Leikhúsmál - 01.06.1950, Síða 54

54
Leikhúsmál
DANSSÝNING
Rigmor Hansson danskennari hélt nem-
enda-danssýhingar í Þjóðleikhúsinu í maí s.l.
Efnisskráin var fjölþætt, og kam þar fram
sægur af börnum og unglingum. Margt var
þarna laglega gert, og bar sumt vott um
mikla vinnu, einkum hjá þeim yngstu, þegar
viðfangsefnin voru nógu einföld. Það er því
dálítið varhugavert að láta byrjendur, sem
lítið sem ekkert kunna, fást við jafn erfið
dansatriði eins og þessi eru úr Chopiniana
og Coppelia. Slíkt er aðeins á meðfæri þaul-
æfðra fyrsta flokks dansara.
Rigmor Hansson er vafalaust duglegur
kennari, og gerir efalaust gagn, með dans-
skóla sínum.
Á þessari danssýningu dansaði frúin að
mínum dómi fullmikið sjálf. Slíkar skólasýn-
ingar eiga fyrst og fremst að vera fyrir nem-
endurna til að sýna hvað þeir geta.
Gíslason, skólastjóra. Tók nefndin til starfa
3. febr. og lauk störfum á fundi 17. apríl með
svofelldum úrskuði:
Nefndin ályktar að veita leikritinu ,,Út-
lagar“ eftir Landa, fyrstu verðlaun í leikrita-
samkeppni Þjóðleikhússins. Reyndist höfund-
ur þessa leikrits vera Tryggvi Sveinbjörns-
son sendiráðsritari í Kaupmannahöfn.
Jafnframt mælir nefndin með því, að leik-
hússtjórnin noti rétt sinn til þess að semja
við höfimda nokkurra annarra leikrita um
sýningar á leikritum þeirra, ef samkomulag
fæst við þá um æskilegar breytingar. Leik-
rit þessi eru: „Maðurinn og húsið“ eftir Ax.
„Signýjarhárið“ eftir Náttfara, „Vestmenn“
án höfundareinkennis, nafnlaust leikrit merkt
Svanurinn, „Nóttin langa“ eftir Mána og
„Konan, sem hvarf‘ án höfundareinkennis.
Telur nefndin mikilsvert að koma til móts
við íslenzka höfunda, sem leikrit semja, og
vill fyrir sitt leyti stuðla að því að samvinna
takist með höfundum framangreindra leik-
rita og Þjóðleikhúsinu.
Alda Möller
Minningarsjóður
Ölclu Möller leikkonu
„Um þessar mundir, þegar Þjóðleikhúsið
tekur til starfa, mun það rifjast upp fyrir
mörgum, hvílíkt tjón íslenzkt leiklistarlíf
beið, er hin glæsilega leikkona, frú Alda
Möller, féll frá í blóma aldurs, fyrir um það
bil einu og hálfu ári. Á stuttum starfsferli
hafði hin unga listakona þegar unnið svo
marga og minnisstæða sigra, að öllum fannst
hún sjálfkjörin í þann flokk, er hæst bæri
hróður hins unga Þjóðleikhúss um mörg
ókomin ár.
Það er líka mála sannast, að Alda Möller
hafði marga þá eiginleika til að bera, sem
hlutu að skipa henni í fremstu röð. Að yfir-
bragði og framkomu var hún kvenna glæsi-
legust, skilningurinn skarpur og viljaþrek
hennar og listræn samvizkusemi slík, að öll-
um mátti vera til fyrirmyndar. En þessir
eiginleikar, sem greiddu henni braut til mik-
ils og vaxandi frama á leiksviðinu, öfluðu
henni að sama skapi ríkra persónulegra vin-
sælda.“ (Tekið úr ávarpi til almennings í
dagblöðum bæjarins við opnun Þjóðleikhúss-