Leikhúsmál - 01.06.1950, Síða 17

Leikhúsmál
17
Áslaug: Þóra Borg,
GuÖrún: Bryndís Pétursdóttir.
og krefst mikils sjálfsaga, kunnáttu í drama-
tískri tækni og helzt nokkurrar þekkingar á
starfi leikhúsa; þar eru fáir smiðir í fyrsta
sinn. Leikhúsið verður að hlúa að skáldun-
um eftir fremstu getu, og er þó lýðum Ijóst
að ekki stoðar að sýna stórgölluð verk eða
lítilsverð, með því er engum greiði gerður og
sízt höfundunum sjálfum. En hægt er að
kynna skáldunum starf leikhússins, veita
þeim aðgang að æfingum, og fræðilegir ráðu-
nautar þess og bókasafn geta orðið þeim að
mörgu gagni. Lítið æfingasvið er í þjóðleik-
húsinu, og. það mætti ef til vill nota til kynn-
ingar nýrra leikrita, sem nokkuð hefðu til
síns ágætis, þótt e'kki þætti fært að sýn þau
á hinu stóra sviði; en ekkert er eins lærdóms-
ríkt ungum höfundum og að sjá verk sín og
heyra, og kynnast þeim áhrifum, sem þau
vekja hjá öðrum.
Ásgeir Hjartarson:
„Nýársnóttinu
eftir
Indriða Einarsson.
Leikstjóri: Indriði Waage.
Á vígslukvöldinu sjálfu var „Nýársnóttin“
sýnd, vinsælasti sjónleikur Indriða Einars-
sonar, hins merka brautryðjanda. „Nýárs-
nóttin“ er bjóðlegt verk og viðfeldið og ef-
laust allgott leikrit á sinni tíð, en of miklum
annmörkum háð til þess að þola ágang ár-
anna, helzti langdregið og laust í reipum og
skortir um of skáldleg tilþrif og veigamiklar
mannlýsingar; en ber ættjarðarást höfundar-
ins fagurt vitni. Indriði Waage setti leikinn
á svið af mikilli alúð og nákvæmni, og gaf
Sigga: Hildur Kalman,
Gvendur snemmbœri: Alfreð Andrésson.