Íslenzk fyndni - 01.06.1958, Page 51

49
108.
SESSELJA Á STUÐLUM við Reyðarfjörð kvað
um sjálfa sig á gamals aldri:
Flest er það, sem forgengur
og fer úr stellingunni.
Kjaftur allur ónýtur
er á kellingunni.
109.
þEGAR Grímur Thomsen dó, var sent austur að
Stóra-Núpi til sr. Valdimars Briems og hann beð-
inn að yrkja erfiljóð eftir skáldið.
Þá kvað Imba Sveins, þekkt leirskáld í Gnúpverja-
hreppi, þessa vísunefnu:
Grímur Thomsen dáinn var,
sendimaður sendur var
upp í séra Valdimar
til að yrkja ljóðin þar.
110.
IJÓNDI NOKKUR fastnaði sér stúlku á Melrakka-
sléttu, en hún hafði átt vingott við tvo, og hét
annar þeirra Egill, en hinn Oddur.
Um þetta kvað Guðmundur Filipusson í Húsey á
Héraði:
Bóndinn hellti úr buddu vel,
býtti gjaldi þéttu,
4