Fréttablaðið - 19.11.2022, Síða 26

Mér fannst
ég ekki
eiga skilið
að lifa, hún
var dáin og
það var
mér að
kenna,
þannig leið
mér.
Hálfdán Árnason lenti í
bílslysi árið 2006, hann
blindaðist af sól og keyrði á
unga stúlku sem lést. Hálfdán
var lengi að átta sig á að um
slys var að ræða og að hann
bæri ekki ábyrgð á dauða
hennar. Honum fannst hann
ekki eiga skilið að lifa en er nú
hamingjusamur.
Hálfdán Árnason var
átján ára þegar hann
lenti í bílslysi, hann
keyrði á 14 ára stúlku
sem var að ganga yfir
gangbraut með þeim afleiðingum
að hún lést. Í skýrslu rannsóknar-
nefndar umferðarslysa um slysið
segir að svo virðist sem hvorugt hafi
séð til hins, að um slys hafi verið að
ræða.
„Ég mun aldrei gleyma þessum
degi,“ segir Hálfdán, sem nú er 35
ára gamall. „Ég man alveg hvað ég
var að gera og bara allt, en samt man
ég engin smáatriði sem tengjast slys-
inu, það er eins og ég hafi einhvern
veginn blokkað þau út,“ segir hann.
Hálfdán var að keyra á Bæjarbraut
í Garðabæ þegar slysið varð. Hann
var á leiðinni í klippingu. „Hún er
svo að ganga yfir gangbrautina, ég
sé hana ekki og hún sér mig ekki,“
segir Hálfdán. Aðkoma að gang-
brautinni var að mati rannsóknar-
nefndarinnar varhugaverð, síðan
slysið varð hafa aðstæður þar verið
lagaðar. Sett hafa verið upp göngu-
ljós og aðkomuleiðin hefur verið
lagfærð.
„Það er ömurlegt að svona alvar-
legt atvik þurfi til þess að aðstæður
séu lagaðar,“ segir Hálfdán.
„Ég vissi strax að þetta væri alvar-
legt, ég fór út úr bílnum og kallaði á
hjálp. Svo komu þarna tvær konur
og ég fann strax að ég hafði gert eitt-
hvað hræðilegt, þær byrjuðu strax
að skamma mig og þetta var bara
hræðilegt,“ útskýrir hann.
„Svo kom þarna önnur kona og
hún hélt svolítið utan um mig og
mig vantaði það svo mikið. Ég veit
samt að fólk veit ekkert hvernig það
á að vera eða bregðast við í svona
aðstæðum. Ég frétti það til dæmis
seinna að einn lögreglumaðurinn
var nýbyrjaður að vinna sem lögga
og fer svo strax í svona útkall, það er
örugglega hræðilegt,“ segir Hálfdán.
Hann var færður á lögreglustöð
þar sem teknar voru blóðprufur,
hann segist strax hafa fundið til
mikillar sektarkenndar og álitið
að andlát stúlkunnar væri sér að
kenna. „Það voru allir einhvern
veginn svo reiðir við mig, ég var
settur strax í blóðprufu og ég skil
það alveg, en ég er með rosalega
sprautuhræðslu og man að ég sagði:
Plís, má ég leggjast niður, annars
líður bara yfir mig. En það hlustaði
enginn á mig heldur var bara horft á
mig eins og ég væri í einhverju rugli
eða að það væri eitthvað að mér.“
Niðurstöður allra prófa sýndu
fram á að Hálfdán var ekki undir
áhrifum áfengis eða vímuefna
þegar slysið varð. „Ég er bara mjög
feginn að það var ekkert þannig, þá
hefði þetta orðið enn þá erfiðara, ef
að einhver ákvörðun sem ég hefði
tekið meðvitað hefði getað haft
áhrif á þetta slys. Ég var að dæma
sjálfan mig og það sem ég hafði gert
nógu mikið,“ segir hann.
Vildi ekki lifa
Stúlkan var færð á sjúkrahús eftir
slysið þar sem hún barðist fyrir lífi
sínu í nokkra daga áður en hún lést.
