Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2017, Qupperneq 46

H afa lesendur Víkingsins einhvern tíma leitt hugann að því hver urðu afdrif þeirra sex síðutogara í eigu landsmanna sem
um lengri eða skemmri tíma báru upphafsheitið „Jón“? Hér er átt við togara sem ýmist voru keyptir nýir, eða notaðir til
landsins. Skoðum stuttlega upphaf og endi skipanna sex í íslenska flotanum, í réttri tímaröð:
Hvað varð um
JÓNANA?
Hafliði Óskarsson
B.v. Jón forseti RE 108 heldur til veiða. Skömmu fyrir mánaðamótin mars apríl árið 1951 hélt nýsköpunar-
togarinn Jón forseti RE 108 út til veiða frá Reykjavík. Hinn 12. apríl, eða fjórtán dögum og tuttugu og einni
klst. síðar, var „forsetinn“ kominn aftur til heimahafnar í Reykjavík eftir vel heppnaðan siglingartúr til
Englands. Veiðiferðin, fullfermistúr, og söluferðin í framhaldi, var sú stysta sem farin var á nýsköpunar-
togara á sínum tíma. Skipstjóri á togaranum var Markús Guðmundsson, þá 27 að aldri.
Fyrsti og síðasti gufutogarinn sem smíðaðir voru sérstaklega fyrir Íslendinga í Englandi báru nafnið Jón
forseti RE 108, í eigu útgerðarfélagsins Alliance H/f í Reykjavík. Togararnir voru smíðaðir á árunum
1907 og 1948.
– 1 –
B.v. Jón forseti RE 108,
gufutogari, smíðaður í Englandi árið
1907 og fyrsti togari sem smíðaður var
fyrir Íslendinga. Togarinn strandaði við
Stafnes á Reykjanesi þann 28. febrúar
1928. Fimmtán menn fórust og tíu var
bjargað. Skipið eyðilagðist á strandstað.
– 2 –
B.v. Jón Ólafsson RE 279,
gufutogari, smíðaður í Englandi árið 1933. Keyptur hingað til lands árið 1939, en
heimsstyrjöldin síðari hófst sem kunnugt er sama ár. Togarinn fórst með allri áhöfn,
13 mönnum, þann 23. október 1942, á heimleið úr söluferð til Englands. Talinn hafa
farist af hernaðarvöldum.
46 – Sjómannablaðið Víkingur