengið sveinspróf í vél-
virkjun; fékk bréfið frá iðnaðarráðu-
neytinu upp á það.
Seinustu túrarnir
Þegar ég vann í vélsmiðjunni Héðni,
þá var ég eitt sinn beðinn að fara á tog-
arann Hauk sem annar vélstjóri. Við
fórum til Austur-Grænlands, og þegar
búið var að flaka fyrsta halið, þá kemur
fyrsti vélstjóri í matartímanum og segir,
að stýrisvélin sé biluð, það lekur með
röri, og að við verðum að fara heim. Þá
segi ég í gegnum mína reynslu sem vél-
stjóri, en þó miklu heldur sem vélvirki
úr Héðni, að við skyldum skoða málið.
Ég fer ofan í vél með vélstjóranum og
aftur í sérstakt „stýrishús,“ sem var á
þessum togurum. Og ég sting upp á því
við vélstjórann, að hann fari til skip-
stjórans og spyrji, hvort hann gefi kost á
fjórum tímum til þess að laga þetta eða
til klukkan fjögur til fimm um eftirmið-
daginn, en annars væri ekkert annað að
gera en að fara heim. Það var samþykkt,
og við rífum þetta í sundur og gerum
við það alveg eins og við hefðum gert í
Héðni. Svo er þrýstingurinn settur á
dæluna, og það er kallað „hægri“ og
„vinstri,“ og allt passar það, stýrið virkar,
og það lekur ekki neitt. Þetta reyndist
ekki mikið mál fyrir mann, sem vann í
Héðni. Vélvirkinn úr Héðni hafði gert
við stýrið. En svo varð vesen úr þessu,
því þriðji vélstjóri varð reiður út af því,
að ég skyldi hafa verið settur annar vél-
stjóri og líka í þetta!
Síðasti túrinn minn á sjó var langur,
heilt ár á flutningaskipinu Önnu Borg.
Við vorum í flutningum með saltfisk og
skreið til Spánar, Ítalíu og Grikklands og
komum heim með salt í staðinn. Við
komum oft heim í millitíðinni, ég fór
bara marga túra. Það var líklegast 1968
/1969. Þá hætti ég alveg.
Í ellinni
Áttatíu og tvö ár er ekki góður aldur
til þess að gera eitthvað, en það er góður
aldur til þess að slæpast og gera ekki
neitt, ef maður hefur góða heilsu. Nei, ég
hitti þá ekki niðri á Eimskip, en það var
lengi vel, eftir að ég fór að slæpast, að ég
hitti þessa gömlu karla úti í eyju í Kaffi-
vagninum. Svo hef ég stundum farið
þangað núna, en þar er enginn. Annað
hvort eru þeir hættir
eða dauðir. Allt
yngri menn núna.
Heima hjá einum
sona minna, þar má
ég hvergi reykja
nema í eldhúsinu.
Þetta er orðin ástríða
hjá sumum.
Það eina, sem ég
hef nóg af núna, er
tíminn, ég hef nógan
tíma. Konan mín,
Þorbjörg Sturlaugs-
dóttir, lézt 198, hún
var fædd 1918. Við
bjuggum hérna á
Hringbraut 8. Einn
sona minna, Sigurður, býr í Reykjavík,
annar, Sturlaugur, er á Eskifirði, og þriðji
er í Svíþjóð, er þar kennari í vélfræði.
Svo býr einn í Hafnarfirði og annar á
Blönduósi. Tengdadóttir mín kom hérna
áðan, hún er á lyfjatækniskóla, og var
með ungan son sinn. Ég fer niður á
Granda (Aflagranda 0, Félagsmiðstöð),
þar er matur, og þar spila ég við karlana.
Það er spilað annan hvern dag, mánu-
daga, miðvikudaga og föstudaga. Svo er
spilað aukalega.
Eftirmáli
Þeir, sem fórust með es Goðafossi 10.
nóvember 19:
Farþegar:
Friðgeir Ólason, læknir, 1 árs,
Sigrún Briem, læknir,  ára,
Óli Hilmar Friðgeirsson, 7 ára,
Sverrir Friðgeirsson, á þriðja ári,
Sigrún Friðgeirsdóttir, á fyrsta ári,
Ellen Ingibjörg Downey, Reykjavík,
 ára,
William Downey,  ára,
Halldór Sigurðsson, Reykjavík, 1 árs,
Sigríður Pálsdóttir Þormar, Reykjavík,
0 ára,
Steinþór Loftsson, Akureyri, 1 árs.
Skipverjar:
Þórir Ólafsson, . stýrimaður, 9 ára,
Hafliði Jónsson, 1. vélstjóri, 7 ára,
Sigurður Haraldsson, . vélstjóri,
7 ára,
Guðmundur Guðlaugsson, . vél-
stjóri, 55 ára,
Eyjólfur Eðvaldsson, 1. loftskeyta-
maður, 8 ára,
Sigurður Jóhann Oddsson,
1. matsveinn, 1 árs,
Jakob Sigurjón Einarsson, þjónn,
6 ára,
Lára Ingjaldsdóttir, þerna,  ára,
Sigurður Einar Ingimundarson,
bátsmaður, 7 ára,
Ragnar Kjærnested, stýrimaður,
en háseti í þessari ferð, 7 ára,
Sigurður Sveinsson, háseti, 8 ára,
Randver Hallsson, yfirkyndari, 7 ára,
Jón K. G. Kristjánsson, kyndari,
51 árs,
Pétur Már Hafliðason, kyndari,
17 ára, sonur 1. vélstjóra,
Benjamin L. James, signalmaður,
16 ára.

Af 18 skipverjum af S S Shirvan, sem
bjargað var um borð í es Goðafoss 10.
nóvember 19, fórust allir nema tveir;
en annar þeirra lézt líklegast, fljótlega
eftir að komið var til Reykjavíkur.
Þeir, sem björguðust.
Farþegar:
Agnar Kristjánsson,
Áslaug Sigurðardóttir.
Skipverjar:
Sigurður Gíslason, skipstjóri,
Eymundur Magnússon, 1. stýrimaður,
Stefán Dagfinnsson, . stýrimaður,
Hermann Bæringsson, . vélstjóri,
Aðalsteinn Guðnason,
. loftskeytamaður,
Frímann Guðjónsson, bryti,
Guðmundur Finnbogason,
. matsveinn,
Arnar Jónsson, búrmaður,
Guðmundur Árnason, þjónn,
Stefán Skúlason, þjónn,
Baldur Jónsson, háseti,
Gunnar Jóhannsson, háseti,
Ingólfur Ingvarsson, háseti,
Jóhann Guðbjörnsson, háseti,
Sjómannablaðið Víkingur – 11
Duke of York sigldi á vélbátinn Braga en lánið fylgdi Stefáni Olsen. Við vitum
hins vegar ekki hvernig réttarkerfið tók á þessu máli eða hvort eftirmál urðu
yfir höfuð einhver.