Rökkur - 01.04.1949, Qupperneq 40

t
40 R Ö K K U R
heppni. Annað ekki. Eg er
búinn að ganga frá öllu. Við
höfum sigrað.“
Pundin koma ekki
að notum.
De la Penne hefir orð á
því, að gott sé að geta hald-
ið kymi fyrir þarna og livíl-
ast. — Aftur er brugðið á þá
leitai-ljósi og að kalla þegar
er hraðbát rennt að „bauj-
unni“. 1 bátnum eru tveir
menn, sem miða á þá vél-
byssrnn. Þeir gefa sig þeim
á vald, þvi að tilgangslaust
er að veita mótspyrnu. Þeir
hugsa um, að þeir muni ekki
fá neitt tækifæri til þess að
eyða pundsseðlunum, sem
saumaðir eru í föt þeirra
innanverð. En hvað um það.
Þeir hafa framkvæmt það,
sem þeim var falið að gera.
Sprengiefninu var vel fyrir
komið og brátt..........
Það er farið með þá félaga
að orrustuskipi nokkru.
Undir þiljum eru þeir færð-
ir úr fötum. Liðsforingi
spyr, hverjir þeir séu og þeir
afhenda honum skírteini sín.
Sjóliðsforinginn segir, að
þeim hafi mistekist ætlunar-
verk sitt. Hann um það, ef
hami hyggur svo vera! Ekki
dettur þeim í hug að fá hann
ofan af þessu. Mínúturnar
líða. Óðum líður að þeirri
stund, er .... Ekki um ann-
að að ræða en láta sér hvergi
bregða, segja sem minnst,
og allt mun að óskum
ganga. Þannig hugsuðu þeir.
Yfirheyrslur
byrja.
Þeim er skipað að fara í
mótorbát og svo er farið
með þá i skyndi í flotastöð-
ina Ras-el-Tin. Það er farið
fyrst inn með Bianchi. Þegar
hann kemur aftur, gefur
hann De la Penne merki um,
að þeim hafi ekki tekizt að
veiða neitt upp úr sér.
Syfjulegur brezkur sjóliðs-
foringi, er mælir á ítalska
tungu, yfirheyrir De la
Penne. Sjóliðsforinginn er
argur í skapi yfir að verða að
standa í þessu á þessum tíma
nætur. Klukkan er 4. Kl.
6,15 er stundin mikla ....
Sjóliðsforinginn spyr, hvar
hann hafi komið f\TÍr
sprengiefninu. Ekkert svar.
Þá segir sjóliðsforinginn, að
Bianchi hafi játað. De la
Penne efast um að svo sé.
Játar ekkert. Þá segir sjóliðs-
foringinn, að þeir geti beitt
þeim ráðum, er dugi, til þess
að fá hann til þess að leysa
frá skjóðimni Hann er fluttur
út í orrustuskipið á nýjan