Fréttablaðið - 17.02.2023, Blaðsíða 25

Eva Signý Berger
finnur ótrúlegustu
lausnir til að stækka
smátt sviðið: Stiga-
pallar á hjólum, fang-
elsisrimlar úr loftinu
og flöt sirkusleikmynd
í anda vaudeville.
Arnþór spilar sínum
spilum vel og glansar í
sínu stóra lagi, Selló-
fan.
LEIKHÚS
Chicago
John Kander, Fred Ebb
og Bob Fosse
Leikfélag Akureyrar -
Samkomuhúsið
Leikstjóri: Marta Nordal
Þýðing: Gísli Rúnar Jónsson
Leikarar: Jóhanna Guðrún, Þórdís
Björk Þorfinnsdóttir, Margrét Eir,
Björgin Franz Gíslason, Arnþór
Þórsteinsson, Bjartmar Þórðarson,
Jónína Björt Gunnarsdóttir, Ahd
Tamimi, Elma Rún Kristinsdóttir,
Kata Vignisdóttir, Anita Rós Þor-
steinsdóttir og Molly Carol Birna
Mitchell
Tónlistarstjóri: Þorvaldur Bjarni
Þorvaldsson
Hljómsveitarstjóri: Vignir Þór
Stefánsson
Danshöfundur: Lee Proud
Leikmynd: Eva Signý Berger
Búningar: Björg Marta Gunnars-
dóttir
Leikgervi: Harpa Birgisdóttir
Ljósahönnuður: Ólafur Ágúst
Stefánsson
Hljóðhönnuður: Sigurvald Ívar
Helgason
Sigríður Jónsdóttir
Söngleikurinn Chicago var frum-
sýndur fyrir tæplega fimmtíu árum
á Broadway. Listamennirnir John
Kander, Fred Ebb og Bob Foss fengu
innblástur frá glæpabylgju sem
skók Chicago á þriðja áratugnum
og fjölmiðlafárið sem fylgdi í kjöl-
farið. Aftur á móti voru það leikkon-
urnar og dansararnir Gwen Verdon,
mótorinn á bak við tjöldin, og Chita
Rivera sem lyftu sýningunni upp
á goðsagnakennt plan. Leikfélag
Akureyrar sýnir Chicago í leikstjórn
Mörtu Nordal um þessar mundir og
miðarnir fjúka út. Stóra spurningin
er, bæði í söngleiknum og sýning-
unni: Gengur sjónarspilið upp?
Mergjaður hljóðheimur
Chicago er kabarettverk að upplagi.
Samansafn af vaudeville atriðum
með góðum dass af framandgerv-
ingu, samspil smeðju og siðblindu í
hörðum heimi réttlætis og skemmt-
anabransans. Fyrst verður að nefna
tónlistina, flutningur hennar er lyk-
ilatriði í hverri uppsetningu á Chi-
cago. Tónlistarstjórinn Þorvaldur
Bjarni Þorvaldsson og hljómsveitar-
stjórinn Vignir Þór Stefánsson svo-
leiðis skella öllu í gang og skila af sér
mergjuðum hljóðheim, stútfullur
af stemningu og fluttur af frábærri
hljómsveit.
Þýðing hins óviðjafnanlega Gísla
Rúnars Jónssonar var endurskoðuð
fyrir sýninguna, ekki er gefið til
kynna hver sinnir því verki. Gísli
Rúnar var einn af bestu söngleikja-
þýðendum þjóðarinnar og textinn
ljómar á köflum. En sumar breyting-
arnar eru ekki nægilega góðar. Synd
er að breyta „Hver segir að morð sé
ekki list?“ í „Menn segja að morð sé
engin snilld“. Finna má fleiri mis-
jafnar breytingar, sem við komum
að síðar.
Þórdís stelur senunni
Leikkonan Þórdís Björk Þorfinns-
dóttir fann fjölina norðan heiða. Eftir
útskrift úr Listaháskólanum fékk hún
tækifæri hjá Leikfélagi Akureyrar og
sólundaði því ekki. Hún vex með
hverri sýningu og stelur senunni í
hlutverki Roxý. Uppmálað sakleysi
á tilætlunarsama frekjudós, nösk á
tímasetningar og laglega söngrödd.
Danssporin krydda síðan herleg-
heitin. Aðalnúmer Roxý, nefnt eftir
henni sjálfri, er einn af hápunktum
kvöldsins. Fyndið, sóðalegt og seið-
andi í senn.
Andstæðingur og fyrirmynd Roxý
er Velma, fangi með framadrauma,
leikin af Jóhönnu Guðrúnu. Velma
er smærra hlutverk en fólk gerir sér
grein fyrir og því mikilvægt að nota
hverja línu til að gera Velmu breiða,
en allt kemur fyrir ekki. Söngrödd-
ina hefur Jóhanna Guðrún svo sann-
arlega en hlutverkið krefst meira.
Eitt þekktasta lag Chicago er Get
ekki gert það alein, þar sem Velma
dansar dúó. Lagið er hér sungið af
Velmu og tveir dansarar dansa á
móti henni, þar með er allur kraftur
úr númerinu.
