Símablaðið - 01.12.1982, Blaðsíða 22

tækið aftur ef það þyrfti að fá þjónustu frá
fyrirtækinu annars yrði það sektað um 25
dollara. Hvað yrði þetta kallað á íslandi? Trú-
lega helvítis ófrelsi — eða hvað?
Margt hefur verið sagt um síma og „síma-
frelsi?“ á íslandi og í útlöndum, en því miður
er fæst af því mikið hugsað.
í framhaldi af umræðum á Alþingi var síð-
an gefin út reglugerð um innflutning og sölu
símtækja.
Félaginu (F.Í.S.) tókst að tryggja það við
útgáfu þessarar reglugerðar og í framhaldi af
henni að símvirkjar og línumenn héldu sínum
störfum. Þeir aðilar sem flytja inn og selja
símtæki verða að hafa í þjónustu sinni sím-
virkja eða línumann til þess að annast viðhald
tækja. Einnig er það athyglisvert að reglugerð-
in gerir aðeins ráð fyrir innflutningi og sölu
tækja. Öll vinna við ídrátt, lagnir, og tenging-
ar er áfram í höndum tæknimanna Símans.
Reglugerð sem margir héldu að yrði til þess
að fjöldi einkaaðila færu að vinna þau störf
sem tæknimenn símans hafa haft til þessa
varð þvert á móti til þess að tryggja um sinn
störf þeirra. Reglugerðarsetning varð meðal
annars til þess að F.Í.S. tókst að snúa vörn í
sókn þegar felld voru út ákvæði í gjaldskrá
Póst og síma er heimiluðu rafverktökum
símavinnu.
Staðan eins og hún er í dag er fengin með
langri baráttu Félags íslenskra Símamanna
sem þarf að gæta hagsmuna jafnt símvirkja
og línumanna, sem og annarra starfshópa fé-
lagsins. Bókun er nú komin inn í sérkjara-
samning F.Í.S. og samninga ríkisins varðandi
réttindi línumanna og símsmiða.
Hvað er að gerast
nú og á næstunni?
Hér á undan hefur verið skýrt frá nefndar-
áliti smástraumsnefndar og löggildingu. Einn-
ig hefur verið skýrt frá baráttu fyrir því að
tryggja starfsréttindi símvirkja og línumanna
m.a. með því að fyrirbyggja að störfin yrðu
flutt frá ríkinu út á almennan vinnumarkað.
En er þetta nægjanlegt? Eru starfsréttindi
tryggð með þessu móti? Vissulega ekki.
Innan ríkiskerfisins sækja t.d. tæknifræð-
ingar mjög í stöður símvirkja með dyggum
stuðningi háskólaborgara innan kerfisins.
Þarna er verk að vinna. En það verður ekki
gert nema símvirkjar séu vakandi og samstíga
80 SÍMABLAÐIÐ
— ALLIR SEM EINN.
Það sem gerist í baráttunni fyrir
námsréttindum
starfsréttindum og
félagsréttindum símvirkja
veltur allt á okkur sjálfum. Hverjum einum
og einasta símvirkja verður að vera ljóst að
allt það sem gerist á næstunni er undir honum
komið. Það sem kann að vera gert í okkar
nafni — komi ekki samhugur og samstaða til
— getur orðið verra en ógert.
Það ákveður það enginn einn maður eða
tveir hvernig okkar málum verður háttað í
framtíðinni. Skiptir það þá einu hvort verið
er að ræða rétt til náms, starfs eða félags.
Fulltrúi okkar símvirkja Halldór Lárusson
vinnur nú ágætt starf í starfsréttindanefnd
rafeindavirkja. Eftir er að koma áliti smá-
straumsnefndar til framkvæmda að einhverju
eða öllu leyti. Eftir er að skoða félagslega
stöðu rafvirkja. Hvort hún verður óbreytt eða
breytt. Það verður ekki gert með neinum
árangri nema símvirkjar verði þar allir virkir
þátttakendur. Á fundum, í trúnaðarmanna-
ráðum, í nefndum og stjórnum. Hvar sem
þeir koma við sögu. Allt sem gerist verður að
byggja á vilja hins almenna félaga annars get-
ur útkoman orðið sú að stofnað verði eitt félag
símvirkja til viðbótar við þau þrjú sem fyrir
eru, en þau eru:
F.Í.S. — Aðallega 5. deild og svo einstakl-
ingar á landsbyggðinni í umdæmisdeildum
F.Í.S.
Félag rafeindavirkja — í því eru símvirkjar
á almennum vinnumarkaði.
Símvirkjafélag íslands — í því er hluti þeirra
símvirkja sem eru í F.Í.S.
Tvö fyrrnefndu félögin fara með samninga
símvirkja/rafeindavirkja. Það fyrra við ríkið
og hið síðara á almennum markaði.
Símvirkjafélag íslands var stofnað með það
markmið í huga að sameina alla símvirkja í
einu félagi. Það hefur ekki tekist, og sýnist
tími til kominn að draga lærdóma af því.
Það sem hér hefur verið ritað á að varpa
ljósi á merk tímamót í réttindabaráttu sím-
virkja. Sá ávinningur er þessi tímamót gætu
leitt af sér er undir félagslegri vinnu símvirkja
kominn.
Þ.Ó.