Símablaðið - 01.12.1982, Qupperneq 42

Karlmaður
Eftirfarandi hugleiðingar, eftir J. W. Hunts,
sendi einn viðskiptamaður Símans blaðinu
eftir lestur greinarinnar „Þess vegna vildi ég
eiga Eiginkonu“, sem birtist í síðasta Símablaði.
Líf karlmannsins er fullt af mótlæti og freistingum.
Hann kemur í þennan heim án síns samþykkis,
og hann fer úr þessum heimi á móti vilja sínum.
Og leiðin þarna á milli er fjarska grýtt.
Þegar hann er lítill, kyssa stórar stúlkur hann,
en þegar hann er orðinn stór þá kyssa litlar stúlkur hann.
Ef geðbrigði sjást á honum, þá er hann af viðkvæmu tegundinni,
en ef honum virðist standa á sama um allt, þá er hann kaldlyndur.
Ef hann er fátækur, þá er hann grunnhygginn,
en ef hann er ríkur, þá er hann óheiðarlegur.
Ef hann þarf á láni að halda, þá fær hann það hvergi.
Ef hann er velmegandi, þá vilja allir gera honum greiða.
Ef hann er gefinn fyrir stjórnmál, þá er það til að „skara eld að sinni köku“,
ef hann hefur engan áhuga á stjórnmálum, þá er hann einskis nýtur fyrir þjóðfélagið.
Ef hann gefur ekki til góðgerðarstarfsemi, þá er hann nískur,
en ef hann gefur til þeirra, þá er það til að sýnast.
Ef hann hefur áhuga á trúmálum, þá er hann hræsnari,
en ef hann hefur engan áhuga á trúmálum, þá er hann forhertur syndari.
Ef hann deyr ungur, þá átti hann glæsilega framtíð,
en ef hann lifir það að verða gamall, þá missti hann marks.
Vegurinn er grýttur, en karlmaðurinn nýtur þó ferðalagsins.