Áll í flottum jakkafötum
Billý Flynn, hrl., er með allt á hreinu
og hikar ekki við að beita öllum
bellibrögðunum í bókinni til að
heilla kviðdómendur, blaðafólk og
áhorfendur. Björgvin Franz Gíslason
er ekki síðri. Fleðulegur áll í f lottum
jakkafötum. Stóru númerin hans
þrjú eru lyftistöng fyrir sýninguna
í heild sem endar með stórahvelln-
um Hissa og rasandi. Margrét Eir er
sömuleiðis með á nótunum, enda
söngleikjamenntuð. Fangelsisstýran
Mama Morton er seiðandi tækifær-
issinni og veit að sex selur best. Þess
vegna eru vonbrigði að Mundu eftir
mömmu týnist í þýðingu en Margrét
Eir bætir það upp í Elegans. Blaða-
konan Marta smarta er smurolían
sem keyrir áfram og kyndir undir
fjölmiðlafárinu. Bjartmar Þórðar-
son fer skemmtilega með hlutverkið
en yfirleitt er því haldið leyndu að
karakterinn er leikinn af karlmanni.
Arnþór Þórsteinsson kætir í hlut-
verki Adams, lina eiginmanni Roxý.
Svo fyrirferðarlítill að hann sést
varla og enginn man hvað hann heit-
ir. Arnþór spilar sínum spilum vel og
glansar í sínu stóra lagi, Sellófan, en
mætti dýpka túlkunina með meiri
harmi. Einnig virkar lagið betur sem
Hr. Sellófan en ekki Sellófan. Erfitt er
að greina í leikskránni hvaða dans-
arar leika morðkvendin. Fangatangó
lifnar við í þeirra túlkun þannig að
rífur í en söngur þeirrar saklausu er
styttur töluvert sem verður til þess
að skelfileg örlög hennar tapast
undir lokin.
Hvissar frekar en springur
Leikstjóri er Marta Nordal og hefur
henni farist stjórn Leikfélags Akur-
eyrar vel úr hendi. Chicago er risa-
stórt verkefni og ýmislegt leysir
hún vel með litlum leikhóp. Sam-
komuhúsið er nýtt til hins ýtrasta,
baksvið og svalir. Fjarlægð er þó í
sýningunni, sem hefur ekkert með
framandgervinguna að gera. Chi-
cago tapar líka kraftinum eftir hlé
en hápunkturinn er Hissa og rasandi
þegar allt smellur. Vonbrigðin eru
Klukkan 11 númerið eða 11 O‘Clock
Number, skilgreint sem síðasta lagið
í söngleik sem á að trylla lýðinn. Nú
til dags og Mega-gellu ragtime er eitt
frægasta lokalag söngleikjasögunn-
ar en hvissar frekar en springur hér.
Sundurslitin skemmtun
Eva Signý Berger finnur ótrúlegustu
lausnir til að stækka smátt sviðið:
Stigapallar á hjólum, fangelsis-
rimlar úr loftinu og flöt sirkusleik-
mynd í anda vaudeville. Allt þetta
og meira á meðan heil hljómsveit
situr á sviðinu. Ólafur Ágúst Stefáns-
son fremur ljósagaldur, skuggar og
sviðsljós sindrandi. Síðastliðin ár
hefur Lee Proud verið einn afkasta-
mesti danshöfundur landsins. Hann
þekkir vel til Fossestílsins og skilur
að í Chicago dugar persónuleikinn
og kynorka oftar betur en f lókin
dansspor. Við gripum byssu bæði í
senn er laglega leyst, fullt af fjöri, og
Fangatangó sömuleiðis. Aftur á móti
er búningahönnun Björgu Mörtu
Gunnarsdóttur misgóð og stundum
frekar samtíningsleg. Búningarnir
eru þó djarfir í anda verksins og
Adam einkar vel samansettur. Hár-
kollurnar sem Velma og Roxý bera
er leikgervadeildinni ekki til fram-
dráttar, reytingslegar og ósann-
færandi.
Frægðin er fallvölt og hefur alltaf
verið. Samspilið á milli listarinnar
að koma sér á framfæri og að halda
athygli almennings er ekki auð-
fengið. Að sama skapi er snúið að
feta leiðina að Chicago, söngleik
sem treystir á seiðandi tónlistina
og stellingar frekar en söguþráð. Af
þeim ástæðum veltur mikið á Roxý
og Velmu til að láta allt ganga upp.
Í heildina er Chicago hin ágætasta
skemmtun en sundurslitin. n
NIÐURSTAÐA: Sjónarspilið er oft
sannfærandi en ekki fullnægjandi.
Sjónarspil syndaselanna
Söngleikurinn Chicago í uppsetningu Menningarfélags Akureyrar er mikið
sjónarspil en þó sundurslitin skemmtun að mati gagnrýnanda.
Þórdís Björk stelur senunni í hlutverki Roxý og er aðalnúmer hennar einn af hápunktum kvöldsins.
MYND/AUÐUNN NÍELSSON
FRÉTTABLAÐIÐ MENNING 1717. FEBRÚAR 2023
FÖSTUDAGUR