Þá daga segir Hálfdán hafa verið
erfiða en að að stóri skellurinn hafi
komið þegar hann fékk fréttir af
andláti hennar.
„Ég var bara búinn að vera heima
þessa daga sem hún var á spítal-
anum og það var fullt af fólki búið
að koma í heimsókn, vinir mínir og
svona. Þeir voru líka oft búnir að
biðja mig að koma út og þarna segi
ég loksins já, ætlaði bara aðeins að
kíkja með þeim út,“ segir Hálfdán.
„Svo þegar ég er að labba út í bíl
þá kallar pabbi á mig og ég sný við,
Ég áttaði mig ekki
strax á að þetta
hefði verið slys
Hálfdán segist
hafa orðið var
við breytingar
til batnaðar
varðandi and-
leg veikindi á
Íslandi. Nú sé
frekar tekið tillit
til þeirra sem
eru andlega
veik.
FRÉTTABLAÐIÐ/
ERNIR
þá segir hann mér að hún sé dáin.“
Hálfdán segist ekki hafa búist við
því að stúlkan myndi deyja, hann
hafi haldið í vonina og trúað því
að henni myndi batna. „Ég vonaði
það svo mikið, en þarna kom stóri
skellurinn,“ segir hann.
„Þegar pabbi kallaði á mig þá vissi
ég strax hvað hann væri að fara að
segja mér. Næstu mánuðir voru svo
bara í algjörri móðu og ég kenndi
sjálfum mér um, hugsaði aldrei um
að þetta hefði verið slys, bara að ég
hefði gert þetta,“ segir hann.
„Ég lokaði mig af og fannst ég
ekki eiga rétt á neinu. Ég man að
einu sinni var ég að spila tölvuleik
þar sem spýtukarlar voru að kasta
spýtum hver í annan og mér fannst
ég ekkert mega spila svona leiki. Ég
sem var nýbúinn að drepa mann-
eskju að spila svona tölvuleik, það
er ógeðslegt að segja þetta, en svona
leið mér,“ segir Hálfdán.
Við tók langur tími þar sem Hálf-
dáni leið illa og hann hugsaði um að
taka sitt eigið líf. „Ég bara gat ekki
meira og mér fannst ég ekki eiga
skilið að lifa, hún var dáin og það
var mér að kenna, þannig leið mér,
en samt var eitthvað sem stoppaði
mig í því að framkvæma þetta, sem
betur fer, ég gat ekki gert fjölskyld-
unni minni og vinum það,“ segir
hann.
Hálfdán segir foreldra sína hafa
staði þétt við bakið á sér eftir slysið.
„Þau sögðu mér til dæmis ekki frá
því að ég þyrfti að fara fyrir dóm
fyrr en bara sama dag og ég átti að
mæta. Þau vissu bara að ég gat ekki
tekið meira á mig,“ segir hann, en
Hálfdán missti bílprófið og fékk
skilorðsbundinn dóm.
Opnari umræða
Alveg frá því að slysið átti sér stað
hefur Hálfdán unnið mikið í sjálfum
sér og reynt hvað hann getur til að
líða betur. Líðanin hefur verið upp
og niður og segir hann að undan-
farin ár hafi orðið mikil hugarfars-
breyting á því hér á landi hvernig
litið er á andleg veikindi.
„Þetta var þannig að ekkert var
talað um þetta. Núna er umræðan
miklu opnari og fólk er hvatt til þess
að tala um það hvernig því líður,
loksins er það að verða þannig að
litið er á andleg veikindi eins og
önnur veikindi,“ segir hann.
Í langan tíma eftir slysið var Hálf-
dán óvinnufær, hann var í skóla en
átti erfitt með að mæta og halda sér
við efnið. Hann kláraði þó listnáms-
braut í Iðnskólanum í Hafnarfirði
og vinnur nú sem tónlistarmaður
og málari.
„Það tók mig sex ár að klára nám
sem ætti að taka þrjú ár. Ég stóð 
Birna Dröfn
Jónasdóttir
birnadrofn
@frettabladid.is
26 Helgin 19. nóvember 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