Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2017, Qupperneq 52

52 – Sjómannablaðið Víkingur
A thafnasemi á Steinbryggjunni. Um þessa bryggju var
deilt fyrir ekki alllöngu sem óneitanlega kemur spánskt
fyrir sjónir þegar haft er í huga að 1940 hvarf hún undir
uppfyllingu. Yfirstandandi byggingaframkvæmdir við Tryggva-
götu í miðbæ Reykjavíkur afhjúpuðu Steinbryggjuna hins
vegar á nýjan leik og upphófust þá deilur um örlög hennar.
Vernda eða fórna, var spurt. Að endingu var bryggjan fjarlægð
stein fyrir stein og bíður nú örlaga sinna.
Steinbryggjan – sem ráðamenn ætluðust reyndar til að væri
kölluð Bæjarbryggjan – var hlaðin fram af Pósthússtræti árið
1884 og var um áratugaskeið aðalbryggja Reykvíkinga. Hún var
þó engin hafskipabryggja. Þar steig því Friðrik konungur VIII á
land 1907 – úr skipsbáti – og svo seint sem árið 1921 var Stein-
bryggjan lögð rauðum dregli þegar Kristján X og Alexandrina,
drottning hans, stigu þar á land – einnig úr léttbáti konungs-
snekkjunnar – og gengu um skrautlegt borgarhlið sem reist
hafði verið við bryggjuna.
Hinir borðalögðu yfirmenn á myndinni gætu sem hægast
verið af norsku bergi brotnir eða er þetta ekki norski fáninn í
aftari léttbátnum, merktur tölustafnum þremur?
Yfirmennirnir virða fyrir sér ljósklæddan bílstjóra vatnsbíls-
ins sem þarna er staddur til að „brynna“ skipum. Er hann ef til
vill að tappa vatnslögg á ílát?
Við Faxagarðinn, togarabryggjuna, liggur lengst til vinstri
b.v. Hilmir RE 240. Þá fyrsta varðskipið sem smíðað var fyrir
Íslendinga, Óðinn, smíðaður 1926 og svo gott sem gefinn Sví-
um tíu árum síðar eða árið 1936. Það þótti mikil hneisa þegar
skipið var selt úr landi fyrir smánarlega lítið fé, en Svíarnir
notuðu Óðinn til fjölda ára, meðal annars sást hann hér á
síldarmiðunum eftir að við seldum það.
Fyrir miðri mynd má sjá í reykháfa nokkurra Alliance-
togara, og togarinn sem snýr stefni að ljósmyndaranum er mjög
líklega Alliance-togarinn, Skúli fógeti RE 144, sem strandaði við
Grindavík vorið 1933.
Þegar togararnir komu úr siglingum var gjarnan lagst við
Hegrann, kolakranann sem gnæfir yfir „fógetanum,“ enda komu
skipin oft lestuð kolum frá Englandi. Úr kolafjöllum á bryggj-
unni var mokað í skipin eftir þörfum en einnig í kolapoka land-
krabba sem komu niður á bryggju að kaupa kolin eftir vigt.
GAMLA MYNDIN
Reykjavíkurhöfn