Fréttablaðið - 17.12.2022, Síða 28

Það hefur verið lífs-
reynsla fyrir níu ára
gamlan dreng, að vera í
einangrun í heilt ár og
svo var búið að breiða
yfir félaga hans að
morgni.
Egill Ólafsson greindist með
Parkinson-sjúkdóminn fyrir
tæpum tveimur árum. Þó að
söngröddin víki fyrir veik-
indunum hefur sköpunar-
eldurinn hvergi slokknað og
Egill leikur í bíómynd sam-
hliða því að gefa út nýja plötu
og ljóðabók.
Egill Ólafsson sendi nýverið
frá sér hljómplötuna „tu
duende/el duende“ þar
sem hann nýtur fulltingis
kúbversku söngkonunnar
Lissy Hernández auk Ellenar Krist-
jánsdóttur og fleiri listamanna. Þá
er ný ljóðabók Egils komin út sem
fjallar um samband Egils við föður
sinn, Ólaf Ásmundsson Egilsson,
sem lést fyrir tíu árum. Að sögn
Egils lét karl faðir hans soninn ekki
í friði með bókina og hafði samband
að handan.
„Hann vitjaði mín í draumi og
sagði: Ætlarðu ekki að fara að klára
þetta? Hann var ekki mjög á andlega
sviðinu. Hinum megin er ekki neitt,
sagði hann við mig. Af því hann var
klappaður upp, sagði hann. Hann dó
tvisvar, var klappaður upp tvisvar
og hlýddi báðum uppklöppunum.
Svo var hann ekki klappaður upp
í þriðja sinn,“ segir söngvarinn um
föður sinn. „Ég lét eftir honum að
koma þessu út og síðan hefur mig
varla dreymt nokkuð,“ segir hann.
„Allt í einu var ég einhvers staðar
staddur og þá birtist hann. Hann
hafði aldrei birst mér í draumi áður.
En hann bara stóð þarna og brosti
sínu kankvísa brosi.“ Egill segist
þrátt fyrir þetta ekki trúa á eftirlíf,
en fullyrðir þó að manneskjur erfi
minningar líkt og þær erfa göngulag
forfeðra sinna.
Hann bendir blaðamanni á bók-
ina, lítið og snoturt blátt hundrað
blaðsíðna kver sem liggur á borði
inn af litlum glerskála á heimili
Egils og Tinnu Gunnlaugsdóttur í
miðborginni, þar sem viðtalið fer
fram. Það er líf, sál og saga í hverju
horni. Jólaskraut sem Egill segir
að gleðji barnabörnin. Hljóðfæri,
skapandi orka og fjöldi stóla, svo-
lítið eins og í mannlausu leikhúsi.
Það er ekki furða, sé litið á lífshlaup
hjónanna sem hafa verið eins og
náttúruafl í íslensku menningarlífi
síðustu fimmtíu árin.
Fyrstu 83 blaðsíðurnar eru í
ljóðformi. Síðan taka við orð-
skýringar með orðum sem tengjast
sjómennsku. „Þetta eru orð sem
eru að hverfa úr málinu.“ Hann fer
ekki nánar út í þá sálma en ræðir
aðdraganda verksins, þegar hann
sat hjá föður sínum áður en hann
lagði í lokaferðina.
Sjö drengir dóu
„Ég sit við dánarbeð föður míns og
er að rifja upp gamla tíma. Honum
varð tíðrætt um bernskuna í fyrstu.
Svo fer ég meira inn á núið og okkar
samskipti. Hann talar um að það
sé erfitt á milli feðra og sona. Hann
hafði ákveðnar skoðanir og var mjög
sérstakur persónuleiki. Hafði svona
allt á hornum sér en var jafnframt
mikill húmoristi. En þegar hann fór
að færast nær andlátinu talaði hann
bara um bernskuna,“ útskýrir Egill.
„Bókin er þannig skrifuð. Byrjar
þannig að ég er á stofunni hjá honum
og hann er með öndunarvél. Hann
hjarnar alltaf við, reglulega. Svo
bara fer ég í gegnum þetta, æskuna
og ungdómsárin,“ segir Egill.
„Hann kynntist móður minni
í Danmörku. Þau áttu aldrei skap
saman og skilja á versta tíma. Þegar
hann er 65 ára og hún er níu árum
yngri. Það var erfitt fyrir hann,“ segir
Egill. Móðir Egils heitir Margrét Erla
Guðmundsdóttir, og rak barnafata-
verslunina Bangsa um árabil. Hún
varð níræð á árinu. Egill er næstelst-
ur í fimm systkina hópi. Bróðir hans
Hinrik er leikari og Ragnheiður er
Sonur Sjófuglsins bestur á fullu tungli
Egill gaf út plötu
á dögunum sem
hann tileinkar
listamönnum
sem hann
kynntist sem
barn í gegnum
Ríkisútvarpið og
kenndir eru við
latínsk-karíbska
músík.
Fréttablaðið/
anton brink
Nína Richter
ninarichter
@frettabladid.is
verslunarmaður. Ólafur og Margrét
Erla giftu sig 9. febrúar, sem er ein-
mitt afmælisdagur söngvarans sem
er sjötugur.
„Svo var hann hogginn líka, eins
og sagt var,“ segir Egill um föður sinn
og vísar til lækninga fyrri tíðar áður
en pensilínið kom til landsins. Þá
var vatnið tæmt úr lungunum með
aðgerð, til að eyða berklabakterí-
unum. Faðir Egils var aðeins níu ára
gamall þegar hann fékk berklana.
„Þeir lifðu tveir af níu, sjö drengir
dóu. Það hefur verið lífsreynsla
fyrir níu ára gamlan dreng, að vera
í einangrun í heilt ár og svo var búið
að breiða yfir félaga hans að morgni.
Hann var merktur þessari reynslu
allt lífið.“
Egill segir söguna minna sig á
hversu gott fólk hefur það í dag.
„Það er til pensilín, og hægt er að
lækna velf lesta sjúkdóma. Menn
eru að læknast af krabbameini. En
að vísu ekki Parkinson, ekki enn,“
segir hann.
Bestur á fullu tungli
Þar vitnar Egill í stóran örlagavald í
hans lífi. Hann greindist með Park-
inson-sjúkdóminn fyrir nokkrum
árum. Egill var að sigla á bátnum
sínum í sænska skerjagarðinum,
hafði stungið sér til sunds og ætlaði
að hífa sig aftur upp, en tókst það
ekki.
„Þá vissi ég ekki hvað var að ske.
Tinna henti út björgunarbát. Ég klifr-
aði upp í hann með aðstoð Tinnu,
og lá þar í tvo tíma. Það var nógur
styrkur en ég gat ekki sent hann
út til handanna. En ég gat híft mig
upp í bátinn bara deginum áður,“
segir hann. „Svona getur þetta verið.
Maður hefur engan kraft og ég verð
að hugsa um hvert skref sem ég tek.
Ég er bestur á fullu tungli, það er
núna.“ 
28 Helgin 17. desember 2022 LAUGARDAGURFréttablaðið