Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Qupperneq 24

ánni, en 4 laxa hafði hann misst af flug-
unni og var það óvanalegt hjá honum.
Nú var aðeins einn vei'ðidagur eftir.
Hafði ég fengið 3 laxa, Halldór 6 og
Guðni 8. Varð ég að þola það, að vera
talinn heldur lítill laxabani, en huggaði
mig við liitt, að hafa þó stærsta fiskinn.
Skoraði ég óspart á Guðna, að standa sig
nú og steypa Halldóri úr veiðikóngsstöð-
unni, sem hann hefur italdið mörg und-
anfarin ár.
Eftir miðdagsblundinn fór Guðni í
Núpsá, en við Halldór á eyrarnar í Mið-
Ijarðará. Ég byrjaði í Spenastreng og
setti strax í fisk, sem ég landaði eftir
stutta viðureign. Giskaði ég á, a'ð hann
væri 12 pd. Síðan læddist ég fram á bakk-
ann til að gá, hvort ég sæi fleiri, og það
bar ekki á öðru, þarna blánaði fyrir
breiðu baki og sporðblöðku á stærð við
potthlemm. Ég valdi nú stóran og feitan
ánamaðk af skozkum aðalsættum og
flýtti mér að beita, skjálfandi af veiði-
hug. Síðan renndi ég fyrir þessa skepnu.
Ekki leið á löngu, þar til nartað var í
beituna, og þó að þolinmæði sé ekki mín
sterka lilið gaf ég honum góðan matfrið,
en þegar ég dró af slakann fannst mér
allt vera fast og bjóst við að hafa fest
öngulinn í klöppinni, sem laxinn lá
undir. Það var ekki beint guðsorð, sent
ég var farinn að tauta við sjálfan mig
fyrir klaufaskapinn. En snögglega fann
ég þungan rykk og línan rauk út af hjól-
inu svo söng í öllu. Ég tók líka sprettinn
niður með ánni til að missa ekki allt út
af hjólinu, en á brotinu neðan við hyl-
inn sneri ferlíkið við og kom eins og
tundurskeyti á móti mér aftur. Mátti ég
liafa mig allan við að draga slakann af
línunni, bara til að missa það allt út
aftur, þegar laxinn var kominn framhjá,
og nú hljóp ég eins og um lífið væri að
tefla.upp með hylnum aftur. I strengnum
ofan við hylinn lagðist skepnan fyrir
föstu, en tæplega var ég búinn að kasta
mæðinni, þegar hann tók aðra roku Iiyl-
inn á enda. Þetta kapphlaup stóð fullan
klukkutíma með smáhvíldum á milli, en
þá ruglaðist eitthvað hjá honunr komp-
ásinn, svo hann lenti upp á eyri neðst
við hylinn og þar með var leikurinn á
enda.
Þegar ég lagði þennan lax við liliðina
;i þeim, sem ég fékk fyrst, fannst mér
það mesti putti, sem hálfgerð skömm
væri a’ð, en lrann reyndist þó 12 pd. þeg-
ar ég fór að vigta þá. Sá stóri var rúm 22
pd. Það var hængur, grálúsugur.
Ekki fékk ég fleiri fiska þennan dag,
enda þóttist ég liafa gert vel, einkum þar
sem félagarnir höfðu ekki bætt við sína
veiði. Nú fór að síga á seinnihluta þess-
arar veiðiferðar. Áttum við aðeins eftir
veiðileyfi franr að liádegi næsta dag. Eig-
inlega átti ég að vera í Vesturánni þemr-
an morgun, en skipti við Guðna og fór
með Halldóri í Austurána. Fór hann á
efri hlutann, en ég á þann neðri. Er þar
skemmst frá að segja, að ég fékk tvo laxa
í Kerlingu og tvo í Hlaupunum. Voru
það allt nýrunnir íiskar, 12 til 14 pd. svo
ég var orðinn allklyfjaður, þegar Halldór
koin með bílinn. Hann hafði sett í tvo
stórlaxa, annan í Kambsfossi, en hinn í
Myrkhyl og rnisst þá báða. Var nú aug-
ljóst, að veiðigyðjan liafði yfirgefið hann
eftir að hann skaut refinn, því eftir það
fékk hann aðeins einn lax. Þennan síð-
asta morgun fékk Guðni einn lax í Vest-
20
Veiðimaourinn