Íslenzk fyndni - 01.06.1958, Side 44

42
89.
gKÚLI Á KELDUM var ekki kvörtunarsamur, þó
að eitthvað blési á móti.
Eitt sumarið leit mjög illa út með grassprettu
þar eystra á Rangárvöllum.
Þegar komið var nálægt sláttarbyrjun, var Skúli
staddur á mannfundi niðri í sveitinni.
Bændur býsnuðu mjög fyrir sér sprettuleysið, og
einn þeirra vék sér að Skúla og spurði:
„Hvernig er grasið hjá þér, Skúli?“
„Ha, grasið?“ sagði Skúli. „Það er grænt.“
90.
MATTHlAS JOCHUMSSON orti útfararljóð, sem
sungin voru við jarðarför Jóns Sigurðssonar og
konu hans.
1 þeim skáldskap voru tvær ljóðlínur, sem mönnum
gekk illa að skilja, en Grímur Thomsen kom með
þessa skýringu:
„ „Mikli frelsisroðinn rauði.“ — Það er auðvitað
Jón Sigurðsson.
„Reykur, bóla, vindaský.“ — Það er Matthías.“
91.
gVEITARÍGUR mun hafa verið nokkur milli Ber-
firðinga og Breiðdæla.
Á Djúpavogi höfðu menn það skimp, að Skúli
fógeti hefði fundið upp hjólbörurnar til þess að kenna
Breiðdælingum að ganga á afturfótunum.