Veiðimaðurinn - 01.06.1993, Síða 24

Minningar um góðan
félaga
Það riljaðist upp fyrir mér ein veiðiferð
sem við fórum saman í, Jóhann heitinn
Þorsteinsson ásamt fleirum í Haukadalsá,
fyrir allmörgum árum.
Þessi upprifjun átti sér stað við það að
lesa nýútkomna bók eftir Kristján Gísla-
son „Ain niðar“, þar sem hann minnist Jó-
hanns heitins og lýsir mannkostum hans á
varfæmislegan og smekklegan hátt, sem
hans er von og vísa. Ég vil nota tækifærið
og þakka Kristjáni fyrir hans ljúfu hug-
leiðingar um veiðiskap almennt, í fyrr-
nefndri bók og mættu sjálfsagt margir
veiðimenn láta huga sinn reika um eigið
hugskot, varðandi ýmsar þær sögur og
hugleiðingar sem hann er að tíunda fyrir
„frænda“ sínum.
Svo ég snúi mér að veiðiferð okkar Jó-
hanns í Haukadalsá, þá vomm við heppnir
með vatn og veður, alla vega ef miðað er
við þann árstíma er við dvöldum þarna,
sem gjaman getur verið rysjóttur þegar
kemur fram að haustdögum. Það var
komið fram á síðasta dag og höfðum við
veitt allvel, komnir á land 8 laxar að mig
minnir, en nú vomm við staddir við veiði-
stað sem heitir „Vilki“ og er næst efsti
staðurinn neðan við Haukadalsvatn, mjög
skemmtilegt flugufljót. Jóhann byrjaði að .
kasta efst í fljótinu en ekki þori ég að á-
byrgjast að hann hafí byrjað með flugu,
sem hann nefndi Rauðhettu en þó finnst
mér að svo hafi verið, en flugan var númer
8 og línan var hægsökkvandi. Ég settist á
þúfu skammt ffá ánni, það langt frá að ég
hvorki tmflaði Jóhann við köstin né að ég
væri í nokkurri hættu frá flugunni í
bakkastinu. Þama sat ég í nokkra stund og
fylgdist með félaga mínum og dáðist að
því hve fallega hann útfærði köstin og
hvað flugan lenti létt á vatninu. Hann var
kominn niður á móts við mitt fljótið er ég
sá að fiskur reis á fluguna en tók ekki. Jó-
hann kastaði nokkur köst til viðbótar, en
ekkert gerðist svo hann dró í land og
skipti um flugu og setti á Mörtu nr. 10 og
bjó sig undir að kasta á blettinn þar sem
fiskurinn reis fyrr. Varla var flugan lent,
þegar fiskur hremmdi hana og sáum við
strax að þama var á ferðinni vænn fiskur.
- Hófst nú baráttan við að þreyta laxinn,
en í upphafi tók hann mikla roku en
þumbaðist síðan góða stund, en lagðist
síðan eins og við stjóra í miðri ánni. Jó-
hann var sérfræðingur í því að losa fiska
frá botni, þar sem þeir höfðu lagst eins og
í þessu dæmi. Hann barði með handarjaðr-
inum á stöngina framan við handfangið og
eftir nokkur högg fór fiskurinn af stað aft-
ur, en það stóð ekki lengi því laxinn fann
brátt annan stað, sem hann lagðist á, á ný
en nú dugði ekki að lemja á stöngina, því
nú haggaðist hann ekki. Eftir alllanga ár-
angurslausa baráttu, var ákveðið að tína
22
VEIÐIMAÐURINN