Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Qupperneq 48

itf Jbápoo Qönd.
Framhald.
A SÍÐASTA tugi 19. aldarinnar var
orðin gífurleg breyting í Indlandi frá því
sem verið hafði, þegar liinn garnli og
ráðsetti „Anglo-Indian“ réði þar lögum
og lofum og gekk jafnvel um stræti stór-
l)organna í lieimasaumuðum striga- eða
bómullarbuxum, með mislitan mittis-
borða. hað fór líka fljótt sem mig uggði,
að þáð yrði ekki sá hægðarleikur, sem
Mullingatawny ofursti hafði vafalaust
haldið, að ferðast þar með koparspengda
kaupmannakistu.
Ég lenti í hreinustu vandræðum með
„skrínið" um leið og ég steig á land í Ind-
landi. Fyrstu erfiðleikarnir voru við toll-
yfirvöldin í Bombay, en þar slapp Jhápoo
naumlega f gegn með þeim hætti, að
afhending fram á árshátíð félagsins. Árið
1957 veiddi Kristján Fjeldsted, Ferju-
koti, 18 pd. hæng á Núpseyrum, á White
Wing, og reyndist hann vera bikarlax
það ár. Árið 1958 hlaut Marteinn Gúð-
mundsson, Brekkustíg 6B, Reykjavík,
bikarinn lyrir 18 pd. hæng, veiddan á
Bl. Fairy nr. 6, í Brekkulækjarstreng í
Miðfjarðará, 28 júlí. — Þess skal getið, að
Marteinn er gamall og góður veiðimað-
ur, sem á ýmsar skennntilegar minningar
frá veiðiferðum sínum. Hann átti 70 ára
afnræli 11. nóvember á síðastliðnu hausti.
Myndin er af Marteini með bikarlaxinn.
Stefán Ólafsson.
hrúgað var yfir hann gömlum hversdags-
fatnaði, því bústaður hans stakk mjög í
stúf við hinar fínu ferðatöskur og fata-
kistur, sem voru þar á víð og dreif um
to 11 s töðvar pal 1 irtn.
Næst er svo ævintýrið um innfædda
þjófinn, sem lrafði stungið upp lásinn á
kistunni og lá fyrir framan hana eins og
hálf ósýnileg vera, eitt kvöldið þegar ég
kom heirn, svo ég var nærri dottinn um
hann. Jafnvel mér varð hreint ekki um
sel, sem snöggvast, við þá óvæntu sjón,
að sjá fhápoo sitja þarna á hækjum sín-
um í rökkrinu eins og heinta hjá sér. Það
var óbærileg tilhugsun, að hann kynni
að finnast eða að upp kæmist um mig —
brezkan liðsforingja — að ég leyndi upp-
stoppaðri múmíu í farangri mínum. Mér
var því nauðugur einn kostur, að slá
þennan ógæfusama innbrotsþjóf í rot og
flytja hann þannig gegnum hina hlykkj-
óttu, og vonandi vandrötúðu, ganga gisti-
hússins, yfir í annan hluta þess. Síðan
varð ég að útvega mér sérstakan segl-
dúksumbúnað utan um kistuna.
Þegar inn í landið kom, fór hitinn að
hafa svo mikil áhrif á Jhápoo, að aust-
ræni ilmurinn af honum fyllti járn-
brautarklefann, án þess að ég fengi
nokkuð að gert; og þegar ég sá að virðu-
legur og snyrtilegur maður, sem sat á
móti mér, fór að ókyrrast og verða undr-
andi á svip, var ekki um annað að ræða
44
Veiðimaðurinn