Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Blaðsíða 40

Þegar við fórum að gera að fiskunum
fundum við í maga þeirra sérkennilega
pöddu eða krabba, sem við höfðmn aldrei
áður séð. Var liún að litliti líkust skötu,
en með klofið skott. Stærðin var mjög
misjöfn éða frá ca. 5 mm. breið upp í
ca. 15 mm. Um kvöldið, þegar við vorum
komnir í tjaldið, fórum við að ræða um
þessa stóru fiska og hvernig þeir gætu
orðið svona stórir hér, og þó sér-
staklega svona spikfeitir, þar sem ekkert
var í maga þeirra, nema þessar örsmán
pöddur.
Skýringuna fengum við morguninn
eftir. Þegar við komum rit úr tjaldinu
var á hægur andvari og þurrt veður, en
samt var eins og ]rað rigndi á vatninu,
það var allt í doppum. Við fórum þegar
að aðgæta þetta fyrirbrigði. Kom þá í Ijós,
að þetta voru allt sams konar krabbar og
við fundum í maga fiskanna, en hvaðan
komu þeir? Og livers vegna flutu þeir á
vatninu? Við sáum fljótlega að þeir bár-
ust með golunni út á vatnið, svo við geng-
um með vatninu til þess að komast að því
vindmegin, en vorum ekki komnir nema
þangað sem sandfjaran tekur við af gras-
bakkanum þegar við skildum fyrirbrigð-
ið. í vatnsmálinu var þessi krabbi í stór-
um hrönnum, líkt og þari á sjávarströnd.
Þarna var sem sé ætið í miljónatali. Ekki
að undra þó fiskurinn væri feitur.
Þá kemur spurningin, sem ég gat um
í upphafi nráls míns. Er ekki hægt að
flytja þessa krabba í önnur vötn, t.d. í
Reyðarvatn, þar sem fiskurinn sveltir, og
gera þau þannig að eftirsóttum veiði-
stöðum.
Hann er keipóttur fiskurinn í Veiði-
vötnum, eins og annars staðar. Þennan
36
dag, 19. júlí, urðum við ekki varir í
Breiðavatni og héldum því til baka í
bækistöð okkar við Tjaldavatn og fór-
um í smáveiðiferðir um nágrennið og
reyndnm hér og þar. Urðunt við þess
vísari, að fiskurinn flokkar sig í vötnin
nokkurnveginn eftir stærð, og mun það
stafa af því að liann étur afkvæmi sín.
I sumum vötnum urðum við alls ekki
varir við fisk, svo sem í Ónýtavatni,
Grænavatni og Nýjavatni.
í Langavatni fengum við fallegustu
fiskana. Þeir voru 4—5 pund og alveg ó-
trúlega líkir laxi að lögun og lit, mjó-
slegnir og sprettharðir, en hvergi urðurn
við varir við eins nrikið æti og í Breiða-
vatni.
Þessir björtu og unaðslegu dagar voru
nú senn á enda og héldum við því brátt
heimleiðis sömu leið og við komum, end-
urnærðir og ánægðir með velheppnaða
veiðiferð. V. G.
Myndagetraunin.
ÉG gat þess nteð myndagetrauninni í
jólablaðinu, að menn hefðu stundum
haft orð á því við mig, að það myndi
verða vinsælt að hafa svona getrann í
blaðinu. En ekki er s\o að sjá, að þetta
liafi haft við rök að styðjast, því aðeins
ein lausn barst, og hún fullnægði ekki
þeim kröfum, sem gerðar voru um að
„tilgreina staðinn nákvæmlega". Ég hafði
nú búizt við að þeir, sem áttu hugmynd-
ina að þessari tilbreytni, mnndn senda
ráðningar, en þeir létu það vera. Til-
raun þessi hefur því ekki „fallið í smekk
fjöldans". Ritstj.
Veiðimaourinn